ความสมดุลระหว่างชีวิตกับการทำงานที่ส่งผลต่อความสุขของพนักงานบริษัท ประกันชีวิตแห่งหนึ่ง

บทคัดย่อ

          การค้นคว้าอิสระนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาเปรียบเทียบปัจจัยส่วนบุคคลกับความสุขของพนักงานบริษัทประกันชีวิตแห่งหนึ่ง 2) เพื่อศึกษาความสมดุลระหว่างชีวิตกับการทำงานที่ส่งผลต่อความสุขของพนักงานบริษัทประกันชีวิตแห่งหนึ่ง กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยคือ พนักงานบริษัทประกันชีวิตแห่งหนึ่ง จำนวน 400 ราย และใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือในการเก็บรวบข้อมูล สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลคือ สถิติเชิงพรรณนา ได้แก่ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสถิติเชิงอนุมาน ได้แก่ Independent Sample T-test (T-test) One-way ANOVA (F-test) สถิติทดสอบความแตกต่างรายคู่ Least Significant Difference (LSD) และการวิเคราะห์สมการถดถอยพหุคูณ (Multiple Regression Analysis)
          ผลการศึกษาวิจัย พบว่า พนักงานบริษัทประกันชีวิตแห่งหนึ่ง มีระดับความเห็นต่อความสมดุลระหว่างชีวิตกับการทำงานมีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 3.79 จัดอยู่ในระดับมาก และระดับความเห็นต่อความสุขมีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 4.12  จัดอยู่ในระดับมาก ผลการทดสอบสมมติฐานที่ 1 พบว่า ปัจจัยส่วนบุคคล ได้แก่ เพศ อายุ สถานภาพ ตำแหน่งงาน และประสบการณ์การทำงานที่แตกต่างกัน ความสุขของพนักงานบริษัทประกันชีวิตแห่งหนึ่งไม่แตกต่างกัน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และสำหรับปัจจัยส่วนบุคคล ได้แก่ ระดับการศึกษา และรายได้เฉลี่ยต่อเดือนที่แตกต่างกัน ความสุขของพนักงานบริษัทประกันชีวิตแห่งหนึ่งแตกต่างกัน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และผลการทดสอบสมมติฐานที่ 2 พบว่า ความสมดุลระหว่างชีวิตกับการทำงาน ได้แก่ ด้านการทำงาน ด้านครอบครัว ด้านเวลา ด้านการเงิน และด้านสติปัญญา ส่งผลต่อความสุขของพนักงานบริษัทประกันชีวิตแห่งหนึ่ง อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 โดยที่ด้านการทำงานมีผลต่อความสุขของพนักงานบริษัทประกันชีวิตแห่งหนึ่งมากที่สุด รองลงมาคือ ด้านสติปัญญา ด้านการเงิน ด้านครอบครัว และด้านเวลา ตามลำดับ