การพัฒนาบุคลากรภายใต้การเปลี่ยนแปลงในยุคดิจิทัล
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การพัฒนาบุคลากร เป็นกระบวนการที่มุ่งเน้นการเปลี่ยนแปลงหรือเพิ่มประสิทธิภาพในการทำงาน ด้านทักษะ ความรู้ ความสามารถ และทัศนคติของบุคลากรทุกระดับให้เป็นไปในทิศทางเดียวกันและสามารถปฏิบัติงานได้อย่างมีประสิทธิภาพ ทั้งนี้ องค์กรจะก้าวไปได้ไกลอย่างมีประสิทธิภาพ ต้องเกิดจากบุคลากรที่มีศักยภาพ ดังนั้น การพัฒนาบุคลากรภายใต้การเปลี่ยนแปลงในยุคดิจิทัลจึงมีกระบวนการพัฒนา 3 ประเภท ได้แก่ 1) การฝึกอบรม เป็นกิจกรรมการเรียนรู้ โดยมุ่งเน้นเกี่ยวกับงานที่ปฏิบัติอยู่ในปัจจุบัน 2) การศึกษา เป็นการพัฒนาบุคลากร โดยมุ่งเน้นการเพิ่มพูนความรู้ ทักษะ ทัศนคติ และความสามารถในการปรับตัว และ 3) การพัฒนา เป็นกิจกรรมการเรียนรู้ที่ไม่ได้มุ่งตัวงาน แต่มุ่งเน้นให้เกิดการเปลี่ยนแปลงตามที่องค์กรต้องการ
อย่างไรก็ตาม การพัฒนาบุคลากรในยุคดิจิทัลเพื่อก้าวทันความทันสมัยของเทคโนโลยี นอกจากจะเน้นการนำเทคโนโลยีดิจิทัลมาประยุกต์ใช้ในการทำงานแล้ว ยังต้องมุ่งเน้นการนำข้อมูลมาใช้ประโยชน์ในการบริหารจัดการงานด้านบุคคลร่วมด้วย เพื่อให้องค์กรมีบุคลากรที่มีคุณภาพและมีความพร้อมที่จะปฏิบัติงานในยุคดิจิทัลอย่างแท้จริง
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กชกร กรีรัตน์. (2566). การพัฒนาบุคลากรเพื่อรองรับการทำงานในยุคดิจิทัลของ ที่ทำการปกครองอำเภอศรีประจันต์ จังหวัดสุพรรณบุรี. การค้นคว้าอิสระรัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
จิระพงค์ เรืองกุน. (2559). การเปลี่ยนแปลงองค์การ: แนวคิด กระบวนการ และบทบาทของนักบริหารทรัพยากรมนุษย์. วารสารปัญญาภิวัฒน์. 5 (1), 194–203.
จุฑารัตน์ เพ็ชรสุวรรณ. (2560). การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ที่ส่งผลต่อประสิทธิภาพในการปฏิบัติงานของ พนักงานโรงแรมบางกอกเซ็นเตอร์. การค้นคว้าอิสระวิทยาศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยศรีปทุม.
ชุติกาญจน์ สลาหลง. (2563). ความต้องการและความคาดหวังในการพัฒนาตนเองของข้าราชการครู สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 13 จังหวัดตรัง. วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยทักษิณ.
เนตรชนก ดวนใหญ่. (2562). การพัฒนาศักยภาพของบุคลากรในศาลอาญายุคดิจิทัล ประจำปี 2562. การค้นคว้าอิสระรัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
พรชัย เจดามาน. (2563). การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์. ออนไลน์. สืบค้นเมื่อ 2 กันยายน 2567. แหล่งที่มา : https://www.oknation.net/post/detail/634f6b415c273f3c8d1802ca.
วิชัย วงษ์ใหญ่ และมารุต พัฒผล. (2562). Soft Skills to Master. กรุงเทพมหานคร: ศูนย์ผู้นำนวัตกรรมหลักสูตรและการเรียนรู้ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
วิชุดา สร้อยสุด, เมธินี อินทร์บัว, จีรภา มิ่งเชื้อ, ยุวดี เคน้ำอ่าง และโชติ บดีรัฐ. (2564). การจัดการทรัพยากรมนุษย์หัวใจสำคัญของการขับเคลื่อนองค์กรยุคปัจจุบัน. Journal of Modern Learning Development. 6 (5), 340-352.
ศรีวรรณ แก้วทองดี. (2562). แนวทางการพัฒนาตนเองของครูในสถานศึกษาสหวิทยาเขตบึงสามพันสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 40. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์.
สำนักงานคณะกรรมการข้าราชการพลเรือน. (2567). แนวทางการพัฒนาบุคลากรภาครัฐ พ.ศ. 2566 – 2570. นนทบุรี:
สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2566). ยุทธศาสตร์ชาติ 20 ปี (พ.ศ.2561-2580). กรุงเทพมหานคร: สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
เอกสิทธิ์ สนามทอง. (2562). การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์: แนวทางพัฒนาสู่ความสำเร็จขององค์การ. วารสารเกษมบัณฑิต. 20 (1), 64-77.
Jackson, S. E., Schuler, R. S. & Werner, S. (2009). Managing Human Resources. (11th ed.). New York: South-Western, Cengage Learning.
Mondy, R. W., Noe, R. M., & Premeaux, S. R. (2002). Human resource management. (8th ed.). New Jersey: Pearson Education.
