การสร้างสรรค์ทางดนตรี: เพลงซอเงี้ยวสำหรับบรรเลงด้วยวงวินควอเตท
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ดังนี้ (1) เพื่อศึกษาทำนองเพลงซอเงี้ยวสำหรับการแสดงบรรเลงดนตรีด้วย วงวินควอเตท (2) เพื่อสร้างสรรค์บทเพลงซอเงี้ยวสำหรับการแสดงบรรเลงดนตรีด้วยวงวินควอเตท
วิธีการวิจัยนี้สร้างขึ้นโดยศึกษาค้นคว้าข้อมูลจากแหล่งข้อมูลที่น่าเชื่อถือทางอินเตอร์เน็ตที่เป็นเอกสาร, ไฟล์ภาพ และไฟล์เสียง ประกอบกับเอกสารด้านการเรียบเรียงเสียงประสาน และเอกสารที่เกี่ยวข้องกับเพลงพื้นบ้านล้านนา การบันทึกโน้ต นำมาวิเคราะห์ และสังเคราะห์เรียบเรียงเพลงใหม่ สำหรับบรรเลงด้วยวงวินควอเตท
ผลการวิจัยพบว่า (1) ทำนองเพลงเงี้ยวนั้น มีอยู่ด้วยกัน 2 ทำนอง ซึ่งมีความแตกต่างกัน ทั้งในด้านตัวทำนองและการใช้งาน คือเพลงสำหรับฟ้อนเงี้ยว และเพลงเงี้ยว (เสเลเมา) เป็นทำนองสำหรับการใช้ขับร้อง หรือที่เรียกว่าการ ซอ (2) เมื่อนำแนวคิดในการสร้างสรรค์ และระเบียบวิธีวิจัย ที่เป็นแรงบรรดาลใจในการนำเพลงมาเรียบเรียงจึงได้สร้างสรรค์บทเพลงซอเงี้ยวสำหรับการแสดงบรรเลงดนตรีด้วยวงวินควอเตท
Article Details
เอกสารอ้างอิง
จรัญ กาญจนประดิษฐ์. (2556). การวิเคราะห์ความหมายของเพลงพื้นบ้านล้านนา. วารสารสังคมลุ่มน้ำโขง. 9 (2), 79-98.
ณัชชา พันธุ์เจริญ. (2554). พจนานุกรมศัพท์ดุริยางคศิลป์. (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์เกตกะรัต.
ภานุทัต อภิชนาธง. (ม.ป.ป.). หนังสือโน้ตเพลงสำหรับดนตรีพื้นเมืองล้านนา สะล้อ ซอ ซึง. ลำปาง. ม.ป.พ.
ลมุล ยมะคุปต์. (2558). การสร้างสรรค์ดนตรีไทย: การปรับใช้เพลงพื้นบ้านในวงดนตรีสากล. วารสารดนตรีไทย. 11 (1), 33-45.
สุภาภรณ์ วงค์คำ. (2556). ศิลปะและดนตรีพื้นบ้านล้านนา. วารสารศิลปะวัฒนธรรม. 8 (3), 12-24.
อัชวงศ์, ม. (2558). มานิด อัชวงศ์ พูดถึงเพลง "เสเลเมา" + มิวสิควิดีโอ เสเลเมา. ออนไลน์. สืบค้นเมื่อ 25 มิถุนายน 2567. แหล่งที่มา: YouTube: https://www.youtube.com/watch?v=c1JbbBM3PqI