LINGUISTIC STRATEGIES IN CONSTRUCTION OF SACRED SPACE IN MAGICAL REALISM “NANG PHYA ASORAPHIT”

Main Article Content

Kittiya Khunarak
Pohnpimon Phengprapha

Abstract

The objective of the academic article was to study the linguistic strategies in the construction of the sacred space in Tri Aphirum’s magical realism novel Nang Phya Asoraphit (Queen Snake),” based upon the concepts of sacred space, magical realism, and meaning construction. Tri Aphirum was a pseudonym or a pen name of Thep Chumsai Na Ayutthaya, honoured and praised as one of Thailand’s national artists in the field of literary art. The sacred space was studied through six linguistic strategies, namely, 1) realistic narration, 2) surrealistic narration, 3) emotional narration, 4) narration on offense and violence, 5) narration on political thoughts, and 6) borrowings from Pali and Sanskrit. The study revealed that the sacred space in Tri Aphirum’s magical realistic novel Nang Phya Asoraphit was constructed through the following linguistic strategies: 1. The realism was periodically inserted and described through the historical narratives at that time. 2. The surrealism was proclaimed through people’s beliefs in enigmatic mysteries, including a soul, with some questions on death and supernatural things. 3. The emotional narration was aimed at encouraging the readers to go along with the fiction and believe in the law of action (Karma). The offense and violence were differently narrated by imitating the social events in reality and exactly expanding them through the writer’s imagination in human life. 5. The narration of political thoughts at that time was communicated in the formations of political philosophical discussion and political struggle. 6. Pali and Sanskrit words, regarded as the high-class alternatives, were borrowed to communicate Buddhist teachings.

Article Details

How to Cite
Khunarak, K., & Phengprapha, P. (2021). LINGUISTIC STRATEGIES IN CONSTRUCTION OF SACRED SPACE IN MAGICAL REALISM “NANG PHYA ASORAPHIT”. Journal of Srilanchang Review, 7(2), 201–214. Retrieved from https://so06.tci-thaijo.org/index.php/jslc/article/view/258470
Section
Academic Article

References

กาญจนา แก้วเทพ. (2544). ศาสตร์แห่งสื่อและวัฒนธรรมศึกษา. กรุงเทพ: เอดิสันเพรสโปรดักส์.

กิตติยา คุณารักษ์. (2564). พื้นที่ศักดิ์สิทธิ์ในนวนิยายแนวสัจนิยมมหัศจรรย์ของตรี อภิรุม: ความหมายและการประกอบสร้าง. วิทยานิพนธ์ ศศ.ม. (ภาษาไทย). มหาสารคาม: บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.

ชูศักดิ์ ภัทรกุลวณิชย์. (2559). สัจนิยมมหัศจรรย์ ในงานของกาเบรียล การ์เซีย มาร์เกซ, โทนี มอร์ริสัน และวรรณกรรมไทย. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์อ่าน.

ตรี อภิรุม. (2551). นางพญาอสรพิษ. พิมพ์ครั้งที่ 2. นนทบุรี: สำนักพิมพ์อุทยานความรู้.

ธีระพงษ์ มีไธสง. (2560). ผีกับพุทธการผสมผสานทางความเชื่อ. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์อินทนิล.

ธัญญา สังขพันธานนท์. (2539). วรรณกรรมวิจารณ์. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์นาคร.

นพวรรณ รองทอง. (2543). กำเนิดและพัฒนาการของนวนิยายสัจนิยมแนวมหัศจรรย์. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

บุญยงค์ เกศเทศ. (2557). ผีวิถีคน ความเชื่อและการพึ่งพาระหว่างคนกับผี. มหาสารคาม: สำนักพิมพ์กากะเยีย.

บุญเหลือ โจมโน. (2556). ภาษาบาลีสันสกฤตในภาษาไทย. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แดเน็กซ์ อินเตอร์.

ศรีศักร วัลลิโภดม. (2542). ภูเขาศักดิ์สิทธิ์กับความเป็นสากล. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์เมืองโบราณ.

ศรีศักร วัลลิโภดม. (2562). พระพุทธศาสนาและความเชื่อของสังคมไทย. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพฯ: มูลนิธิเล็ก - ประไพ วิริยะพันธ์.

สุรเดช โชติอุดมพันธ์. (2554). สัจนิยมมหัศจรรย์ในวรรณกรรมของกาเบรียล การ์เซีย มาร์เกซ. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ศรีศักร วัลลิโภดม. (2559). ทฤษฎีวรรณคดีวิจารณ์ตะวันตกในคริสต์ศตวรรษที่ 20. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

รื่นฤทัย สัจจพันธุ์. (2561). นัยในวรรณกรรม. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แสงดาว.