การศึกษาคุณลักษณะผู้ประกอบการสังคมของนักเรียน โรงเรียนมัธยมศึกษาในจังหวัดสมุทรปราการ
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เพื่อศึกษาระดับคุณลักษณะผู้ประกอบการสังคมของนักเรียนโรงเรียนมัธยมศึกษาในจังหวัดสมุทรปราการ และ 2) เพื่อเปรียบเทียบระดับคุณลักษณะผู้ประกอบการสังคมของนักเรียนโรงเรียนมัธยมศึกษาในจังหวัดสมุทรปราการ จำแนกตามสถานภาพนักเรียน ได้แก่ เพศและระดับการศึกษา ผู้ให้ข้อมูล คือ นักเรียนโรงเรียนมัธยมศึกษาในจังหวัดสมุทรปราการ จำนวน 25 โรงเรียน ประจำปีการศึกษา 2564 จำนวน 383 คน เก็บรวบรวมข้อมูลด้วยแบบสอบถาม วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา ประกอบด้วย ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสถิติเชิงอนุมาณประกอบด้วยการทดสอบ Two way ANOVA และ Scheffe’s method ผลการศึกษาพบว่า
1) คุณลักษณะผู้ประกอบการสังคมของนักเรียนโรงเรียนมัธยมศึกษาในจังหวัดสมุทรปราการ ในภาพรวมและรายด้านอยู่ในระดับมาก
2) คุณลักษณะผู้ประกอบการสังคมของนักเรียนโรงเรียนมัธยมศึกษาในจังหวัดสมุทรปราการที่มีเพศแตกต่างกัน พบว่า นักเรียนมีคุณลักษณะผู้ประกอบการสังคมไม่แตกต่างกัน นักเรียนที่มีระดับการศึกษาแตกต่างกัน พบว่า นักเรียนมีคุณลักษณะผู้ประกอบการสังคมแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ .05 ความแปรปรวนของคุณลักษณะผู้ประกอบการสังคมของนักเรียน โดยใช้ตัวแปรเพศและระดับการศึกษา พบว่า ปฏิสัมพันธ์ระหว่างเพศและระดับการศึกษาไม่ส่งผลต่อคุณลักษณะผู้ประกอบการสังคมของนักเรียน
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการพิจารณาจากคณะกรรมการผู้ทรงคุณวุฒิและเผยแผ่ในวารสารฉบับนี้ เป็นทัศนคติและข้อคิดเห็นส่วนบุคคลของผู้เขียนแต่ละท่าน ไม่ถือว่าเป็นทัศนะคติและความรับผิดชอบ
ของบรรณาธิการ
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารศรีล้านช้างปริทรรศน์ ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารศรีล้านช้างปริทรรศน์ หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อกระทำการใด ๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักอักษรจากวารสารศรีล้านช้างปริทรรศน์ ก่อนเท่านั้น
References
กระทรวงศึกษาธิการ.(2551). แนวทางการบริหารจัดทำหลักสูตรตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551.กรุงเทพฯ:โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2561). รายการวิจัย การจัดการศึกษาเพื่อพัฒนาความเป็นผู้ประกอบการ(Entrepreneurship Education). พริกหวานกราฟฟิค.
เกรียงศักดิ์ เจริญวงศ์ศักดิ์. (2550). การประกอบการเพื่อสังคม : กระบวนทัศน์ใหม่เพื่อรังสรรค์สังคม. สยามรัฐรายวัน 15, 84 (28 สิงหาคม 2550).
ชนิกานต์ ปัททุม. (2561). พฤติกรรมการมีจิตสาธารณะของนักศึกษามหาวิทยาลัยศิลปากร พระราชวังสนามจันทร์. วิทยานิพนธ์ ภาควิชาจิตวิทยาและการแนะแนว มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ทิศนา แขมมณี. (2562). ศาสตร์การสอนองค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ. พิมพ์ครั้งที่ 23. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
บุญชม ศรีสะอาด และคณะ. (2546). การวิจัยสำหรับครู. กรุงเทพมหานคร : สุวีริยาสาส์น.
พักตร์ผจง วัฒนสินธุ์ และพสุ เดชะรินทร์. (2552). การจัดการเชิงกลยุทธ์และนโยบายธุรกิจ. พิมพ์ครั้งที่ 5. กรุงเทพมหานดร : โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ศักดิพล เจือศรีกุล. (2560). ผู้ประกอบการไทยกับเศรษฐกิจไทยปี 2560. ออนไลน์. สืบค้นเมื่อวันที่ 1 เมษายน 2565, จาก https://m.posttoday.com/social/think/477397
สุคนธ์ธา เส็งเจริญ. (2556). การเปรียบเทียบคุณลักษณะด้านจิตสาธารณะของนักศึกษามหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ. ปริญญานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาการวิจัยและสถิติการศึกษา มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, กรุงเทพมหานคร.
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 6. (2563). แผนปฏิบัติการประจำปีงบประมาณ 2563 : สำนักงานเขตพื้นที่.
สำนักงานเลขาธิการสภากาศึกษา. (2560). มาตรฐานการศึกษาชาติ พ.ศ.2561. กรุงเทพมหานคร: 21 เซนจูรี่ จำกัด.
อำพล ชะโยมชัย. (2018). การศึกษาความสัมพันธ์เชิงพยากรณ์ ระหว่างคุณลักษณะความเป็นผู้ ประกอบการทางสังคมขององค์กรกับความยั่งยืนทางเศรษฐกิจขององค์กรธุรกิจในประเทศไทย. Panyapiwat Journal, 31(10), 13-25.
Blackburn, R., & Ram, M. (2006). Fix or fixation? The contributions and limitations of
entrepreneurship and small firms to combating social exclusion.Entrepreneurship and Regional Development, 18(1), 73-89.
Kane, G. (2012). The green executive: corporate leadership in a low carbon economy. Routledge.
Krejcie, R. V., & Morgan, D. W. (1970). Determining sample size for research activities Educational and psychological measurement, 30(3), 607-610.
Lee, K. (2018). What do we think how best to teach university students to become entrepreneurial: The lecturers’ perspective. Proceedings of the 6th International Conference on Innovation and Entrepreneurship, USA, 206-213.
Manandhar, T. & Shrestha, P. (2019). A study on Relationship Between Self-discipline and Study Habits among Nursing Students at Bhaktapur, Nepal. International Journal of Health Sciences and Research. 9(5): 242-248.
McPhee, W. (2014). A new sustainability model: Engaging the entire firm. Journal of Business Strategy, 35(2), 4-12.
Savitz, A. (2013). Talent, transformation, and the triple bottom line: How companies can leverage human resources to achieve sustainable growth. John Wiley & Sons.
Swanson, L. A. (2017). Entrepreneurship and Innovation Toolkit.
Singer, S., Amorós, J. E., & Arreola, D. M. (2015). Global Entrepreneurship Monitor 2014 Global Report. Mexico, Monterrey: Global Entrepreneurship Monitor Association.