กลยุทธ์การบริหารโรงเรียนเอกชนตามแนวคิดองค์การนวัตกรรม
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษากรอบแนวคิดการบริหารโรงเรียนเอกชนตามแนวคิดองค์การนวัตกรรม 2) ศึกษาสภาพปัจจุบันและสภาพที่พึงประสงค์ของการบริหารโรงเรียนเอกชนตามแนวคิดองค์การนวัตกรรม และ 3) สร้างกลยุทธ์การบริหารโรงเรียนเอกชนตามแนวคิดองค์การนวัตกรรม โดยใช้ การวิจัยแบบผสมวิธีพหุระยะ ผู้ให้ข้อมูล 2 กลุ่ม คือ ผู้อำนวยการและครู จำนวน 452 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบประเมินกรอบแนวคิด แบบสอบถาม และแบบประเมินความเหมาะสมและความเป็นไปได้ของกลยุทธ์ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล คือ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ค่าดัชนี ความต้องการจำเป็น และการวิเคราะห์เนื้อหา
ผลการวิจัย พบว่า
- กรอบแนวคิดของกระบวนการบริหาร 3 ด้าน ประกอบด้วย 1) การวางแผน 2) การนำแผนสู่ การปฏิบัติ และ 3) การประเมินผล และกรอบแนวคิดขององค์การนวัตกรรม 6 ด้าน ประกอบด้วย 1) โครงสร้างขององค์การนวัตกรรม 2) ภาวะผู้นำขององค์การนวัตกรรม 3) วัฒนธรรมขององค์การนวัตกรรม 4) บรรยากาศขององค์การนวัตกรรม 5) พฤติกรรมเชิงสร้างสรรค์ขององค์การนวัตกรรม และ 6) ความเป็นผู้ประกอบการขององค์การนวัตกรรม
- สภาพปัจจุบันของการบริหารโรงเรียนเอกชนตามแนวคิดองค์การนวัตกรรม ด้านที่มีค่าเฉลี่ยสูงสุดอยู่ในระดับมาก คือ ด้านโครงสร้างขององค์การนวัตกรรม ส่วนสภาพที่พึงประสงค์ของการบริหารโรงเรียนเอกชนตามแนวคิดองค์การนวัตกรรม ด้านที่มีค่าเฉลี่ยสูงสุดอยู่ในระดับมากที่สุด คือ ด้านวัฒนธรรมขององค์การนวัตกรรม
- กลยุทธ์การบริหารโรงเรียนเอกชนตามแนวคิดองค์การนวัตกรรม ประกอบด้วย 6 กลยุทธ์หลัก คือ กลยุทธ์หลักที่ 1 พลิกโฉมโครงสร้างของโรงเรียนเอกชนสู่การเป็นโรงเรียนนวัตกรรม กลยุทธ์หลักที่ 2 พัฒนาภาวะผู้นำเชิงนวัตกรรมของบุคลากรโรงเรียนเอกชนสู่การเป็นโรงเรียนนวัตกรรม กลยุทธ์หลักที่ 3 ปฏิรูปวัฒนธรรมองค์การของโรงเรียนเอกชนสู่การเป็นโรงเรียนนวัตกรรม กลยุทธ์หลักที่ 4 ส่งเสริมบรรยากาศของโรงเรียนเอกชนสู่การเป็นโรงเรียนนวัตกรรม กลยุทธ์หลักที่ 5 ยกระดับพฤติกรรมเชิงสร้างสรรค์ของบุคลากรโรงเรียนเอกชนสู่การเป็นโรงเรียนนวัตกรรม และกลยุทธ์หลักที่ 6 ขับเคลื่อนความเป็นผู้ประกอบการของโรงเรียนเอกชนสู่การเป็นโรงเรียนนวัตกรรม โดยมี 18 กลยุทธ์รอง และ 51 วิธีดำเนินการ
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการพิจารณาจากคณะกรรมการผู้ทรงคุณวุฒิและเผยแผ่ในวารสารฉบับนี้ เป็นทัศนคติและข้อคิดเห็นส่วนบุคคลของผู้เขียนแต่ละท่าน ไม่ถือว่าเป็นทัศนะคติและความรับผิดชอบ
ของบรรณาธิการ
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารศรีล้านช้างปริทรรศน์ ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารศรีล้านช้างปริทรรศน์ หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อกระทำการใด ๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักอักษรจากวารสารศรีล้านช้างปริทรรศน์ ก่อนเท่านั้น
เอกสารอ้างอิง
ชวน ภารังกูล. (2556). การศึกษาความเป็นองค์กรนวัตกรรมของสถานศึกษาขั้นพื้นฐานสังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐานในจังหวัดราชบุรี. ราชบุรี: มหาวิทยาลัยราชภัฏหมู่บ้านจอมบึง.
ธารา ทวีโภค. (2559). คุณลักษณะที่ดีของผู้ประกอบการวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม. กรุงเทพฯ:มหาวิทยาลัยราชภัฏธนบุรี.
นพพงษ์ บุญจิตราดุลย์. (2551). โน้ตย่อบริหาร. เชียงใหม่: ออเร้นจ์ กรุ๊ป ดีไซด์.
ประกาศ เรื่อง ยุทธศาสตร์ชาติ (พ.ศ. 2561-2580), ราชกิจจานุเบกษา.เล่ม 135 ตอนที่ 82 ก วันที่ 13ตุลาคม 2561 หน้า 7.
ประจักษ์ ปฏิทัศน์. (2562). การคิดเชิงระบบและความคิดสร้างสรรค์. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ปาฑ์ ไกรวิญญ์. กลยุทธ์การบริหารโรงเรียนเอกชนระดับมัธยมศึกษาตามแนวคิดการพัฒนานักเรียนให้มีภาวะผู้นำอย่างคล่องแคล่ว. วิทยานิพนธ์ดุษฎีบัณฑิต (การบริหารการศึกษา). คณะครุศาสตร์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2554. (2563). นวัตกรรม. ออนไลน์. สืบค้นเมื่อ 28 ตุลาคม 2564,แหล่งที่มา https://dictionary.orst.go.th/
วลีรัตน์ ฉิมน้อย. กลยุทธ์การบริหารงานวิชาการโรงเรียนเอกชนระดับประถมศึกษาตามแนวคิดคุณลักษณะพลเมืองคุณภาพในศตวรรษที่ 21. วิทยานิพนธ์ดุษฎีบัณฑิต (การบริหารการศึกษา). คณะครุศาสตร์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมการศึกษาเอกชน. (2560). แผนพัฒนาการศึกษาเอกชน พ.ศ. 2560-2564.กรุงเทพฯ: สำนักงาน.
สำนักงานนวัตกรรมแห่งชาติ. (2553). การจัดการนวัตกรรมสำหรับผู้บริหาร (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ:สำนักงาน.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2565). การจัดการศึกษาขั้นพื้นฐานของโรงเรียนเอกชน : สภาพและแนวทางการสนับสนุน. กรุงเทพฯ: สำนักงาน.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2564). รายงานการศึกษาความร่วมมือระหว่างรัฐกับภาคเอกชนในการพัฒนาการศึกษาตามกฎหมายและแผนปฏิรูปประเทศด้านการศึกษา. กรุงเทพฯ: สำนักงาน.
สุกัญญา แช่มช้อย. (2555). แนวคิดเชิงนวัตกรรมสำหรับการบริหารสถานศึกษาในศตวรรษที่ 21. วารสารศึกษาศาสตร์มหาวิทยาลัยนเรศวร, 14(2). พฤษภาคม-สิงหาคม 2555.
สุวิมล ว่องวาณิช. (2562). การวิจัยประเมินความต้องการจำเป็น (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เสนาะ ติเยาว์. (2551). หลักการบริหาร (พิมพ์ครั้งที่ 6). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
Ardashkin, I. B., Martyushev N. V., & Bezborodov, V. P. (2015). Problem methodology as oneof the ways of innovative organization of educational process. Procedia-Social andBehavioral Sciences. 166, pp. 227-231.
Dundon, E. (2002). The seeds of innovation: Cultivating the synergy that fosters new ideas.New York: AMACOM.
Higgins, J. M. (1995). Innovate or Evaporate: Test & Improve Your Organization’s IQ: ItsInnovation Quotient. New York: New Management Publishing Company.
Holder, B. J. & Matter, G. (2008). The Innovative Organization. Retrieved November 3, 2020,from http://www.geocities.com/CollegePark/Library/1048/innova.html.
Pitt Community College. (2011). Planning-Implementation-Evaluation Cycle (PIE Cycle). Retrieved November 9, 2020, from http://www.pitcc.edu/experiencepcc/planning-and-research/planning-and-institutional-effectiverness/PIEInst_WorkunitCycle.pdf.
