Creating Balance of Power in the Parliament: The Synthesis and Suggestions for Thailand’s Parliamentary Reform
Main Article Content
Abstract
This research synthesis paper reviewed and discussed critical debates and ideas regarding the structure of the parliament and the process of the recruitment of parliamentary members. The main attempt of this review and discussion is to recommend the possible and appropriate solutions in creating a balance of power in the Thai Parliament. Relying on research findings obtained from two projects supported by the King Prajadhipok’s Institute, this paper suggests that a bicameral system, in which members of the House of Representatives elected from a mixed member system while Senate came from a variety method of popular recruitment, is the most suitable form of the Parliament for Thailand’s current political context. However, in order to improve the performance of the parliamentary members and establish a balance of power in the Thai Parliament, new mechanisms for monitoring and control of the exercise of the power in the Parliament corresponding to public interest and legal measures to promote the development of political parties are also required.
Article Details
@ 2020 King Prajadhipok's Institute The Government Complex Commemorating All Right Reserved.
References
แก้วสรร อติโพธิ และสุรพล นิติไกรพจน์. ๒๕๒๗. การสัมมนาวิชาการเมือง “ปัญหารัฐธรรมนูญและสถาบันการเมืองในสภาวการณ์ปัจจุบัน” ณ คณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ระหว่างวันที่ ๑๐ – ๑๑ สิงหาคม ๒๕๒๗.
ณัชชาภัทร อมรกุล. ๒๕๕๗. วุฒิสภาไทยอยู่ที่ไหนในโลก. สืบค้นวันที่ ๒๐ มิถุนายน ๒๕๕๗. จาก http://www.tpd.in.th/content/details_1.php?ID=000221&type=000004
ภูมิ มูลศิลป์. ๒๕๕๗. รายงานวิจัยที่มาและอำนาจวุฒิสภา. กรุงเทพฯ: สถาบันพระปกเกล้า. (อัดสำเนา).
วิษณุ เครืองาม. ๒๕๓๐. กฎหมายรัฐธรรมนูญ. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์นิติบรรณาการ.
วุฒิสาร ตันไชย ปัทมา สูบกำปัง และสติธร ธนานิธิโชติ. ๒๕๕๗. รายงานวิจัยการเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรที่ยุติธรรมและเป็นที่ยอมรับของทุกฝ่าย. กรุงเทพฯ: สถาบันพระปกเกล้า. (อัดสำเนา).
ศูนย์บริการข้อมูลและกฎหมาย. ๒๕๔๐. วุฒิสภาไทย. กรุงเทพฯ: สำนักงานเลขาธิการวุฒิสภา.
สถาบันพระปกเกล้า. ๒๕๕๕. การปฏิรูประบบรัฐสภา: มุมมองเชิงเปรียบเทียบ. กรุงเทพฯ: สถาบันพระปกเกล้า
Cooper, Harris and Larry V. Hedges. 2009. The Handbook of Research Synthesis and Meta-Analysis. New York : Russell Sage Foundation Publications.
“Countries Compared by Government > Legislative branch. International Statistics at NationMaster.com”, CIA World Factbooks 18 December 2003 to 28 March 2011. Aggregates compiled by NationMaster. Retrieved from http://www.nationmaster.com/country-info/stats/Government/Legislative-branch
Ezrow, Lawrence. 2010. Linking Citizens and Parties: How Electoral Systems Matter for Political Representation. New York: Oxford University Press.
Gallagher, Michael and Paul Mitchell. 2005. “Introduction to Electoral Systems.” In The Politics of Electoral Systems. edited by Michael Gallagher and Paul Mitchell. New York: Oxford University Press.
Goodwin-Gill, Guy S. 2006. Free and Fair Election: New Expanded Edition. Geneva: Inter-Parliamentary Union.
Morris, Caroline. 2012. Parliamentary Elections, Representation and the Law. Portland, Oregon: Hart Publishing.
Reeve, Andrew and Alan Ware. 1992. Electoral Systems: A Comparative and Theoretical Introduction. New York: Routledge.
Saini, Michael and Aron Shlonsky. 2012. Systematic Synthesis of Qualitative Research (Pocket Guides to Social Work Research Methods). New York: Oxford University Press.
Sénat. Formes et fonctions du bicamérisme. Retrieved June 6, 2014, from http://www.senat.fr/senatsdumonde/syntheselebicamerismedanslemonde.html
Strøm, Kaare. 2003. “Parliamentary Democracy and Delegation.” In Kaare Strøm, Wolfgang C. Müller, and Torbjörn Bergman, eds. Delegation and Accountability in Parliamentary Democracies. New York: Oxford University Press.
Taagepera, Rein. 2007. Predicting Party Sizes: The Logic of Simple Electoral Systems. New York: Oxford University Press.