Local Strategic Development Plan and Community Strength in Upper North of Thailand

Main Article Content

Kongpob Wangsunntorn
Sangkorn Suwannarat

Abstract

     The purpose of this research is to study a) characteristics of strategic development plans of 84 tambons; b) the relationship between tambon strategic development plans and community strengths, based on the researcher’s focus groups with six groups in six tambons (groups include village headmen, village committees, tambon administrative officials, knowledgeable villagers, village elders, women’s groups, monks, and villagers), and participatory and unobtrusive observation; c) problems of Tambon Administration Organizations in drawing up strategic village development plans (based on focus groups with 12 individuals from local government organizations in six tambons and participatory and unobtrusive observation). Among 84 tambons Administration Organizations, this paper has included both Tambon Administration Organizations which received the good governance awards and they did not receive any.


     Findings: The reason is why Tambon Administration Organizations do not award for good governance award because these Tambon Administration Organizations mainly focus on development of infrastructure construction over 95 percent of the total development budget, with no support for community economic self-reliance, or for development of strategies and solutions for a local strategic development plan. Problems found in preparing the strategic development plan arise from the fact that the Tambon Administration Organization chief executive is not associated with idealistic leadership (professional leadership) resulting in an inability to alter strategic focus of plans, as well as the absence of strong work models for subordinates or mentoring of future leaders, and lack of clarity regarding roles of administrators versus decision makers. Both leaders and vil lagers still prioritize basic infrastructure development.


     On the other hands, Tambon Administration Organizations which received for good governance awards, this paper found out that; they greatly emphasize on social, human resource and educational development and they provide less an important on infrastructure construction. They still have not had any support for self-economics’ community from Tambon Administration Organizations. This is why some communities strongly have a civic community to initiative the local strategic development plans. Moreover, some of Tambon Administration Organizations leaderships significantly show the competency of being professional leadership.

Article Details

How to Cite
wangsunntorn, kongpob ., & suwannarat, sangkorn . (2020). Local Strategic Development Plan and Community Strength in Upper North of Thailand. King Prajadhipok’s Institute Journal, 12(3), 123–146. Retrieved from https://so06.tci-thaijo.org/index.php/kpi_journal/article/view/244319
Section
Original Articles

References

กองศึกษาและเผยแพร่การพัฒนา. ๒๕๔๔. ข่าวการพัฒนา. สนง.คณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ปีที่ ๑๘ (ฉบับที่ ๕ พฤษภาคม ๒๕๔๔). (ระบบออนไลน์). แหล่งที่มา http://www.ryt๙.com/s/nesd/๒๓๘๕๐๐ (๒๐ เมษายน ๒๕๕๓).

กระทรวงมหาดไทย. ๒๕๕๕. รางวัลองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นที่มีการบริหารจัดการที่ดี ประจำปี ๒๕๔๖-๒๕๕๒. (ระบบออนไลน์). แหล่งที่มา www.tlg.rmutt.ac.th/data/ (๓ ตุลาคมคม ๒๕๕๖).

กรมการพัฒนาชุมชน กระทรวงมหาดไทย. ๒๕๕๑. รายงานแผนชุมชน. (ระบบออนไลน์). แหล่งที่มา http://www.cdd.go.th/plandata (๔ สิงหาคม ๒๕๕๑).

กรมส่งเสริมการปกครองส่วนท้องถิ่น กระทรวงมหาดไทย. ๒๕๔๘. คู่มือการจัดทำแผนพัฒนาท้องถิ่น. กรุงเทพฯ : ส่วนแผนพัฒนาท้องถิ่น สำนักพัฒนาและส่งเสริมการบริหารงานท้องถิ่น.

จินตนา บุญบงการ และคณะ. ๒๕๔๕. การจัดการเชิงกลยุทธ์. กรุงเทพฯ : หจก.เม็ดทรายพริ้นติ้ง.

จักร ติงศภัทิย์. ๒๕๕๓. กลยุทธ์ : การสร้างและการนำไปปฏิบัติ. กรุงเทพฯ : บริษัท แอคทีฟ พริ้นท์ จำกัด.

ฉัตรทิพย์ นาถสุภา. ๒๕๔๘. แนวคิดเศรษฐกิจชุมชน ข้อเสนอทางทฤษฎีในบริบทต่างสังคม. กรุงเทพฯ : บริษัท สำนักพิมพ์สร้างสรรค์ จำกัด.

ฉัตรทิพย์ นาถสุภา และพรพิไล เลิศวิชา. ๒๕๓๗. วัฒนธรรมหมู่บ้านไทย. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์สร้างสรรค์.

ชาติชาย โทสินธิติ. ๒๕๔๙. ผลกระทบของการเสริมสร้างความเข้มแข็งหมู่บ้าน/ชุมชนต่อประสิทธิภาพและประสิทธิผลในการต่อต้านยาเสพติดในพื้นที่ชายแดนภาคเหนือ. ดุษฎีนิพนธ์ ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการพัฒนา แขนงวิชาการพัฒนาสังคม มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา.

ชาญชัย อาจินสมาจาร. ๒๕๕๑. ภาวะผู้นำ. (ระบบออนไลน์) แหล่งที่มา http://kc.hri.tu.ac.th/index.php (๖ ตุลาคม ๒๕๕๒).

ชาญชัยณรงค์ ทรงคาศรี. ๒๕๕๒. การพัฒนารูปแบบการเรียนรู้แบบมีส่วนร่วมในการดำเนินชีวิตตามปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง โดยใช้หลักการทางสิ่งแวดล้อมศึกษา. ดุษฎีนิพนธ์ ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาสิ่งแวดล้อมศึกษา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.

ทวีศักดิ์ นพเกสร. ๒๕๔๒. วิกฤตสังคมไทย ๒๕๔๐ กับบทบาทวิทยากรกระบวนการเล่มที่ ๑. กรุงเทพฯ : สำนักงานกองทุนเพื่อสังคม ธนาคารออมสิน.

ธันวา จิตต์สงวน. ๒๕๕๐. การพัฒนาที่ยั่งยืนตามแนวทางปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง: กระแสไทในความเป็นกระแสสากล. การประชุมวิชาการระดับชาติของนักเศรษฐศาสตร์ ครั้งที่ ๓ มหาวิทยาลัยขอนแก่น. (๒๖ ตุลาคม ๒๕๕๐).

นโยบายและแผนการพัฒนาเทคโนโลยีสารสนเทศของประเทศไทย. ๒๕๕๖. ความหมายของกลยุทธ์หรือยุทธศาสตร์. (ระบบออนไลน์). แหล่งที่มา http://www.kmitl.ac.th/agritech/nutthakorn/04093009_2204/.../Lesson%202.doc (๓ กันยายน ๒๕๕๖).

นิยม วงศ์พงษ์คำ. ๒๕๕๑. การศึกษาภูมิปัญญาพื้นบ้านอีสานด้านการผลิตผลิตภัณฑ์โลหะผสมสำริดและทองเหลืองเพื่อพัฒนามูลค่าเชิงพาณิชย์. ดุษฎีนิพนธ์ ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาวัฒนธรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.

บุญเกียรติ ชีวะตระกูลกิจ. ๒๕๕๐. การจัดการเชิงยุทธศาสตร์สำหรับ CEO. กรุงเทพฯ : สุขุมและบุตร.

ปานชีวา ณ หนองคาย. ๒๕๕๑. การพัฒนารูปแบบการเรียนรู้แบบมีส่วนร่วม เพื่อปรับเปลี่ยนพฤติกรรมสุขภาพผู้สูงอายุ ในจังหวัดอุดรธานี. ดุษฎีนิพนธ์ ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาสิ่งแวดล้อมศึกษา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.

ประเวศ วะสี. ๒๕๕๑. จุดเปลี่ยนประเทศไทยหัวใจคือชุมชน. พิมพ์ครั้งที่ ๑. กรุงเทพฯ : ออฟเซตเพลส.

พระธรรมปิฎก (ป.อ.ปยุตโต). ๒๕๔๖. ภาวะผู้นำ (พิมพ์ครั้งที่ ๗). กรุงเทพฯ: สุขภาพใจ.

พระมหาทองจันทร์ ทิพยวัฒน์. ๒๕๕๓. สุขภาวะองค์รวม : การอนุรักษ์ ฟื้นฟู และพัฒนาภูมิปัญญาหมอพื้นบ้านในการรักษาโรคกระดูกจากอุบัติเหตุของกลุ่มชาติพันธุ์ไทย – ลาว และผู้ไทยในภาคอีสาน. ดุษฎีนิพนธ์ ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาวัฒนธรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.

พิพาภรณ์ รวิพลศาตนันท์. ๒๕๕๒. การจัดการองค์ความรู้เกี่ยวกับผักหวานป่า เพื่อพัฒนาการอนุรักษ์และส่งเสริมเศรษฐกิจชุมชน. ดุษฎีนิพนธ์ ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาวัฒนธรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.

ยิ่งศักดิ์ คชโครต และคณะ. ๒๕๕๑. ศึกษารูปแบบการมีส่วนร่วมของชุมชนในการป้องกันไฟป่า : กรณีศึกษาอุทยานแห่งชาติภูเรือ. รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์. สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.

วฤต วิสรุตเวศม์. ๒๕๕๒. แนวทางการพัฒนาเครื่องประดับเงินจากภูมิปัญญาพื้นบ้าน เพื่อเศรษฐกิจชุมชนจังหวัดสุรินทร์. ดุษฎีนิพนธ์ ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาวัฒนธรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.

วิชิตวงศ์ ณ ป้อมเพชร. ๒๕๔๙. พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวกับปัญหาเศรษฐกิจของประเทศไทย. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์แสงดาว.

วันสาด ศรีสุวรรณ. ๒๕๕๓. รูปแบบการจัดการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม โดยการมีส่วนร่วมของชุมชนลุ่มน้ำตาปี. ดุษฎีนิพนธ์ ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาวัฒนธรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.

สัญญา สัญญาวิวัฒน์. ๒๕๔๑. ทฤษฏีและกลยุทธ์การพัฒนาสังคม. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. หน้า ๙ – ๑๓.

สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. ๒๕๕๖. ความรู้เกี่ยวกับวิสัยทัศน์. (ระบบออนไลน์). แหล่งที่มา http://www.svhool.obec.go.th/sup_br3/e_4.htm (๔ กันยายน ๒๕๕๖).

เสรี พงศ์พิศ. ๒๕๔๘. แผนชีวิตเศรษฐกิจชุมชน วิธีคิดและวิธีทำ. ม.ป.ท. : ม.ป.พ.

เสรี พงศ์พิศ. ๒๕๔๘. ชุมชนเข้มแข็ง. (ระบบออนไลน์) แหล่งที่มา http://www.phongphit.com/i (๒๖ ธันวาคม ๒๕๕๒).

เสรี พงศ์พิศ. ๒๕๔๘. ส่วนประกอบของแผนที่ดี. (ระบบออนไลน์) แหล่งที่มา http://www.phongphit.com/index.php?option=com_content&task=view&id=86&Itemid=๒ (๒๕ ตุลาคม ๒๕๔๘).

สุชาติ ประสิทธิ์รัฐสินธุ์. ๒๕๔๖. ระเบียบวิธีการวิจัยทางสังคมศาสตร์. กรุงเทพฯ : เฟื่องฟ้าพริ้นติ้ง จำกัด.

สุภางศ์ จันทวานิช. ๒๕๕๓. การวิเคราะห์ข้อมูลเชิงคุณภาพ. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สุมาลี สันติพลวุฒิ และคณะ. ๒๕๕๐. ตัวชี้วัดความเข้มแข็งของชุมชนและปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อความเข้มแข็งของชุมชน. การประชุมวิชาการระดับชาติ ของนักเศรษฐศาสตร์ ครั้งที่ ๓ มหาวิทยาลัยขอนแก่น. (๒๖ ตุลาคม)

สุชาติ บุรีรัตน์. ๒๕๕๓. การศึกษาภูมิปัญญาท้องถิ่นในการจัดการป่าชุมชนบ้านหนองหัวคน ตำบลหนองหมื่นถ่าน อำเภออาจสามารถ จังหวัดร้อยเอ็ด. ดุษฎีนิพนธ์ ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาสิ่งแวดล้อมศึกษา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.

สนธยา พลศรี. ๒๕๔๗. ทฤษฎีและหลักการพัฒนาชุมชน. กรุงเทพฯ : โอ.เอส. พริ้นติ้ง เฮ้าส์.

สมยศ นาวีการ. ๒๕๔๔. การบริหารเชิงกลยุทธ์. กรุงเทพฯ : หจก. โรงพิมพ์อักษรไทย.

อำคา แสงงาม. ๒๕๕๓. การศึกษาศักยภาพทรัพยากรและการจัดการท่องเที่ยวทางวัฒนธรรมโดยชุมชนเพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยว ในเขตทุ่งกุลาร้องไห้. ดุษฎีนิพนธ์ ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาวัฒนธรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.

Bass, B. M. 1995. Theory of transformational leadership. Leadership Quarterly, 6(4), 463-478.

Brillick, B. 2001. Competitive Leadership: Twelve Principles for Success. Chicago:Triumph Books.

Conger, I. A., & Kanungo, R. N. 1999. Charismatic Leadership in Organizations. New Delli: Sage.

Emmanuel Mutamba, 2004. Community Participation in Natural Resources Management : Reality or Rhetoric? Green Living Movement (GLM), Lusaka, Zambia. Environmental Monitoring and Assessment 99: 105–113, Kluwer Academic Publishers. Printed in the Netherlands.

Eskildsen, J. K., & Dahlgaard, J. J. 2000. A causal model for employee satisfaction. Quality Management, 11 (8), 25-38.

Fletcher, J. K. 2004. The paradox of postheroic leadership: An essay on gender, power, and transformation change. The Leadership Quarterly, 15 (5), 647-661. Retrieved November 29, 2004, from http://www.sciencedirect.com/index.php?cat_id=3&subject_area_id=4&journal_id=10489843

House, R. J., & Shamir, B. 1993. Toward The Integration of Transformational, Charismatic and Visionary Theories of Leadership. New York: Academic Press.

Kanungo. R. N. 2001. Ethical values of transactional and transformational leaders. Canadian Journal of Administrative Sciences, 18 (4), 1-10.

Manz, C. C. 1997. A New Paradigm of Leadership Vision of Excellence for 21st Century Organization. Executive Excellence Publishing.

Pearce, C. L., Sims, H. P., Cox, J., Ball, G., Schnell, E., Smith, K. A., & et al. 2000. Transactors, Transformers, and Beyond: A multi-method development of a theoretical typology of leadership. Working paper, University of Maryland. Retrieved October 16, 2005, from http://www.hsims@rhsmith.umd.edu/repository.ust.ht/dspace/bitstream/1783.1/2004212leadershipandmode HRMR 2003.pdf.

Stephen, Elstub. 2006. Towards an Inclusive Social Policy for the UK: The Need for Democratic Deliberation in Voluntary and Community Associations. School of Social Science, University of Paisley, Paisley, Scotland. International Journal ofVoluntary and Nonprofit Organizations.

Yamane, Taro. 1967. Statistics, An Introductory Analysis, 2nd Ed., New York : Harper and Row.