เลือกตั้งระบบใหม่ ตามรัฐธรรมนูญฉบับใหม่ : ใหม่จริงหรือแค่ลวงตา?

Abstract

     การเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรเป็นการทั่วไป เมื่อวันอาทิตย์ที่ 23 ธันวาคม 2550 นับเป็นการเลือกตั้งทั่วไปครั้งที่ 22 อันมีผลทาให้ประเทศไทยมีสภาผู้ แทนราษฎร ชุดที่ 23 และสุดท้ายมีรัฐบาลหรือคณะรัฐมนตรี ชุดที่ 57 เข้ามาบริหารประเทศ ภายหลังการรอคอยรัฐบาลที่มาจากการเลือกตั้ง เป็นเวลากว่า 1 ปีครึ่ง นับแต่วันทารัฐประหาร 19 กันยายน 2549

     เป็นที่ทราบกันดีว่า “การเลือกตั้ง” เป็นกลไกหรือเครื่องมือหลักที่ใช้ในการคัดสรร “ผู้แทน” ของประชาชนซึ่งเป็นเจ้าของอานาจอธิปไตย สาหรับประเทศที่ปกครองในระบอบประชาธิปไตย ซึ่งประเทศไทยก็เช่นกัน นับแต่เปลี่ยนแปลงการปกครองเมื่อปี พ.ศ.2475 – พ.ศ.2548 มีการจัดการเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรเป็นการทั่วไปมาแล้วรวม 21 ครั้ง โดยเฉลี่ย มีการเลือกตั้ง 3.5 ปี/ครั้ง

     แต่จากประสบการณ์ในอดีต เป็นที่ยอมรับกันโดยทั่วไปว่า “ประชาธิปไตยทางผู้แทน” ในแบบของไทย ยังเป็นประชาธิปไตยที่ไม่เต็มใบ โดยที่ต้นตอหรือรากเหง้าของปัญหาส่วนหนึ่งนั้นเกิดจาก “การเลือกตั้ง” ทั้งการเลือกตั้งที่ไม่บริสุทธิ์ ยุติธรรม ไม่สามารถคัดสรรคนดี มีความรู้ ความสามารถ รวมทั้งมีคุณธรรม จริยธรรม เพื่อให้เข้าไปใช้อานาจรัฐแทนประชาชนได้