ประชาธิปไตยบนทางแพร่ง

Abstract

     การเลือกตั้ง เมื่อวันอาทิตย์ที่ 23 ธันวาคม พ.ศ.2550 ที่ผ่านมา นับเป็นวันแห่งการคืนอานาจของรัฐบาลสุรยุทธ์ กลับคืนสู่ประชาชน ภายหลังการเข้ามาบริหารประเทศเป็นระยะเวลา 16 เดือน

     ความเป็นประชาธิปไตยได้กลับคืนมา พร้อม ๆ กับ การหวนกลับมาของ “พลพรรคไทยรักไทย” ภายใต้ชื่อใหม่ “พรรคพลังประชาชน” ได้รับเสียงส่วนใหญ่จากประชาชน และได้จัดตั้งรัฐบาลชุดใหม่โดยมี นายสมัคร สุนทรเวช ดารงตาแหน่งนายกรัฐมนตรี คนที่ 25 ของประเทศไทย

     จากผลการเลือกตั้ง ชี้ให้เห็นอย่างชัดเจนว่า ความนิยมของประชาชนที่มีต่อรัฐบาลเดิม (พรรคไทยรักไทย) นั้นยังคงอยู่ ไม่ได้ลดน้อยลงกว่าเดิม โดยเมื่อปี พ.ศ.2544 พรรคไทยรักไทย ได้รับเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎร (ส.ส.) จานวน 248 คน ขณะที่ปี พ.ศ.2550 พรรคพลังประชาชน ได้รับเลือกตั้ง ส.ส. ถึง 233 คน จากจานวน ส.ส.ทั้งสิ้น 480 คน แม้จะดูว่าจานวนผู้แทนจะลดลงไปบ้าง แต่เมื่อพิจารณาแล้วจะพบว่า ประชาชนเลือกนักการเมืองเดิมจากพรรคไทยรักไทยที่ย้ายไปพรรคอื่น ๆ ซึ่งในที่สุดพรรคเหล่านี้ก็ได้เข้ามาร่วมจัดตั้งรัฐบาลผสมโดยมีพรรคพลังประชาชนเป็นแกนนา ถึงแม้ว่าพรรคประชาธิปัตย์จะได้รับความนิยมจากประชาชนมากขึ้น แต่ก็ไม่สามารถรวบรวมพรรคการเมืองในการจัดตั้งรัฐบาลได้