A Guideline for The Environmentally Friendly Port Management and The Artisanal Fisheries Community Rights in the Eastern Economic Corridor Project: A Case Study of Chonburi Province
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The environmentally friendly port management and the promotion of artisanal-fishery community rights to participate in marine environmental management are both a significant concept and guideline for sustainable development. This article aims to disseminate knowledge about environmental-friendly port management and the promotion of artisanal-fishery community rights towards marine environmental management which will lead to sustainable development in terms of economy, environment and society in the Eastern Economic Corridor Project, Chonburi Province. It focuses on explaining the relationships among environmental-friendly port management, the promotion of artisanal-fishery community rights, and sustainable development in marine environment. Moreover, it would point out the spatial-problem issue, and the proposal for the promotion of artisanal-fishery community rights in order to make environmental-friendly port management consistent with the development principles of international port standards. Thus, a case study of Chonburi province was presented in this article as a reflection of the spatial problem from the economic-development activities in the port which had an impact on environment and artisanal-fishery community rights, so port authority should be promotion of artisanal-fishery community rights guideline established in order to reach an environmental-friendly port and sustainable development. It should be done through the development of policy and law, the cooperation of marine-environmental-network models between the port and the community, as well as an encouragement to establish artisanal-fishery community funds for sustainable marine-environmental management.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
@ 2020 King Prajadhipok's Institute The Government Complex Commemorating All Right Reserved.
References
กิตติศักดิ์ ปรกติ. (2550). สิทธิชุมชน. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์วิญญูชน.
กรุงเทพธุรกิจ. (2564, กรกฎาคม 17). เอ็กซอนลุ้นถมทะเล 2 ปี. สืบค้นจาก
https://www.bangkokbiznews.com/news/detail/842310
กรมเจ้าท่า. (2559). ความรู้เรื่องท่าเรือและเรือ. สืบค้นจาก http://oldweb.md.go.th/marine_knowledge/e-harbour.php
กรมทรัพยากรทางทะเลและชายฝั่ง. (2561). ข้อมูลทรัพยากรทางทะเลและชายฝั่งจังหวัดชลบุรี. กรุงเทพฯ: กระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม.
กรมส่งเสริมคุณภาพสิ่งแวดล้อม, สมาคมสันนิบาตเทศบาลแห่งประเทศไทย และสถาบันสิ่งแวดล้อมไทย.
(2559).คู่มือประเมินเทศบาลน่าอยู่อย่างยั่งยืน ประจำปี 2559. กรุงเทพฯ: บริษัท สำนักพิมพ์สื่อตะวัน จำกัด.
คณะกรรมการบูรณาการนโยบายพัฒนาภาค. (2561). แผนพัฒนาภาคตะวันออกในช่วงแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 12 (พ.ศ. 2560-2564). กรุงเทพฯ: กระทรวงมหาดไทย.
คณะกรรมาธิการทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม วุฒิสภา. (2557). สรุปผลการประชุมคณะ อนุกรรมาธิการสิ่งแวดล้อมและภัยธรรมชาติ. ครั้งที่ 6/2557 วันที่ 27 กุมภาพันธ์ 2557. ณ ห้องประชุมหมายเลข 2302 อาคารสุขประพฤติ.
ธนิตย์ อินทรัตน์. (2553). แนวชายฝั่งทะเลโบราณ จังหวัดชลบุรี. วารสารวิทยาศาสตร์ มศว.. 26(1/2553). หน้า 58-73.
นิตยา โพธิ์นอก. (2557). ชุมชนกับสิทธิในทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม. นนทบุรี: สถาบันพระปกเกล้า.
นุศจี ทวีวงศ์. (บก.). (2552). สิทธิชุมชน มิติประมงพื้นบ้าน. กรุงเทพฯ: มูลนิธิเพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืน.
ผู้จัดการออนไลน์. (2549, กรกฎาคม 13). ชาวบ้านหวั่นผลกระทบมลพิษจากโรงกลั่นไทยออยล์ แม้จะเข้ามาช่วยเหลือ แต่ไม่จริงจัง เตรียมตรวจสอบหลังปกปิดข้อมูล. สืบค้นจาก
http://www.manager.co.th/Local/ViewNews.aspx?NewsID=9490000089704
ผู้จัดการออนไลน์. (2560, ตุลาคม 3). ไทยออยล์สร้างท่าเรือ 7 และ 8 เสริมความมั่นคงด้านพลังงาน. สืบค้นจาก https://mgronline.com/local/detail/9600000101166
บูชิตา สังข์แก้ว, ชญาน์ทัต ศุภชลาศัย และ ศรัณยุ หมั้นทรัพย์. (2562). รายงานการวิจัยตัวแบบการพัฒนานโยบายการจัดการท่าเรือน้ำลึกเพื่อการสร้างความยั่งยืนแก่สิ่งแวดล้อมทางทะเลและชายฝั่ง กรณีศึกษา ท่าเรือน้ำลึกแหลมฉบัง จังหวัดชลบุรี. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยสวนดุสิต.
บูชิตา สังข์แก้ว และ ดนุสรณ์ กาญจนวงศ์. (2564). รายงานการวิจัยเรื่องการพัฒนาเครือข่ายความร่วมมือภาครัฐ-ภาคประชาสังคมเพื่อการจัดการชุมชนประมงพื้นบ้านอย่างยั่งยืน กรณีศึกษา ชุมชนประมงพื้นบ้านอ่าวอุดม อำเภอศรีราชา จังหวัดชลบุรี. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยสวนดุสิต.
บริษัท ไทยออยล์ จำกัด (มหาชน). (2562). รายงานความยั่งยืนแบบบูรณาการ ประจำปี 2561. ชลบุรี: บริษัท ไทยออยล์ จำกัด (มหาชน).
บริษัท ยูไนเต็ด แอนนาลิสต์ แอนด์ เอ็นจีเนียริ่ง คอนซัลแตนท์ จำกัด. (2561). รายงานผลการปฏิบัติตามมาตรการป้องกันและแก้ไขผลกระทบสิ่งแวดล้อมและมาตรการติดตามตรวจสอบผลกระทบสิ่งแวดล้อม โครงการขยายท่าเทียบเรือและก่อสร้างถังเก็บผลิตภัณฑ์เพิ่มเติมของคลังก๊าซเขาบ่อยาและโครงการปรับปรุงท่าเทียบเรือพร้อมวางท่อน้ำมันใต้ทะเลและก่อสร้างถังเก็บผลิตภัณฑ์เพิ่มเติมของคลังน้ำมันศรีราชา. กรุงเทพฯ: บริษัท ปตท. จำกัด (มหาชน).
บริษัท เอ็นไวรอนเมนทอล แคร์ เซ็นเตอร์ จำกัด. (2538). รายงานการวิเคราะห์ผลกระทบสิ่งแวดล้อมโครงการปรับปรุงท่าเทียบเรือโรงกลั่นน้ำมันไทยออยล์เพื่อรองรับระบบท่อขนส่งน้ำมันหล่อลื่นพื้นฐาน. ชลบุรี: บริษัท ไทยลู้บเบส จำกัด.
บริษัท เอนไว เอ็กซ์เพิร์ท จำกัด. (2550). รายงานการวิเคราะห์ผลกระทบสิ่งแวดล้อมฉบับสมบูรณ์โครงการขยายท่าเทียบเรือของบริษัท ศรีราชา ฮาร์เบอร์ จำกัด (มหาชน). ชลบุรี: บริษัท ศรีราชา ฮาร์เบอร์ จำกัด (มหาชน).
มารีนเนอร์ไทย. (2559). การขนส่งทางเรือ. สืบค้นจาก
http://www.marinerthai.net/sara/viewsara1006.php
โรงเรียนรุ่งอรุณ. (2556). อ่าวอุดมอันอุดม. ชลบุรี: โรงเรียนรุ่งอรุณ.
รัฐกร จินตนิติ. (2560). การศึกษาผลกระทบทางสังคมของท่าเรือแหลมฉบังที่มีต่อประชาชนในพื้นที่ชุมชนบ้านอ่าวอุดม. งานนิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาการบริหารทั่วไป, วิทยาลัยการบริหารรัฐกิจ, มหาวิทยาลัยบูรพา.
สถาบันพลังงานเพื่ออุตสาหกรรม. (2564). อีกหนึ่งความท้าทายของเอสโซ่และบริษัทในเครือเอ็กซอนโมบิลในธุรกิจด้าน Marine Sales เพื่อขับเคลื่อนธุรกิจภาคขนส่งทางทะเลไทยและทั่วโลก. สืบค้นจาก https://iie.fti.or.th/?p=8272
สำนักงานจังหวัดชลบุรี. (2555). ข้อมูลพื้นฐาน แผนการพัฒนาจังหวัด/กลุ่มจังหวัด และการดำเนินงานตามนโยบายสำคัญ. ชลบุรี: สำนักงานจังหวัดชลบุรี.
สำนักงานคณะกรรมการนโยบายเขตพัฒนาพิเศษภาคตะวันออก. (2561). แผนภาพรวมเพื่อการพัฒนาเขตพัฒนาพิเศษภาคตะวันออก พ.ศ. 2560-2565. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการนโยบายเขตพัฒนาพิเศษภาคตะวันออก.
สำนักงานท่าเรือศรีราชาฮาร์เบอร์. (2564). ศรีราชาฮาร์เบอร์. สืบค้นจาก
https://www.srirachaport.com/services
สำนักงานปลัดกระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม. (2556). ความรู้เบื้องต้นเกี่ยวกับการพัฒนาที่ยั่งยืน. กรุงเทพฯ: อมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง จำกัด (มหาชน).
สำนักบริหารยุทธศาสตร์กลุ่มจังหวัดภาคตะวันออก. (2561). แผนพัฒนากลุ่มจังหวัดภาคตะวันออก (ราชบุรี ระยอง จันทบุรี ชลบุรี) พ.ศ. 2561-2564. กรุงเทพฯ: กระทรวงมหาดไทย.
สมนึก จงมีวศิน. (2558). ถอดบทเรียน พัฒนาการของชุมชนในพื้นที่อ่าวบางละมุง ชุมชนที่อยู่มาก่อนท่าเรือน้ำลึกแหลมฉบังและนิคมอุตสาหกรรมแหลมฉบังจากอดีตจนถึงปัจจุบัน. ชลบุรี: เอกสารอัดสำเนา.
สมนึก จงมีวศิน. (2559). ถอดบทเรียน ชุมชนบ้านอ่าวอุดม ตำบลทุ่งสุขลา อำเภอศรีราชา จังหวัดชลบุรี. ชลบุรี: เอกสารอัดสำเนา.
โอฬาร ถิ่นบางเตียว. (2560). รายงานการวิจัยเรื่องการทบทวนและปรับยุทธศาสตร์การพัฒนาของโครงการพัฒนาพื้นที่ชายฝั่งทะเลตะวันออกสู่การเป็นประเทศอาเซียนในจังหวัดชลบุรี: กรณีบทบาทท่าเรือแหลมฉบัง. ชลบุรี: มหาวิทยาลัยบูรพา.
อมรา พงศาพิชญ์. (2557). กระบวนทัศน์สิทธิมนุษยชนและความยุติธรรมสำหรับสังคมเปลี่ยนผ่าน. วารสารสังคมศาสตร์. 44(2/2557). หน้า 7-20.
ภาษาอังกฤษ
City of Greater Geelong. (2013).Geelong Port-City 2050: Final Report of the Geelong Port and Land Infrastructure Plan. Geelong: Australia.
Fagerberg, J. (2018). Mobilizing Innovation for Sustainability Transitions: A Comment on Transformative Innovation Policy. Research Policy. 47(2018). pp. 1568-1579.
Ghiar, H., Demoulin, P. and Marini, G. (2015). Port Center : to Development A Renewed Port-City Relationship by Improving A Shared Port Culture. Smart Port-City. 1(2015). pp. 233-246.
Hanson, S., Nicholls R., Ranger, N., Hallegatte, S., Corfee-Morlot, J., Herweijer, C. and
Chateau, J. (2010).A Global Ranking of Port Cities with High Exposure to Climate Extremes.Springer, 89-111.
Inter-American Committee on Ports. (2020). Guide to Environmental Certification and Sustainability Reporting for Ports of the Americas. New York: Inter-American Committee on Ports.
Jovanovic. (2011). Sustainable Development Strategies for Cities and Ports. Belgrade:
Workshop on Ports as Engines of Economic Development and Strategic Management of Port Areas.
Nas, P.J.M. (2005). Port Cities. AS Newsletter, 33 (1), 32.
OECD. (2013).The Effectiveness of Port-City Policies: A Comparative approach. Paris:
OECD Publishing.
UN. (1996).Port Management: Sustainable Development Strategies for Cities and Ports. New York and Geneva: United Nations.
World Bank. (2007).Port Reform Toolkit: Module 3 Alternative Port Management Structures and Ownership Models. Washington DC: World Bank.