การเปิดรับข่าวสารด้านการเมือง การเสริมสร้างทุนทางสังคมออนไลน์ และการใช้สื่อสังคมออนไลน์ในการสื่อสารทางการเมืองของเยาวชน
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ของการเปิดรับข่าวสารด้านการเมืองและการเสริมสร้างทุนทางสังคมออนไลน์กับการสื่อสารทางการเมืองผ่านสื่อสังคมออนไลน์ของเยาวชน กลุ่มตัวอย่างมีจำนวน 400 ราย ซึ่งใช้การสุ่มตัวอย่างแบบหลายขั้นตอน (multi-stage sampling) จากนักศึกษาระดับปริญญาตรีในสถาบัน อุดมศึกษาของประเทศไทย โดยทุนทางสังคมเป็นปรากฏการณ์ความสัมพันธ์ทางสังคมที่เกิดขึ้นผ่านเครือข่ายสังคมหรือเว็บไซต์เครือข่ายสังคม เพื่อการแลกเปลี่ยนและการมีปฏิสัมพันธ์กับสมาชิกในเครือข่าย เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูล คือ แบบสอบถาม ซึ่งได้ตรวจสอบความเที่ยงตรงเชิงเนื้อหา และทดสอบความเชื่อมั่นของเครื่องมือ ได้ค่าความเชื่อมั่น 0.92 ผลการวิจัยพบว่า ข่าวสารด้านการเลือกตั้งมีความสัมพันธ์กับการใช้ยูทูปในการสื่อสารทางการเมืองของเยาวชน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01 โดยมีระดับความสัมพันธ์ 0.358 ในด้านช่องทางการเปิดรับข่าวสาร พบว่าสื่อสังคมออนไลน์มีความสัมพันธ์กับการใช้สื่อสังคมออนไลน์ในการสื่อสารทางการเมืองของเยาวชนในภาพรวม อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01 โดยมีระดับความสัมพันธ์ 0.450 และด้านการเสริมสร้างทุนทางสังคมออนไลน์ พบว่าทุนทางสังคมแบบเชื่อมโยงความสัมพันธ์มีความสัมพันธ์กับการใช้ยูทูป ในการสื่อสารทางการเมืองของเยาวชน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01 โดยมีระดับความสัมพันธ์ 0.382 สถาบันการศึกษาจึงควรส่งเสริมการใช้ Youtube เป็นสื่อการเรียนรู้ที่ช่วยเพิ่มพูนความรอบรู้ด้านการเมืองให้แก่เยาวชน โดยเฉพาะในการเข้าถึงและติดตามข่าวสาร โดยเยาวชนสามารถสร้าง “เครือข่ายประชาธิปไตย” ผ่านทุนทางสังคมที่สั่งสมและเสริมสร้างผ่านแพลตฟอร์มดังกล่าวและโลกออฟไลน์ ขณะเดียวกันสถาบันการศึกษาและหน่วยงานที่เกี่ยวข้องควรเสริมสร้างทักษะการสืบค้น การเข้าถึงข่าวสารด้านการเมือง การคิดวิเคราะห์แยกแยะข้อคิดเห็นจากข้อเท็จจริง และการคัดกรองข้อมูลในการสื่อสารผ่านสื่อสังคมออนไลน์ เพื่อเสริมสร้างทักษะการรู้เท่าทันสื่อและรู้สารสนเทศ อันเป็นทักษะจำเป็นต่อการเรียนรู้ตลอดชีวิต เพื่อให้เยาวชนนำไปใช้ประโยชน์ในการเรียน และการทำหน้าที่พลเมืองของสังคมประชาธิปไตย
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
@ 2020 King Prajadhipok's Institute The Government Complex Commemorating All Right Reserved.
เอกสารอ้างอิง
ภาษาไทย
กัลยา วาณิชย์บัญชา และฐิตา วาณิชย์บัญชา. (2559). SPSS คอมพิวเตอร์กับการวิจัยสังคมศาสตร์: การประมวลผลข้อมูล SPSS for Windows. (พิมพ์ครั้งที่ 29). กรุงเทพฯ:
โรงพิมพ์สามลดา.
คุณากร กรสิงห์ และณัฐชัย นิ่มนวล. (2558). การเสริมสร้างกระบวนการพัฒนาจิตสำนึกทางการเมืองแบบมีส่วนร่วมของเยาวชนระดับอุดมศึกษา ในจังหวัดนครสวรรค์. วารสารวิชาการและวิจัยสังคมศาสตร์, 10(ฉบับพิเศษ), 29-42.
เจสิตา พวงมาลัย, ชญานันท์ พรประสิทธิ์, ภาวสุทธิ์ สุทธิลออ, บุษญาภรณ์ อินทชาติ, ธิดารัตน์
หล้าศรี, และศุภิสรา ชื่นหทัย. (2561). พฤติกรรมการใช้อินเทอร์เน็ตของนิสิตปริญญาตรี มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ประสานมิตร. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
พิมลพรรณ ไชยนันท์. (2555). สื่อออนไลน์กับการสื่อสารทางการเมืองของเยาวชนไทย. (วิทยานิพนธ์นิเทศศาสตรดุษฎีบัณฑิต) จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, บัณฑิตวิทยาลัย. กรุงเทพฯ.
ไทยแลนด์ ดิจิทัล (Thailand Digital). (2564). โลกโซเชียลมีเดียของไทยปี 2564. สืบค้นจาก https://marketeeronline.co/archives/209273
ศิริพร กิตติวรากูล. (2550). การสื่อสารเรื่องประชาธิปไตยเป็นเรื่องใกล้ตัวจากเยาวชนถึงเยาวชนในจังหวัดเชียงใหม่. กรุงเทพฯ: สถาบันพระปกเกล้า.
สำนักงานพัฒนาธุรกรรมทางอิเล็กทรอนิกส์. (2564). สถิติการใช้อินเทอร์เน็ตของคนไทยปี 2564. สืบค้นจาก https://www.etda.or.th/th/pr-news/ETDA-released-IUB-2021.aspx
สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (2564). จำนวนนักศึกษาระดับอุดมศึกษา ปีการศึกษา 2560-2564.สืบค้นจาก http://statbbi.nso.go.th/staticreport/page/sector/th/03.aspx
วุฒิพร ลิ้มวราภัส. (2562). กระบวนการมีส่วนร่วมทางการเมืองผ่านสื่อออนไลน์ กรณีศึกษา โพสต์ทูเดย์ และแนวหน้า. (วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต (การเมืองและยุทธศาสตร์การพัฒนา)) สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์, คณะพัฒนาสังคมและสิ่งแวดล้อม. กรุงเทพฯ.
ภาษาอังกฤษ
Ahmad, T., Alvi, A., & Ittefaq, M. (2019). The Use of Social Media on Political Participation Among University Students: An Analysis of Survey Results from Rural Pakistan. SAGE Open, 9(3), 1-18.
Ahmed, Safa Ilyas. (2022). Uses-and-Gratification-Theory-and-Social-Media-Interactivity-a-Demographic-Study-in-Lahore-Pakistan. Global Regional Review, VII(I), 50-60.
Anouar, Lahouij Mohamed. (2014). On-line Political Participation: Fractures and Inequality Between the Citizens. Procedia- Social and Behavioral Sciences, 257-263
Bowyer, Benjamin T, Kahne, Joseph E & Middaugh, Ellen. (2015). Youth Comprehension of Political Messages in YouTube Videos. New Media & Society, 1-20.
Breindl, Y. (2010). Critique of the Democratic Potemtials of the Internet: A Review of Current Theory and Practice. YtripleC, 8(1), 43-59.
Cerná, Miloslava & Borkovcová, Anna. (2020). YouTube Dominance in Sustainability of Gaining Knowledge via Social Media in University Setting—Case Study. Sustainability, 1-18.
Chen, Hsuan-Ting & Lin, Jhih-Syuan. (2021). Cross-cutting and Like-minded Discussion on Social Media: The Moderating Role of Issue Importance in the (De) Mobilizing Effect of Political Discussion on Political Participation. Journal of Broadcasting & Electronic Media, 65(1), 1-22
Cooke, N. (2017). Post-truth, Truthiness, and Alternative Facts: Information Behavior and Critical Information Consumption for a New Age. The Library Quarterly, 87, 211–221.
Ellison, N. B., Steinfield, C., & Lampe, C. (2007). The Benefit of Facebook “Friends”: Social Capital and College Students’ Use of Online Social Network Sites. Journal of Computer-Mediated Communication, 12(4), 5-55.
Emmer, M., Vowe, G., & Wolling, J. (2011). Bürger Online: Die Entwicklung der Politischen Online-Kommunikation in Deutschland. Konstanz: UVK-VerlagsGesellschaft.
Gil de Zúñiga, H., Copeland, L. & Bimber, B. (2014) Political Consumerism: Civic Engagementand the Social Media Connection. New Media & Society, 16(3), 488–506.
Gonzalo, Salomé Berrocal & Campos-Domínguez, Eva. (2013). Political Infotainment and Emotional Connectivity on YouTube. Retrieved from https://www.researchgate.net/publication/304352459_Political_Infotainment_and_Emotional_Connectivity_on_YouTube
Griffin, E. (2009). A First Look at Communication. (7th edition). Boston: McGraw-Hill.
Hargittai, E., & Shaw, A. (2013). Digitally Savvy Citizenship: The Role of Internet Skills and Engagement in Young Adults’ Political Participation Around the 2008 Presidential Election. Journal of Broadcast & Electronic Media, 57, 115-134.
Hoffman, L. H. (2012). Participation or Communication? An Explication of Political Activity in the Internet Age. Journal of Information Technology & Politics, 9, 217-233.
Intyaswati, Drina., Maryani, Eni., Sugiana, Dadang., & Venus, Anter. (2021). Social Media as an Information Source of Political Learning in Online Education. SAGE Open, 11(2). Retrieved from https://doi.org/10.1177/
Katz Elihu & Blumler, Jay G. (1974). The Uses of Mass Communication Current
Perspective on Gratification Research. Beverly Hills, CA.: Sage. Original Research.
Lee, E., Kim, Y. J., & Ahn, J. (2014). How do People Use Facebook Features to Manage Social Capital?. Computers in Human Behavior, 36, 440-445.
Leeder, C. (2019). How College Students Evaluate and Share Fake News Stories. Library & Information Science Research, 41(3), 1-11.
Leonhard, L., Karnowski, V. & Kümpel, AS. (2020). Online and (the Feeling of Being) Informed: Online News Usage Patterns and Their Relation to Subjective and Objective Political Knowledge. Computers in Human Behavior, 103,181–189.
Ohme, Jakob & Mothes, Cornelia. (2020). What Affects First- and Second-Level Selective Exposure to Journalistic News?. A Social Media Online Experiment, Journalism Studies, 21(9), 1220-1242. DOI: 10.1080/1461670X.2020.1735490.
Park, C. S. (2017). Do Social Media Facilitate Political Learning? Social Media Use for News, Reasoning and Political Knowledge. The Journal of Social Media in Society, 6(2), 206–238.
Phua, Joe, Jin, Seunga Venus & Kim, Jihoon (Jay). (2017). Uses and Gratifications of Social Networking Sites for Bridging and Social Capital: A Comparison of Facebook, Twitter, Instagram, and Snapchat. Computers in Human Behavior, 72, 1155-122.
Putnam RD. (2000). Bowling Alone: Collapse and Revival of American Community. New York: Simon & Schuster.
Qader, I. K. A., & Zainuddin, Y. (2011). The Influence of Media Exposure, Safety, Health Concerns, and Self-efficacy on Environmental Attitudes Towards Electronic Green Products. Asian Academy of Management Journal, 16(2), 167–186.
Resnick, P. (2001). Beyond Bowling Together: Sociotechnical Capital. In J. Carroll (Ed.), HCI in the New Millennium (pp. 247–272). Boston, MA: Addison-Wesley.
Sveningsson, Malin. (2015). ‘It’s Only a Pastime, Really’: Young People’s Experiences of Social Media as a Source of News about Public Affairs. Social Media + Society,1(2), 1–11.
Swart, Joelle. (2021). Tactics of News Literacy: How Young People Access, Evaluate and Engage with News on Social Media. New Media & Society, 1-17.
Thorson, Kjerstin, & Wells, Chris. (2015). How Gatekeeping Still Matters: Understanding Media Effects in an Era of Curated Flows. In Timothy P. Vos and Franc¸ois Heinderyckx (Eds.), Gatekeeping in Transition (pp. 25–44). New York: Routledge.
Tsatsou, Panayiota & Zhao, Yupei. (2016). A Two-level Social Capital Analysis of the Role of Online Communication in Civic Activism: Lessons from the Role of Facebook in the Sunflower Movement. Social Media + Society, 2(4), 1-46.
You, Leping & Hon, Linda. (2019). How Social Ties Contribute to Collective Actions on Social Media: A Social Capital Approach. Public Relations Review, 1-11.
Van Aelst, Peter, Strömbäck, Jesper, Aalberg, Toril & Esser, Frank. (2017). Political Communication in a High-Choice Media Environment: A Challenge for Democracy?. Annals of the International Communication Association, 41(1), 3-27,
Wellman, B., Quan-Haase, A., Witte, J., & Hampton, K. (2001). Does the Internet Increase, Decrease, or Supplement Social Capital? Social Networks, Participation, and Community Commitment. American Behavioral Scientist, 45(3), 437-456.
