การเข้าสู่วาระนโยบายกับการให้บริการการแพทย์ฉุกเฉิน ของศูนย์รับแจ้งเหตุและสั่งการการแพทย์ฉุกเฉิน อบจ.สงขลา

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการเข้าสู่วาระนโยบายกับการให้บริการการแพทย์ฉุกเฉินกรณีศึกษาศูนย์รับแจ้งเหตุและสั่งการการแพทย์ฉุกเฉินจังหวัดสงขลา โดยนำแนวคิดว่าด้วยพหุกระแส
ของจอห์น คิงดอน มาเป็นกรอบในการวิเคราะห์ ใช้วิธีการวิจัยตามแนวทางการศึกษาเชิงคุณภาพมาใช้
โดยอาศัยการวิจัยเอกสาร (Documentary Research) และการสัมภาษณ์เชิงลึก (In-dept Interview)
พร้อมทั้งวิเคราะห์ข้อมูลโดยการวิเคราะห์เนื้อหา (Content Analysis) และนำเสนอข้อมูลด้วยวิธีการพรรณนา ผลการวิจัยพบว่า กระแสปัญหา ได้แก่ สถานการณ์ปัญหาด้านสังคมในพื้นที่จังหวัดสงขลาปัญหาและอุปสรรคในระหว่างการปฏิบัติงาน ปัญหาการโอนย้ายและลาออกของบุคลากร ปัญหาอันเนื่องจากข้อจำกัด
ด้านงบประมาณ ปัญหาการใช้เทคโนโลยีในการปฏิบัติงาน ด้านการแพทย์ฉุกเฉินของ อบจ.สงขลา กระแสการเมือง ได้แก่ การสนับสนุนจากสถาบันการแพทย์ฉุกเฉินแห่งชาติ นโยบายผู้บริหารท้องถิ่น การสนับสนุนจากผู้ประกอบการนโยบายในพื้นที่ การปฏิสัมพันธ์ระหว่างกันของกลุ่มผู้มีอำนาจตัดสินใจในระดับพื้นที่จังหวัดสงขลา และกระแสนโยบาย ได้แก่ อำนาจและหน้าที่ตามกฎหมาย การสนับสนุนจากสถาบันการแพทย์ฉุกเฉินแห่งชาติ และการเมืองของการบริหารกิจการสาธารณะ ตลอดจนการปฏิบัติของผู้ปฏิบัตินโยบาย เมื่อสามกระแสข้างต้นมาบรรจบกันในสภาพแวดล้อมที่สนับสนุนกัน จึงนำมาสู่ความเห็นชอบให้โอนภารกิจการแพทย์ฉุกเฉินมายังองค์การบริหารส่วนจังหวัดสงขลา และประกาศเป็นข้อบัญญัติองค์การบริหารส่วนจังหวัดสงขลา เรื่องการแพทย์ฉุกเฉินองค์การบริหารส่วนจังหวัดสงขลา พ.ศ.2559 พร้อมกันกับจัดตั้งศูนย์ฯ ณ ที่ตั้ง อบจ. สงขลา และมีข้อเสนอแนะว่า 1) ควรนำกระแสนโยบายที่เป็นที่มาการเข้าสู่วาระนโยบายมาจัดทำเป็นคู่มือปฏิบัติสำหรับการถ่ายโอนการให้บริการการแพทย์ฉุกเฉินให้แก่ อบจ. แห่งอื่น 2) บรรจุนโยบายการให้บริการการแพทย์ฉุกเฉินไว้ในแผนพัฒนาท้องถิ่น และ 3) ในช่วงต้นก่อนการถ่ายโอนภารกิจ ผู้บริหารท้องถิ่นควรบริหารงานในลักษณะการเมืองนำนโยบาย เพื่อเชิญชวนและโน้มน้าวผู้มีส่วนเกี่ยวข้องให้เข้าใจและเชื่อมั่นการถ่ายโอนภารกิจการแพทย์ฉุกเฉินจากสำนักงานสาธารณสุขจังหวัดมายังองค์การบริหารส่วนจังหวัดสงขลา