A Study of Discriminant Factors of Students' Persistence and Dropout of Regular Program Undergraduate Students at Rajamangala University of Technology in Bangkok.

บทคัดย่อ

การวิจัยมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัจจัยเชิงจำแนกการคงอยู่และการออกกลางคันของนักศึกษา และเพื่อสร้างสมการทำนายการคงอยู่และการออกกลางคันของนักศึกษาระดับปริญญาตรี ภาคปกติ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคล ในเขตกรุงเทพมหานคร ได้แก่ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลกรุงเทพ และมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลพระนคร กลุ่มตัวอย่างคือ นักศึกษาระดับปริญญาตรี รหัส 60 จำนวน 695 คน แบ่งเป็นนักศึกษาคงอยู่ 572 คน และนักศึกษาออกกลางคัน 123 คน โดยวิธีการสุ่มแบบแบ่งชั้นตามสัดส่วน เครื่องมือที่ใช้เป็นแบบสอบถามประมาณค่า 6 ระดับ มีค่าความตรงเชิงพินิจ 0.67 – 1.00 ค่าอำนาจจำแนกรายข้อ 0.26 – 0.80 ค่าความเชื่อมั่น 0.97 ปัจจัยที่ศึกษาด้วยแนวคิดของ Tinto (การบูรณาการทางวิชาการ การบูรณาการทางสังคม ความผูกพันต่อเป้าหมาย และความผูกพันต่อสถาบัน) และแนวคิดของ Bean and Eaton (การรับรู้ความสามารถของตน และพฤติกรรมการเผชิญปัญหา) สถิติที่ใช้คือ การวิเคราะห์ถดถอยโลจิสติกส์ (Logistic Regression analysis) ผลการวิจัยพบว่า ปัจจัยที่สามารถจำแนกการคงอยู่และการออกกลางคัน ของนักศึกษาระดับปริญญาตรี ภาคปกติ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคล ในเขตกรุงเทพมหานคร ที่ระดับนัยสำคัญทางสถิติ .01 คือ ความผูกพันต่อเป้าหมาย และการรับรู้ความสามารถของตน และได้สมการถดถอยโลจิสติกที่เหมาะสม คือ

log(Odds) =  -3.752 + .098(ความผูกพันต่อเป้าหมาย) + .084(การรับรู้ความสามารถของตน)

ซึ่งสมการมีประสิทธิภาพในการทำนายโดยภาพรวมได้ถูกต้องคิดเป็นร้อยละ 82.40 โดยทำนายกลุ่มนักศึกษาคงอยู่ได้ถูกต้องร้อยละ 98.80 และสามารถทำนายกลุ่มนักศึกษาออกกลางคันได้ถูกต้องร้อยละ 6.50