กลยุทธ์การเสริมสร้างความเข้มแข็งการจัดการเรียนรู้อาชีวศึกษาด้านธุรกิจและบริการ ด้วยเทคโนโลยีดิจิทัล
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
กลยุทธ์การเสริมสร้างความเข้มแข็งการจัดการเรียนรู้อาชีวศึกษาด้านธุรกิจและบริการด้วยเทคโนโลยีดิจิทัลมีวัตถุประสงค์ทั่วไปเพื่อพัฒนากลยุทธ์การเสริมสร้างความเข้มแข็งการจัดการเรียนรู้อาชีวศึกษาด้านธุรกิจและบริการด้วยเทคโนโลยีดิจิทัล มีวิธีดำเนินการวิจัย 5 ระยะ ได้แก่ ศึกษาสภาพปัจจุบันและปัญหาและปัจจัยที่เอื้อต่อการเสริมสร้างความเข้มแข็งการจัดการเรียนรู้อาชีวศึกษาด้านธุรกิจและบริการด้วยเทคโนโลยีดิจิทัล, สร้างกลยุทธ์, ทดลองใช้, ประเมิน และจัดทำข้อเสนอเชิงนโยบาย เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ประกอบด้วย คือ แบบบันทึก แบบสัมภาษณ์ แบบบันทึกการสนทนากลุ่ม แบบประเมิน และแบบสอบถาม การวิเคราะห์ข้อมูล โดยคำนวณหาค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการวิเคราะห์เนื้อหา ผลการวิจัยพบว่า กลยุทธ์การเสริมสร้างความเข้มแข็ง การจัดการเรียนรู้อาชีวศึกษาด้านธุรกิจและบริการด้วยเทคโนโลยีดิจิทัล ประกอบด้วย วิสัยทัศน์ พันธกิจ วัตถุประสงค์ เป้าประสงค์ ประเด็นกลยุทธ์ 4 ประเด็น ตัวชี้วัด 16 ตัวชี้วัด กลยุทธ์ 11 กลยุทธ์ และโครงการขับเคลื่อนกลยุทธ์ 13 โครงการ โดยแต่ละประเด็นกลยุทธ์มีความสัมพันธ์ความสอดคล้องเชื่อมโยงกันระหว่าง เป้าประสงค์ ตัวชี้วัด กลยุทธ์ และโครงการ
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
|
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสาร การอาชีวศึกษาภาคกลาง ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารการอาชีวศึกษาภาคกลางหากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนใดส่วนหนึ่ง ไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อกระทำการใด ๆ กองบรรณาธิการไม่สงวนสิทธิ์ ในการคัดลอกบทความเพื่อการศึกษาแต่ให้อ้างอิงแหล่งที่มาให้ครบถ้วน สมบูรณ์ สงวนสิทธิ์ โดย สถาบันการอาชีวศึกษาภาคกลาง 4 ที่ตั้ง 90 ถนนเทศา ตำบลพระปฐมเจดีย์ อำเภอเมือง จังหวัดนครปฐม โทรศัพท์ 034 242 856 , โทรสาร 034 242 858 ISSN : 3056-9176 (print) ISSN : 2985-2382 (online) |
เอกสารอ้างอิง
กิตติศักดิ์ โสตาภา. (2558). สภาพปัญหาและความต้องการการใช้เทคโนโลยีสารสนเทศในการบริหารสถานศึกษาในจังหวัดนครพนม. วิทยานิพนธ์ ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยนครพนม
ฐิตา เภกานนท์. (2563). ภาคบริการไทย เปลี่ยนให้ปัง! ปรับให้โดน. ค้นเมื่อ พฤศจิกายน 15, 2564, จาก https://www.bot.or.th/Thai/MonetaryPolicy/ArticleAndResearch/Pages/FAQ167.aspx
ธนาชัย ธีรพัฒนวงศ์. (2561). ยุทธศาสตร์เทคโนโลยีดิจิทัลเพื่อการบริหารภาครัฐ. วิทยานิพนธ์ปริญญาปรัชญาดุษฎีบัณฑิต มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์
ปรัญชนันท์ นิลสุข และ ปณิตา วรรณพิรุณ. (2555). ผลการบูรณาการการเรียนรู้ด้วยเครือข่ายสังคมกับ e-Learning Effects of Integrated Learning using Social Media with e-Learning. ใน การประชุมวิชาการระดับชาติด้านอีเลิร์นนิ่ง 2555 (14-15 สิงหาคม หน้า 170-176). นนทบุรี: ฮอล 9 อิมแพค เมืองทองธานี.
วาสนา บุญญาพิทักษ์. (2556). การพัฒนากลยุทธ์การบริหารคุณภาพการศึกษาตามเกณฑ์คุณภาพการศึกษาเพื่อการดำเนินการที่เป็นเลิศสำหรับสถาบันอุดมศึกษาที่จัดหลักสูตรสาขาดนตรีและนาฏศิลป์ไทย. วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตร์ดุษฎีบัณฑิต จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สำนักงานคณะกรรมการการอาชีวศึกษา. (2560). แผนพัฒนาการอาชีวศึกษา พ.ศ. 2560-2579. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการการอาชีวศึกษา.
_. (2564). แนวทางการขับเคลื่อนศูนย์ความเป็นเลิศทางการอาชีวศึกษา (Excellent Center) ปีงบประมาณ 2564 สำหรับสถานศึกษา. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการการอาชีวศึกษา.
สุทธิพร จิตต์มิตรภาพ. (2556, มีนาคม) การเปลี่ยนแปลงโลกของการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 และการพัฒนาสู่ “ครูมืออาชีพ”. ข่าวสารวิชาการ, มีนาคม 2556, หน้า1-5.
อินทิรา ชูศรีทอง (2563). รูปแบบการพัฒนาครูในการใช้เทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสารเพื่อการจัดการเรียนรู้ ในโรงเรียนประถมศึกษา สังกัดสำนักงานศึกษาธิการภาค 11. วิทยานิพนธ์ ปริญญาครุศาสตร์ดุษฏีบัณฑิต มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.
Krejcie, R. V. & Morgan, D. W. (1970). Determining Sample Size for Research Activities. Educational and Psychological Measurement, 30,(3), pp. 607-610.
Najmul Islam, A. K.M. (2016, February). E-learning system use and its outcomes: Moderating role of perceived compatibility. Telematics and Informatics, 33, (1), pp. 48-55.
