การรับรู้และทัศนคติของชาวกูยต่อคำว่า กูย กวย หรือส่วย : กรณีศึกษา ชาวกูย ในจังหวัดศรีสะเกษ

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เพื่อศึกษาระดับการรับรู้ของชาวกูยกับคำที่กลุ่มชาติพันธุ์อื่นเรียกว่ากูย กวย หรือส่วย 2) เพื่อศึกษาทัศนคติของชาวกูยกับการนิยามตนเองของกลุ่มชาติพันธุ์กูย กวย หรือส่วย และ3) เพื่อหาข้อสรุปในการเรียกตนเองของกลุ่มชาติพันธุ์กูย กวย หรือส่วย การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยแบบผสานวิธี (Mixed Method) ประกอบด้วยการวิจัยเชิงปริมาณ (Quantitative Research) โดยใช้วิธีการวิจัยเชิงสำรวจ (Survey Research) มีการเก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้แบบสอบถาม(Questionnaire) และการวิจัยเชิงคุณภาพ (Qualitative Research) มีการเก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้แบบสัมภาษณ์เชิงลึก (In-depth Interview) กับผู้ให้ข้อมูลสำคัญ ที่สร้างขึ้นจากแนวคิดทฤษฎี และงานวิจัยที่เกี่ยวข้องมาใช้เป็นแนวทางในการตั้งคำถาม และได้ทดสอบค่าความเชื่อมั่นและความเที่ยงตรงของแบบสอบถาม และนำข้อมูล มาวิเคราะห์ด้วยค่าสถิติเชิงพรรณนา การแจกแจงความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการวิจัยพบว่า

1. ระดับการรับรู้ของชาวกูยกับคำที่กลุ่มชาติพันธุ์อื่นเรียกว่ากูย กวย หรือส่วย พบว่า ประชาชนบ้านกู่มีระดับการรับรู้เกี่ยวกับคำที่กลุ่มชาติพันธุ์อื่นเรียกว่ากูย กวย หรือส่วยในภาพรวมอยู่ในระดับมากที่สุด
   (  = 4.20, S.D. = .594)
2. ทัศนคติของชาวกูยกับการนิยามตนเองของกลุ่มชาติพันธุ์กูย กวย หรือส่วย พบว่า ชวกูยมีทัศนคติที่ดีต่อการนิยามตนเองของกลุ่มชาติพันธุ์กูย กวย หรือส่วยในภาพรวมอยู่ในระดับมาก ( = 3.97, S.D. = .812)
3. ข้อสรุปในการเรียกตนเองของกลุ่มชาติพันธุ์กูย กวย หรือส่วย แบ่งออกเป็น 2 ข้อสรุป คือ 1) สามารถเรียก กูย กวย โกย หรือส่วยได้ เพราะเข้าใจว่ามีความหมายเดียวกัน 2) ไม่ต้องการให้เรียกส่วย แต่สามารถเรียก กูย กวย หรือ โกย ได้เพราะมีความหมายถึงกลุ่มคน มนุษย์และประการสำคัญคือ ความมีวัฒนธรรม จารีต ประเพณี เป็นเครื่องหมายที่บ่งบอกถึงรากเหง้าบรรพบุรุษของชาวกูย โดยคำว่าส่วยเป็นคำที่มีความหมายไม่ดีเป็นการเรียกเชิงดูแคลนต่อความรู้สึก จึงต้องการให้เรียกกูย กวย หรือโกย มากกว่าคำว่าส่วย