วิถีชีวิตของกลุ่มชาติพันธุ์ในภาคใต้กับสวัสดิการของรัฐด้านความมั่นคงของมนุษย์

บทคัดย่อ

บทความวิชาการนี้กลุ่มชาติพันธุ์เป็นกลุ่มบุคคลที่ถือได้ว่ามีเอกลักษณ์ และความโดดเด่นเฉพาะกลุ่ม ทั้งในด้านของความคิด ความเชื่อ ค่านิยม ทัศนคติ ตลอดจนรูปแบบของพฤติกรรม ในกรณีของประเทศไทยถือได้ว่าเป็นดินแดนที่มีกลุ่มชาติพันธุ์หลากหลายได้มารวมตัวกัน และสร้างอารยธรรมบนผืนแผ่นดินนี้มาอย่างยาวนาน ในส่วนของภาคใต้เองก็เช่นเดียวกัน เนื่องด้วยลักษณะทางด้านภูมิศาสตร์เป็นพื้นที่ที่มีความอุดมสมบูรณ์ มีเทือกเขา และยังมีพื้นที่ที่ติดกับทะเลทั้งฝั่งอันดามัน และฝั่งอ่าวไทย จึงมีกลุ่มชาติพันธุ์หลายกลุ่มต่างอพยพเข้ามาตั้งรกราก และตั้งถิ่นฐานอาศัยกันมาหลายชั่วอายุคน ดังนั้นการได้รับสวัสดิการของรัฐโดยเฉพาะที่เกี่ยวกับด้านความมั่นคงของมนุษย์ จึงถือเป็นสิทธิและเสรีภาพขั้นพื้นฐานที่กลุ่มชาติพันธุ์เหล่านี้ควรได้รับ สวัสดิการของรัฐด้านความมั่นคงของมนุษย์เกี่ยวกับสิทธิขั้นพื้นฐานที่กลุ่มชาติพันธุ์ดังนี้

1) กลุ่มชาติพันธุ์ที่อาศัยอยู่ในภาคใต้ทั้ง 3 กลุ่มนั้นมีวิถีการดำเนินชีวิตที่แตกต่างกัน กล่าวคือ ในปัจจุบันชาวอูรักลาโว้ยและชาวมอแกนมีวิถีชีวิตความเป็นอยู่เปลี่ยนแปลงไปจากเดิม ทั้งด้านการบริโภค ด้านการแต่งกาย ด้านการใช้ภาษาในการสื่อสาร และด้านการดำเนินชีวิต แต่ชาวมันนิ (ซาไก) ยังคงมีวิถีการดำเนินชีวิตรูปแบบเดิม รวมทั้งด้านการใช้ภาษาในการสื่อสาร มีเพียงด้านการบริโภค และด้านการแต่งกายที่มีการปรับเปลี่ยนให้เข้ากับสถานการณ์ในปัจจุบัน

2) ส่วนสวัสดิการของรัฐด้านความมั่นคงของมนุษย์ทั้งในด้านสาธารณสุข ด้านสวัสดิการของรัฐอื่นๆ ที่กลุ่มชาติพันธุ์ได้รับ พบว่า กลุ่มชาติพันธุ์ต่างได้รับสิทธิขั้นพื้นฐานที่เท่าเทียมกับคนไทยทุกคน มีเพียงด้านการศึกษาเท่านั้นที่ชาวมันนิ (ซาไก) ยังไม่ได้รับการสนับสนุนทางการศึกษาเท่าที่ควรและยังขาดโอกาสทางการศึกษา ส่วนกลุ่มชาติพันธุ์อื่นๆ ได้รับการสนับสนุนทางการศึกษามากขึ้น มีการก่อตั้งโรงเรียนในเขตชุมชนเพื่อเป็นโรงเรียนให้แก่เด็กและเยาวชนของกลุ่มชาติพันธุ์ขึ้นโดยเฉพาะ