การจัดการแหล่งท่องเที่ยวปราสาทหินวัดพู เมืองจำปาสัก แขวงจำปาสัก ประเทศสาธารณรัฐ ประชาธิปไตย ประชาชนลาว.

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้เป็นส่วนหนึ่งของดุษฎีนิพนธ์เรื่อง การจัดการแหล่งท่องเที่ยวปราสาทหินวัดพู
มีวัตถุประสงค์ 3 อย่างคือ 1. เพื่อศึกษารูปแบบกิจกรรมการท่องเที่ยว 2. เพื่อศึกษาการจัดการแหล่งท่องเที่ยว
3. เพื่อศึกษาปัญหาอุปสรรค และแนวทางการจัดการแหล่งท่องเที่ยว โดยมีระเบียบวิจัยคือ เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ ประชากรกลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ได้แก่ เจ้าหน้าที่เมืองจำปาสัก ประชาชนลาว จำนวน 10 คน ผลการวิจัยพบว่า ปัจจัยที่มีผลต่อการจัดการแหล่งท่องเที่ยวปราสาท ขึ้นอยู่กับปัจจัยสำคัญ 3 อย่าง วุฒิภาวะของผู้บริหารจัดการแหล่งท่องเที่ยว บุคลากรภายในหน่วยงาน และงบประมาณในการจัดการ

1. รูปแบบกิจกรรมการท่องเที่ยว ประกอบไปด้วย รูปแบบการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ปราสาทหินวัดพูคือ การอนุรักษ์ไม่ว่าจะเป็นมรดกทางด้านวัฒนธรรมจากแบบวิถีการดำรงชีวิต ขนบธรรมเนียม จารีตประเพณีและกิจกรรม กิจกรรมการท่องเที่ยวประวัติศาสตร์และการท่องเที่ยวธรรมชาติ รวมทั้งกิจกรรมดำเนินงานนมัสการตัวปราสาท ซึ่งมีงานประจำปี
2. ความคิดเห็นของผู้ให้สัมภาษณ์เกี่ยวกับการจัดการใน “การจัดการแหล่งท่องเที่ยว” ประกอบด้วย 5 ด้าน ได้แก่ ด้านการบริการ, ด้านการรักษาความสะอาด เป็นระเบียบ เหมาะสม, ด้านความปลอดภัย, ด้านการสื่อสาร และด้านการอำนวยความสะดวกต่าง ๆ

3. ปัญหาอุปสรรค และข้อเสนอแนะ ในการพัฒนาการจัดการแหล่งท่องเที่ยว ได้แก่ 1) ด้านการบริการ เจ้าหน้าที่ผู้ปฏิบัติการยังไม่เอาใจใส่ต่อหน้าที่เท่าที่ควร 2) ด้านการรักษาความสะอาด ยังไม่มีความสะอาดดีพอ
3) ด้านความปลอดภัย ยังไม่ได้รับการเอาใจใส่เท่าที่ควรโดยเฉพาะการติดป้ายบอกเตือนจุดที่อันตรายสำหรับนักท่องเที่ยว 4) ด้านการสื่อสาร ยังขาดอุปกรณ์เครื่องมือในการสื่อสารที่ทันสมัย 5) ด้านการอำนวยความสะดวกต่างๆ ระบบการอำนวยความสะดวกยังไม่เพียงพอต่อความต้องการของนักท่องเที่ยว