รูปแบบการพัฒนาคุณภาพชีวิตนักเรียนโรงเรียนผู้สูงอายุในจังหวัดสระแก้ว

ผู้แต่ง

  • ณัฐต์ธนภณ ใหญ่นิธิศคุณ

คำสำคัญ:

รูปแบบการพัฒนา, คุณภาพชีวิตผู้สูงอายุ, โรงเรียนผู้สูงอายุ

บทคัดย่อ

                 การวิจัย เรื่อง “รูปแบบการพัฒนาคุณภาพชีวิตนักเรียนโรงเรียนผู้สูงอายุในจังหวัดสระแก้ว” มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาสภาพคุณภาพชีวิตของนักเรียนโรงเรียนผู้สูงอายุในจังหวัดสระแก้ว สำรวจและวิเคราะห์ความต้องการเกี่ยวกับการพัฒนาคุณภาพชีวิตของนักเรียนโรงเรียนผู้สูงอายุในจังหวัดสะแก้ว และพัฒนารูปแบบการพัฒนาคุณภาพชีวิตนักเรียนโรงเรียนผู้สูงอายุในจังหวัดสระแก้ว ใช้เทคนิควิธีการวิจัยแบบผสานวิธี แบ่งเป็น 3 ระยะ คือ ระยะที่ 1 การวิจัยเชิงปริมาณในรูปแบบสำรวจ ระยะที่ 2 การวิจัยเชิงคุณภาพ และระยะที่ 3 การวิจัยและพัฒนา

ผลการวิจัย พบว่า

                คุณภาพชีวิตของนักเรียนโรงเรียนผู้สูงอายุในจังหวัดสระแก้ว อยู่ในระดับที่ดี โดยเฉพาะด้านจิตใจ ผู้สูงอายุมีความต้องการหลากหลาย ทั้งสุขภาพกาย จิตใจ เศรษฐกิจและสังคม โรงเรียนผู้สูงอายุมีบทบาทสำคัญในการตอบสนองความต้องการ โดยเปิดโอกาสให้เรียนรู้หลักสูตรต่างๆ ทั้งด้านเกษตร การใช้สมาร์ทโฟน ทักษะการสื่อสาร ส่งเสริมพฤติกรรมด้านสุขภาพ สร้างปฏิสัมพันธ์ทางสังคม พัฒนาจิตใจและการจัดการความเครียด เพื่อให้ผู้สูงอายุมีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้นอย่างรอบด้าน

              การบูรณาการหลักพุทธธรรมในการพัฒนาคุณภาพชีวิตของนักเรียนโรงเรียนผู้สูงอายุในจังหวัดสระแก้ว มีแนวทางการพัฒนาตามหลักภาวนา 4 ประการ ได้แก่ กายภาวนา (ส่งเสริมสุขภาพร่างกาย) จิตภาวนา (ส่งเสริมสุขภาพจิตใจ) ศีลภาวนา (ปฏิบัติตนตามศีลธรรม) และปัญญาภาวนา (พัฒนาปัญญาและการเรียนรู้อย่างต่อเนื่อง) ทั้งหมดนี้ช่วยให้ผู้สูงอายุสามารถตอบสนองกับการเปลี่ยนแปลงในสังคมและเทคโนโลยีได้อย่างมีประสิทธิภาพ

References

นัสมล บุตรวิเศษ และอุปริฏฐา อินทรสาด (2564). ปัจจัยที่ส่งผลต่อคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุ: กรณีศึกษาอำเภอพระนครศรีอยุธยา จังหวัดพระนครศรีอยุธยา (รายงานผลการวิจัย). พระนครศรีอยุธยา:

มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลสุวรรณภูมิ ศูนย์พระนครศรีอยุธยา

ปิยะนุช แก้วเรือง และอันฟามร์ศิริโต. (2550) ความสัมพันธ์ระหว่างความเชื่อด้านสุขภาพกับพฤติกรรมการ ดูแลสุขภาพตนเองของผู้สูงอายุในชมรมดอกลำดวน ตำบลคูบัว อำเภอเมือง จังหวัดราชบุรี. นครปฐม: มหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม.

ภูมิวัฒน์ พรวนสุข. (2558). แนวทางการพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุ ขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น ในเขตจังหวัดแพร่. วารสารบัณฑิตวิทยาลัย พิชญทรรศน์, 10(1), 77-87.

ศิริมาศ โกศัลย์พิพัฒน์ และไพรัช โกศัลย์พิพัฒน (2561) รูปแบบการพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุในชนบทภาคเหนือ โดยการมีส่วนร่วมขององค์กรท้องถิ่น (รายงานผลการวิจัย) เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่.

ศีลิยา สุขอนันต์ และคณะ (2565). การส่งเสริมคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุโดยการมีส่วนร่วมของคนทุกช่วงวัยในครอบครัวและชุมชน (รายงานผลการวิจัย). กรุงเทพฯ: สำนักงานปลัดกระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์.

สุชาดา ทวีสิทธิ์ และสวรัย บุณยมานนท์. (2553). ประชากรและสังคม คุณค่าผู้สูงอายุในสายตาสังคมไทย. (พิมพ์ครั้งที่ 1). นครปฐม: สถาบันวิจัยประชากรและสังคม มหาวิทยาลัยมหิดล

สุทธิพงศ์ บุญผดุง. (2554). การพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุในท้องถิ่นโดยใช้โรงเรียนเป็นฐานตามหลัก เศรษฐกิจพอเพียง (ระยะที่ 1). กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา สถาบันวิจัยและพัฒนา, น. 7-11.

พระมหาพรพิรุณภัทร บุญก้อน (จิตเมโธ) และจีรศักดิ์ โพกาวิน. (2564) การพัฒนาคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุในโรงเรียนผู้สูงอายุเทศบาลตําบลท่าขอนยาง อําเภอกันทรวิชัยจังหวัดมหาสารคาม. วารสารสังคมศาสตร์เพื่อการพัฒนาท้องถิ่น มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม. 5(3) กรกฎาคม-กันยายน 2564 น. 195-202

สุปรีญา นุ่นเกลี้ยง และศิริลักษณ์ คัมภิรานนท์. (2564). ศักยภาพขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในการพัฒนาคุณภาพชีวิตของกลุ่มผู้สูงอายุบนพื้นฐานทุนทางวัฒนธรรมในพื้นที่จังหวัดชายแดนใต้:กรณีศึกษาเทศบาลตำบลยุโป จังหวัดยะลา. Journal of Politics and Governance, 11(3), 198–213. Retrieved from https://so03.tci-thaijo.org/index.php/jopag/article/view/256594

พระครูปริยัติวราภิรม,พระครูภาวนาโพธิคุณ, จรัส ลีกา, และหอมหวล บัวระภา. (2564). การวิเคราะห์การพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุตามหลักพุทธจริยศาสตร์ขององค์การบริหารส่วนตำบลสระนกแก้ว อำเภอโพนทอง จังหวัดร้อยเอ็ด. วารสารบัณฑิตศึกษามหาจุฬาขอนแก่น, 8(3), 354–366. Retrieved from https://so02.tci-thaijo.org/index.php/jg-mcukk/article/view/248643 (Original work published September 30, 2021)

สุทิน อ้อนอุบล. (2022). รูปแบบการมีส่วนร่วมในการเสริมสร้างคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุ : กรณีศึกษาโรงเรียนผู้สูงอายุ ตำบลหนองโรง อำเภอพนมทวน จังหวัดกาญจนบุรี. Journal of Humanities and Social Sciences Uttaradit Rajabhat University, 8(2), 68–87. Retrieved from https://so04.tci-thaijo.org/index.php/johuru/article/view/251793 (Original work published December 30, 2021)

อัฐฉญา แพทย์ศาสตร์ และ พัชรินทร์ รุจิรานุกูล. (2561). แนวทางการสร้างเสริมคุณภาพชีวิตด้านจิตใจและด้านความสัมพันธ์ทาง สังคมของผู้สูงอายุในตำบลห้วงน้ำขาว จังหวัดตราด. รายงานการวิจัย. คณะครุศาสตร์. มหาวิทยาลัยราชภัฏรำไพพรรณี

ยุพิน เถื่อนศรี. (2564). การพัฒนาคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุแบบมีส่วนร่วมขององค์กรบริหารส่วนตำบล อำเภอพิชัย จังหวัดอุตรดิตถ์คอรุม. MCU Haripunchai Review, 4(2), 17–33. Retrieved from https://so04.tci-thaijo.org/index.php/JMHR/article/view/247176

Jianbo Hu. (2023). Research on the Innovative Development of Smart Community Elderly Education. The Educational Review, USA, 7(1), 45-49. Online: http://dx.doi.org/10.26855/er.2023.01.011

Downloads

เผยแพร่แล้ว

2024-12-30

How to Cite

ใหญ่นิธิศคุณ ณ. . (2024). รูปแบบการพัฒนาคุณภาพชีวิตนักเรียนโรงเรียนผู้สูงอายุในจังหวัดสระแก้ว. มจร การพัฒนาสังคม, 9(3), 105–115. สืบค้น จาก https://so06.tci-thaijo.org/index.php/JMSD/article/view/282284