การพัฒนาผลิตภัณฑ์และกิจกรรมการท่องเที่ยวบนฐานทุนทางวัฒนธรรม ของกลุ่มชาติพันธุ์ในจังหวัดเพชรบูรณ์

ผู้แต่ง

  • สุพล ศิริ วิทยาลัยสงฆ์พ่อขุนผาเมือง เพชรบูรณ์
  • พระมหามนกมล กิตฺติญาโณ (ดีมีหาญ) วิทยาลัยสงฆ์พ่อขุนผาเมือง เพชรบูรณ์
  • กษิดิศ รอดน้อย วิทยาลัยสงฆ์พ่อขุนผาเมือง เพชรบูรณ์

คำสำคัญ:

การพัฒนา, ผลิตภัณฑ์, กิจกรรมการท่องเที่ยว, กลุ่มชาติพันธุ์

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้เป็นส่วนหนึ่งของงานวิจัยเรื่อง “การพัฒนาผลิตภัณฑ์และกิจกรรมการท่องเที่ยวบนฐานทุนทางวัฒนธรรมของกลุ่มชาติพันธุ์ในจังหวัดเพชรบูรณ์” มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อพัฒนาผลิตภัณฑ์ของกลุ่มชาติพันธุ์บนฐานทุนทางวัฒนธรรมในจังหวัดเพชรบูรณ์ 2) เพื่อพัฒนากิจกรรมการท่องเที่ยวของกลุ่มชาติพันธุ์บนฐานทุนทางวัฒนธรรมในจังหวัดเพชรบูรณ์ 3) เพื่อประเมินผลิตภัณฑ์และกิจกรรมการท่องเที่ยวของกลุ่มชาติพันธุ์บนฐานทุนทางวัฒนธรรมในจังหวัดเพชรบูรณ์ เป็นการศึกษาในเชิงปริมาณและคุณภาพ โดยมีระเบียบวิธีการวิจัยคือ รวบรวมข้อมูลจากการสัมภาษณ์กลุ่มเป้าหมาย 4 กลุ่ม ได้แก่ 1) ผู้นำด้านวัฒนธรรม 2) ผู้นำชุมชน 3) หน่วยงานภาครัฐ 4) ปราชญ์ชาวบ้านกลุ่มชาติพันธุ์ โดยเก็บข้อมูลการสัมภาษณ์เชิงลึกจากกลุ่มผู้ให้ข้อมูลสำคัญ โดยวิธีเจาะจงจำนวนทั้งสิ้น 20 คน และกลุ่มตัวอย่างจำนวน 60 คน และนำเสนอผลการศึกษาโดยใช้วิธีพรรณนาวิเคราะห์จากการสัมภาษณ์

ผลการวิจัยพบว่า การพัฒนาผลิตภัณฑ์ของกลุ่มชาติพันธุ์ เนื่องจากการดำรงชีวิตของผู้หญิงกลุ่มชาติพันธุ์ ผู้หญิงจะต้องเป็นคนที่ทำงานในทุก ๆ ด้าน โดยเฉพาะการทอผ้า ปักผ้า ซึ่งเป็น การแสดงออกหน้าตาทางสังคมของกลุ่มชาติพันธุ์ม้งในงานเทศกาลสำคัญ เช่น กิจกรรมปีใหม่ม้ง และการปักผ้าเป็นสิ่งที่บรรพบุรุษสร้างและคิดค้นขึ้น และสืบทอดให้เป็นอัตลักษณ์กันมาจนถึงปัจจุบัน โดยการฝึกลวดลายแบบนับช่องแล้วไขว่เส้นด้ายสลับไปมาตามรูปแบบลวดลายที่ต้องการปัก ชุมชนกลุ่มชาติพันธุ์มีศักยภาพในการพัฒนาในการนำผ้าลายปักที่มีอยู่ดั้งเดิม มาแปรรูปเป็นผลิตภัณฑ์ เช่น ผ้าคาดเอว หมวก เสื้อผ้า เป็นต้น ที่สามารถใช้ประโยชน์จากทรัพยากรที่มีอยู่ภายในชุมชนกลุ่มชาติพันธุ์ โดยเน้นการตัดเย็บที่มีคุณภาพและละเอียด เพื่อจำหน่ายผลิตภัณฑ์ให้กับนักท่องเที่ยวหรือกลุ่มที่เข้ามาศึกษาดูงานในชุมชนกลุ่มชาติพันธุ์ เป็นของฝาก ของใช้ หรือของที่ระลึกให้กับนักท่องเที่ยว

เอกสารอ้างอิง

กัญญารินทร์ ไชยจันทร์. (2565). การท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมของเมืองรองในภาคเหนือ : การประเมินศักยภาพในจังหวัดน่าน ลำปาง เพชรบูรณ์. วารสารสถาบันวัฒนธรรมและศิลปะ. 24(1), 22–36.

คณะกรรมการฝ่ายประมวลเอกสารและจดหมายเหตุ ในคณะกรรมการอำนวยการจัดงานเฉลิมพระเกียรติ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว. (2543). วัฒนธรรม พัฒนาการทางประวัติศาสตร์ เอกลักษณ์และภูมิปัญญา จังหวัดเพชรบูรณ์. กรุงเทพมหานคร: คุรุสภาลาดพร้าว.

จิตพนธ์ ชุมเกตุ. (2560). การพัฒนาผลิตภัณฑ์จากภูมิปัญญาท้องถิ่นเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพทางการจัดการชุมชนอย่างยั่งยืนของชุมชนไทยมุสลิม อำเภอชะอำ จังหวัดเพชรบุรี. เพชรบุรี: คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยศิลปากร.

บริษัท วัฒนาธนวัต. (ม.ป.ป.). ที่เที่ยว teethiao. สืบค้น 30 กันยายน 2566, จาก http://www.teethiao.com

วิญญู พันธ์โต. (2561). การจัดการแหล่งท่องเที่ยวทางวัฒนธรรมเชิงบูรณาการจังหวัดพิษณุโลก พิจิตร และเพชรบูรณ์. วารสารเครือข่ายส่งเสริมการวิจัยทางมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์. 1(2), 14–26.

วิศัลย์ โฆษิตานนท์. (2565). เรารักวิศัลย์. สืบค้น 30 กันยายน 2566, จาก https://wisonk.wordpress.com

สมศักดิ์ ศรีสันติสุข. (2543). คู่มือการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ : หลักการและการประยุกต์ใช้. ขอนแก่น: ภาควิชา สังคมวิทยาและมานุษยวิทยา คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น.

เสรี ซาเหลา และคณะ. (2545). กลุ่มชาติพันธ์ : วัฒนธรรมและประเพณีจังหวัดนครสวรรค์. สำนักงานวิจัยและ บริการวิชาการ สถาบันราชภัฏนครสวรรค์.

อมรา พงศาพิชญ์. (2541). วัฒนธรรมศาสนาและชาติพันธุ์ : วิเคราะห์สังคมไทยแนวมานุษยวิทยา. (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2025-08-31

รูปแบบการอ้างอิง

ศิริ ส., ดีมีหาญ พ., & รอดน้อย ก. . (2025). การพัฒนาผลิตภัณฑ์และกิจกรรมการท่องเที่ยวบนฐานทุนทางวัฒนธรรม ของกลุ่มชาติพันธุ์ในจังหวัดเพชรบูรณ์. มจร การพัฒนาสังคม, 10(2), 46–56. สืบค้น จาก https://so06.tci-thaijo.org/index.php/JMSD/article/view/283987