Center of Creating Well Being Efficiency and Effectiveness by Dharma Practice together with Biofeedback innovation

Authors

  • Sarun Gorsanan
  • Ubolwanna phavakarnon
  • Wiwat Hamontri
  • Chamyun Lunghueng

Keywords:

Level of stress, Dharma Practice, the GSR2bio-feedback tool, The skin electrical resistance, the time to enter mental state calm, Baseline distance

Abstract

The aims are 1. to study the Dharma practice which affects the stress level by measuring with GSR2 bio-feedback. 2. to study the experience of Dharma practice that influences stress levels by measuring with GSR2 bio-feedback. and 3. to propose the baseline of the Thai stress level of the GSR2 bio-feedback tool. which will be the guideline of the Health Center in using as a standard measure to be efficient and effective. This is quasi-experimental quantitative research. which measures stress levels with the innovative GRS2 bio-feedback device. both in the skin electrical resistance (ohm) and the time to enter the mental state calm (minutes) according to the temperature and humidity of body. The research population is both the monarch and laymen who are students. staff. personnel who study or work in various courses. and those who practice Dhamma at Chulalongkorn Rajawittayalai University. Wangnoi campus. PhraNakhon Sri Ayutthaya province. as well as novice monks and students at the meditation center of Sutthiwararam Temple. Bangkok. The population are randomly selected into a sample group of 180 images / person. which divided into 3 groups of conditions are. equally 60 monk/person; 1) Groups who practice Dharma 1-2 times 2) Groups that practice Dharma 3-10 3) Groups that practice Dharma more than 10 times. 

The research found that

Most of the sample groups are aged 30-35 years and exist in all groups. But the samples younger than 30 years old can only be found in the 1-2 practice group conditions; as well as the sample aged over 55 years and found only in the practice group more than 10 times.

The sum and outcome of each condition group with different Dhamma practicing experience proved statistically significant. Dharma practices cause stress levels to drop. Whether measured by the electrical resistance (ohm) and the timer to enter a state of calm (minutes), all give consistent results that Dharma practice affects the level of stress.

The comparison of stress levels between groups with different experiences There was a statistically significant difference only when measured by the time form of entering a state of calm in post-test results. The group that has practiced Dhamma more than 10 times will spend the least time to enter the state of mind ( =2.2 minutes). The second is the group that has 3-10 practice of meditation ( =2.8 minutes). while the group with 1-2 practice will spend the most time to enter the state of mind ( =3.1 minutes). The results show that Dhamma experiences have different effects on stress levels.

References

กนกภรณ์ ทองคุ้ม มรรยาท รุจิวิชญญ์ และชมชื่น สมประเสริฐ. (2558). ผลของการฝึกสมาธิร่วมกับการฝึกโปรแกรมไบโอฟีดแบคต่อระดับความเครียด ของผู้ป่วยโรคเรื้อรัง. พยาบาลสาร. ปีที่ 42 ฉบับที่ 1 (มกราคม-มีนาคม พ.ศ. 2558): 24

กรมสุขภาพจิต กระทรวงสาธารณสุข. (2539). ความเครียดและสุขภาพจิตของคนไทย. กรุงเทพมหานคร: กระทรวงสาธารณสุข.

กรมสุขภาพจิต. (2541). คู่มือคลายเครียด. (พิมพครั้งที่ 6). กรุงเทพมหานคร: ดีไซน์คอนดักชั่น.

เกวลี เครือจักร กิตติ ศศิวิมลลักษณ์ และวิโรจน์ มงคลเทพ. (2560). ความเครียดและพฤติกรรมการปรับตัวของประชากรวัยทอง ตำบลแม่กรณ์ อำเภอเมือง จังหวัดเชียงราย. วารสารบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์ ปีที่ 11 ฉบับที่ 1 (มกราคม - เมษายน 2560): 2-3

จันทร์เพ็ญ สันตวาจา. (2548). แนวคิดพื้นฐานทฤษฎีและกระบวนการพยาบาล. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพมหานคร: ธนาเพลส.

จำลอง ดิษยวณิช. (2543). วิปัสสนากรรมฐานและเชาว์อารมณ์. เชียงใหม่ : โรงพิมพ์แสงศิลป์.

จุฑารัตน์ สุคันธรัตน์. (2541). การรับรู้บรรยากาศองค์การและความเครียดของบุคลากร ในโรงพยาบาล

ตากสิน. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต. สาขาจิตวิทยาอุตสาหกรรม และองค์การ. คณะศิลปะศาสตร์. กรุงเทพมหานคร : มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

ตรีนุช ราษฎร์ดุษดี, มรรยาท รุจิวิชชญ์, เพ็ญพักตร์ อุทิศ. (2014). ผลของโปรแกรมไบโอฟีดแบคร่วมกับการ สร้างจินตนาการ ต่อระดับพฤติกรรมก้าวร้าวของผู้เสพสารแอมเฟตามีน. วิทยานิพนธ์พยาบาลศาสตรมหาบัณฑิต สาขาการพยาบาลสุขภาพจิตและจิตเวช คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

ทองแถม นาถจำนง (2562). การทำวิปัสสนาสมาธิมีผลต่อร่างกายของคน สยามรัฐออนไลน์ https://siamrath.co.th/เมื่อวันศุกร์ที่ 23 สิงหาคม พุทธศักราช 2562

ทองแถม นาถจำนง. (2561). ฌานสมาธิกับเครื่องมือวิทยาศาสตร์ สยามรัฐออนไลน์ https://siamrath.co.th/ 1 กุมภาพันธ์ 2561 ตามรอยศึกฤทธิ์

ประเวศ วะสี. (2538). วัฒนธรรมกับการพัฒนา. กรุงเทพฯ : สำนักงานคณะกรรมการวัฒนธรรมแห่งชาติ.

ประเวศ วะสี. (2543). สุขภาพในฐานะอุดมการณ์ของมนุษย์. พิมพ์ครั้งที่ 3. นนทบุรี: สํานักงาน.

พระครูสมุห์เดือน ปุญฺญจาโร (มงคลคูณ) และกรรมาธิการ จิตตะมาก. (2560). “สัญญาขันธ์ : หนึ่ง ในความสำคัญของการศึกษาและการพัฒนาชีวิต”. วารสารครุศาสตร์ปริทรรศน์ คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. ปีที่ 4 ฉบับที่ 1 (มกราคม-เมษายน 2560). 16-32

พระชัยพร จนฺทวํโส (จันทวงษ์). (2554). ศรัทธาในการปฏิบัติวิปัสสนาภาวนาตามแนวสติปัฏฐาน 4. ปริญญาพุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิปัสสนาภาวนา มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระฐิตะวงษ์ อนุตฺตโร, สิริวัฒน์ ศรีเครือดง, ประพันธ์ กุลวินิจฉัย, และคณะ. (2550). ผลการฝึกสมาธิที่มีต่อการควบคุมตนเองของนักเรียนอาชีวศึกษา ในกรุงเทพมหานคร. คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระธรรมปิฎก (ป.อ. ปยุตโต). (2539). ปฏิบัติธรรมให้ถูกทาง. กรุงเทพมหานคร: ชมรมผู้ปฏิบัติธรรม สำนักงานเร่งรัดพัฒนาชนบท

พระธรรมปิฎก (ป.อ. ปยุตโต). (2542). ชีวิตและผลงานพระธรรมปิฎก (ป.อ. ปยุตฺโต) และนานาทัศน์ของนักวิชาการ. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระธรรมปฎก (ประยุทธปยุตฺโต). (2540). การสร้างสรรค์ปัญญาเพื่ออนาคตของมนุษยชาติ. พิมพ์ครั้งที่ 7. กรุงเทพมหานคร: บริษัท สหธรรมิก จำกัด.

พระปราโมทย์ ปาโมขโช. (2550). ทางผิดที่ติดตาย ในหนังสือ ทางเอก. ชลบุรี: วัดสวนสันติธรรม.

พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตโต). (2548). ความหมายของสุขภาวะ. ธรรมกถา ปาฐกถา แก่ นายแพทย์วิชัย โชควิวัฒน์ อธิบดีกรมพัฒนาการแพทย์แผนไทยและการแพทย์ทางเลือก และคณะ ณ วัดญาณเวศกวัน. หน้า 103-112. (28-29 เมษายน 2522). พิมพ์ครั้งแรก. กรุงเทพมหานคร: บริษัท สหพริ้นติ้งแอนด์พับลิสซิ่ง. ก่อน กันยายน

พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตโต). (2551). สุขภาวะองค์รวมแนวพุทธ. พิมพ์ครั้งที่ 6. กรุงเทพมหานคร: บริษัทสหพริ้นติ้งแอนด์พับลิสซิ่ง.

พระพรหมคุณาภรณ (ป. อ. ปยุตฺโต). (2557). สุขภาวะองค์รวมแนวพุทธ. พิมพครั้งที่ 35. นนทบุรี: กองการแพทยทางเลือก กรมพัฒนาการแพทยแผนไทยและการแพทยทางเลือก สถาบันวิจัยระบบสาธารณสุข กระทรวงสาธารณสุข.

พระมหาสากล สุภรเมธี (เดินชาบัน). ดร.. (2558). การดูแลสุขภาพแบบองค์รวมตามแนวพุทธปรัชญา. วารสารมหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย วิทยาเขตร้อยเอ็ด. ปีที่ 4 ฉบับที่ 2 ประจำเดือน กรกฎาคม-ธันวาคม 2558: 351-358

พระราชพุทธิญาณ. (2505). วิปัสสนากรรมฐาน (แนวมหาสติปัฏฐานสูตร). รวบรวมโดย พระราชพุทธิญาณ เจ้าคณะจังหวัดเชียงใหม่ ประธานศูนย์วัฒนธรรมท้องถิ่นวัดบุพพาราม วัดบุพพาราม อำเภอเมือง จ.เชียงใหม่ จัดพิมพ์โดย กรมการศาสนา กรุงเทพมหานคร: กระทรวงศึกษาธิการ.

พลศักดิ์ จิรไกรศิริ. (2529). ความคิดทางการเมืองเบื้องต้น. กรุงเทพมหานคร: คณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัย ศรีนครินทรวิโรฒ ประสานมิตร.

พุทธทาสภิกขุ. (2537). ธรรมโฆษณ์ ชุดเยาวชนกับศีลธรรม. สุราษฎร์ธานี: ธรรมทานมูลนิธิ.

มรรยาท รุจิวิชชญ์. ณฐวรรณ รักวงศ์ประยูร. สารรัตน์ วุฒิอาภา. และคณะ. (2012). ผลของโปรแกรมการฝึกไบโอฟีดแบคและเทคนิคผ่อนคลายความเครียดต่อภาวะสุขภาพและระดับความเครียดของผู้ป่วยโรคหัวใจ. วารสารวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี่. ปีที่ 20 ฉบับที่ 5 (Supplement Issue 2012): บทคัดย่อ

มาลี อนากุล. (2539). การศึกษาเปรียบเทียบกรรมฐานในคัมภีร์พระอภิธัมมัตถสังคหะกับคัมภีร์วิสุทธิมรรคและวิธีปฏิบัติกรรมฐานของสำนักวิปัสสนาอ้อมน้อยกับวัดมหาธาตุยุวราชรังสฤษฎิ์. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตร์ สาขาศาสนาเปรียบเทียบ. บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหิดล.

ราชบัณฑิตยสถาน. (2546). พจนานุกรมฉบับบัณฑิตยสถาน. กรุงเทพมหานคร: ราชบัณฑิตยสถาน

วรพงษ์ แสงประเสริฐ. รุ่งทิวา แย้มรุ่ง และ ลัดดาวัลย์ เกษมเนตร.(2560). การพัฒนากระบวนการจัดการเรียนรู้ตามแนวคิดการเรียนรู้เชิงรุกเพื่อส่งเสริม ความสามารถในการพูดภาษาอังกฤษอย่างมีวิจารณญาณของนักเรียน ระดับมัธยมศึกษาตอนปลาย. วารสารวิชาการศึกษาศาสตร์ คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ: ปีที่ 18 ฉบับที่ 1 เดือนมกราคม – มิถุนายน 2560: 106-124

วิชัย รูปขำดี, กฤษฎา นันทเพ็ชร, สิทธิพร เขาอุ่น. (2557). โครงการการจัดทำรายงานการนำนโยบายพัฒนาส้วมสาธารณะไทยไปสู่การปฏิบัติ. สำนักอนามัยและสิ่งแวดล้อม: กรมอนามัย กระทรวงสาธารณะสุข.

วิชิต เปานิล. (2546). พุทธกระบวนทัศน์เพื่อสุขภาพและการเยียวยาในสังคมไทย. วารสารทางวิชาการ คณะสังคมศาสตร์. มหาวิทยาลัยเชียงใหม่. 49-55วิธีปฏิบัติธรรม5. (2017). OoCities http://www.oocities.org/rainforest/jungle/2897/file5.html บทที่ 5 ข้อแนะนำในการปฏิบัติธรรม. สืบค้นเมื่อ Dec 4. 2017.

วิปัสสนาไทย. (2562). ศูนย์ปฏิบัติธรรม มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย

https://www.vipassanathai.org/ main.php สืบค้นเมื่อ 22 เมษายน พ.ศ. 2562

ศรีจันทร์ พรจิราศิลป์. (2017). ความเครียดและวิธีแก้ความเครียด. (Online) Available: http://www.pharmacy.mahidol.ac.th/thai/knowledgeinfo.php?id=47. สืบค้นเมื่อ Sep 12. 2017.

ศุภวรรณ ธนุภาพรังสรรค์ และมาลีวัล เลิศสาครศิริผล. (2559). การใช้รูปแบบการฝึกสมาธิโดยบูรณาการสติปัฏฐาน 4 กับ เอสเคที 1 ต่อความสามารถทางสมอง ความตระหนักรู้ในตนเอง และสัมฤทธิผลทางการเรียนของนักศึกษาพยาบาล. วารสารพยาบาลสงขลานครินทร์ ปีที่ 36 ฉบับพิเศษ กันยายน - ธันวาคม 2559

เสถียรพงษ วรรณปก. (2540). ชีวิตตัวอย่าง : หมอชีวกโกมารภัจจ์. วารสารลานธรรมจักร. (19 เมษายน 2540) : 34

โสฬส ศิริไสย์. (2537). “โลกานุวัตรจากมุมมองทางวัฒนธรรม” ใน เอกสารประกอบการสัมมนา เรื่อง การเสริมสร้างพลังทางวัฒนธรรมแก่ครอบครัวในยุคโลกานุวัตร. หน้า 5. สถาบันวิจัยภาษาและวัฒนธรรมเพื่อการพัฒนาชนบท มหาวิทยาลัยมหิดล.

อารี เพชรผุด. (2540). สภาพการทํางานและองค์ประกอบด้านบุคคล. กรุงเทพฯ : ภาควิชาจิตวิทยา คณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.

อุบลวรรณา ภวกานันท์. (2554). เอกสารประกอบการสอนวิชา จิตวิทยาผู้บริโภค. ภาควิชาจิตวิทยา คณะศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

Christopher Dowrick. Patricia Casey. Odd Dalgard. and Clemens Hosman. (1998). Outcomes of Depression International Network (ODIN): Background. methods and field trials. The British Journal of Psychiatry. Volume 172. Issue 4 April 1998 . pp. 359-363. https://doi.org/10.1192/bjp.172.4.359 Published online: 03 January 2018. สืบค้นเมื่อ Sep 12. 2018.

Davidson RJ. (2004). Well-being and affective style: neural substrates and biobehavioural correlates. Philosophical Transactions of the Royal Society (London). 359:1395-411.

Jean Piaget. (1969). The psychology of the child. New York: basic books

Lazarus. A A. (1971). Behavior therapy and beyond. New York: McGraw-Hill.

Miller - Keane. (1983). The Miller-Keane Encyclopedia & Dictionary of Medicine. Nursing & Allied Health. 7th Edition. USA.: Amazon Co. Ltd. 30.

Though Technology Ltd.. (2019). GSR2 Biofeedback Relaxation System; Instruction Manual. Quebec. Canada: Though Technology Ltd.

Downloads

Published

2022-04-29

How to Cite

Gorsanan, S., phavakarnon, U., Hamontri, W., & Lunghueng, C. (2022). Center of Creating Well Being Efficiency and Effectiveness by Dharma Practice together with Biofeedback innovation. Journal of MCU Social Development, 7(1), 87–105. retrieved from https://so06.tci-thaijo.org/index.php/JMSD/article/view/254068

Issue

Section

Academic Articles