นโยบายและกลไกการขับเคลื่อนการจัดการตนเองขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น ในจังหวัดพิจิตร
คำสำคัญ:
กลไกการขับเคลื่อน, การจัดการตนเอง, องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นต้นแบบ, ศักยภาพการจัดการตนเองบทคัดย่อ
บทความวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เพื่อศึกษาศักยภาพการจัดการตนเองขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นต้นแบบสู่การจัดการตนเอง 2) เพื่อศึกษากระบวนการจัดการตนเองขององค์กรปกครอง
ส่วนท้องถิ่นต้นแบบสู่การจัดการตนเอง 3) เพื่อพัฒนานโยบายและกลไกการขับเคลื่อนขององค์กรปกครอง
ส่วนท้องถิ่นในจังหวัดพิจิตรกับการพัฒนาสู่การจัดการตนเอง โดยใช้ระเบียบวิธีการวิจัยเชิงคุณภาพ โดยการสัมภาษณ์เชิงลึกกับผู้ให้ข้อสำคัญ จำนวน 18 คน และการสนทนากลุ่มเฉพาะกับผู้เชี่ยวชาญ จำนวน 25 คน
ผลการวิจัย พบว่า 1) องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นต้นแบบมีศักยภาพในการจัดการตนเองผ่านนโยบายที่เน้นคุณภาพชีวิต การมีส่วนร่วม และธรรมาภิบาล ใช้ทุนทางปัญญา สังคม เศรษฐกิจ ทรัพยากรธรรมชาติ วัฒนธรรม และการเมืองเป็นฐานการพัฒนาอย่างยั่งยืน ส่งเสริมการเรียนรู้และนวัตกรรมภายในองค์กร พร้อมปรับตัวด้วยเทคโนโลยีและระบบประเมินผลอย่างต่อเนื่อง 2) กระบวนการจัดการตนเองขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นต้นแบบ เน้นการกำหนด นโยบายและบริหารจัดการตามบริบทพื้นที่อย่างอิสระ โปร่งใส และมีส่วนร่วมจากประชาชน ใช้เทคโนโลยีและข้อมูลในการพัฒนางานอย่างมีประสิทธิภาพ มีความอิสระทางการคลังและบริหาร บุคลากร พร้อมระบบติดตามประเมินผลที่โปร่งใสและนำไปสู่การปรับปรุงอย่างต่อเนื่อง ส่งผลให้เกิดการบริหารที่ยั่งยืนและตอบสนองความต้องการของชุมชนได้จริง 3) การพัฒนานโยบายและกลไกขับเคลื่อนการจัดการตนเองขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในจังหวัดพิจิตร มุ่งเน้นความยั่งยืน โปร่งใส และตอบสนองความต้องการประชาชนอย่าง แท้จริง โดยใช้กลไกการมีส่วนร่วม การกระจายอำนาจ และการพัฒนาศักยภาพบุคลากรควบคู่กัน การสร้างเครือข่ายกับภาคประชาชนและการนำเทคโนโลยีมาใช้ช่วยเพิ่มประสิทธิภาพการบริหาร ทั้งนี้ การจัดการตนเองต้องอาศัยทุนด้านต่าง ๆ และการบริหารอย่างสมดุลเพื่อสร้างชุมชนเข้มแข็งและ พึ่งพาตนเองได้
เอกสารอ้างอิง
กรมส่งเสริมการปกครองท้องถิ่น. (2566). ข้อมูลจำนวนองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นแยกรายจังหวัด. สืบค้นเมื่อ 7 ธันวาคม 2566, จาก https://www.dla.go.th/work/abt/index.jsp
กอเดช สมันดาโอะ. (2565). พัฒนาการการกระจายอำนาจและการปกครองท้องถิ่นไทย. วารสาร มจร เลย ปริทัศน์. 3(1), 141.
โกวิทย์ พวงงาม. (2555). การบริหารการจัดการตนเองส่วนท้องถิ่น. นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
ชูวงศ์ ฉายะบุตร. (2539). การปกครองท้องถิ่นไทย. กรุงเทพมหานคร: พิฆเนศพริ้นทติ้งเซ็นเตอร์.
ธเนศวร์ เจริญเมือง. (2542). การปกครองส่วนท้องถิ่นจังหวัดจัดการตนเอง. หนังสือพิมพ์มติชนสุดสัปดาห์ ฉบับที่ 48. โรงพิมพ์ดาราวรรณการพิมพ์.
ธัญญพัทธ์ ภูริพินิศนันท์. (2565). การกระจายอำนาจกับการพัฒนาท้องถิ่นขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นไทย. วารสาร มจร บาฬีศึกษาพุทธโฆสปริทรรศน์. 8(1), 85.
นันทวัฒน์ บรมานันท์. (2557). กฎหมายปกครอง. (พิมพ์ครั้งที่ 4 ). กรุงเทพมหานคร: วิญญูชน.
ประกาศ เรื่อง แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 13 (พ.ศ. 2566 - 2570). (2565, 1 พฤศจิกายน). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 139 ตอนพิเศษ 258 ง. หน้า 2.
ประกาศ เรื่อง แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติฉบับที่สิบสาม พ.ศ.2566- 2570, (2565,1 พฤศจิกายน) .ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 139 ตอนพิเศษ 258 ง. หน้า 2.
ประกาศ เรื่อง ยุทธศาสตร์ชาติ (พ.ศ. 2561 - 2580), (2561,13 ตุลาคม). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 135 ตอนที่ 82 ก. หน้า 4-5.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต). (2554). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ (ฉบับประมวลธรรม). กรุงเทพมหานคร: สหธรรมมิก.
พระราชบัญญัติ ระเบียบบริหารราชการแผ่นดิน พ.ศ. 2534 แก้ไขเพิ่มเติมถึงปัจจุบัน (ฉบับที่ 8) พ.ศ. 2553, (2553, 7 ธันวาคม). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 127 ตอนที่ 75 ก. หน้า 2.
ลัดดาวัลย์ ตันติวิทยาพิทักษ์ และศยามล ไกยูรวงศ์. (2558). ทำไม...จังหวัดต้องจัดการตนเอง. นนทบุรี: พิมพ์ลักษณ์.
วสันต์ เหลืองประภัสร์. (2559). การรวมศูนย์อำนาจและการกระจายอำนาจกับการบริหารราชการแผ่นดินไทย: การทบทวนแนวคิด ข้อถกเถียงและข้อพิจารณาเพื่อกำรปฏิรูป. กรุงเทพมหานคร: สถาบันพระปกเกล้า.
สมศักดิ์ พรมเดื่อ. (2551). นวัตกรรมนโยบายในการบริการสาธารณะจังหวัดจัดการตนเองขององค์การบริหารส่วนตำบลในเขตภูมิภาคอีสานตอนกลาง. วารสารสังคมศาสตร์วิชาการ. 9(2), 9-24.
อิทธิพล โคตะมี. (2554). กระบวนการสร้างพื้นที่จัดการตนเองของสภาองค์กรชุมชนเทศบาลตำบลเสนางคนิคม อำเภอเสนางคนิคม จังหวัดอำนาจเจริญ. (การค้นคว้าอิสระประกาศนียบัตรบัณฑิต (บัณฑิตอาสาสมัคร)). สำนักบัณฑิตอาสาสมัคร: วิทยาลัยพัฒนศาสตร์ ป๋วย อึ๊งภากรณ์.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 มจร การพัฒนาสังคม

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.