การพัฒนาโปรแกรมการเคลื่อนไหวพื้นฐานโดยใช้การออกกำลังกายแบบสถานีร่วมกับการจัดกิจกรรมเป็นฐานเพื่อเสริมสร้างความแข็งแรงของกล้ามเนื้อมัดใหญ่ และการทรงตัวของนักเรียนประถมศึกษา

ปิยณัฐ ศรีชะตา; สุธนะ ติงศภัทิย์; จินตนา สรายุทธพิทักษ์

ผู้แต่ง

ปิยณัฐ ศรีชะตา
สุธนะ ติงศภัทิย์
จินตนา สรายุทธพิทักษ์

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้เป็นส่วนหนึ่งของดุษฎีนิพนธ์เรื่อง การพัฒนาโปรแกรมการเคลื่อนไหวพื้นฐานโดยใช้การออกกำลังกายแบบสถานีร่วมกับการจัดกิจกรรมเป็นฐานเพื่อเสริมสร้างความแข็งแรงของกล้ามเนื้อมัดใหญ่ และการทรงตัวของนักเรียนประถมศึกษา มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนาโปรแกรมการเคลื่อนไหวพื้นฐานโดยใช้การออกกำลังกายแบบสถานีร่วมกับการจัดกิจกรรมเป็นฐานเพื่อเสริมสร้างความแข็งแรงของกล้ามเนื้อมัดใหญ่และการทรงตัวของนักเรียนประถมศึกษา และประเมินประสิทธิผลของโปรแกรมที่พัฒนาขึ้น โดยมีวิธีดำเนินการวิจัย จากกลุ่มตัวอย่างที่เป็นนักเรียนประถมศึกษาจำนวน 40 คนได้จากการสุ่มอย่างอย่างง่าย ใน 1 โรงเรียนที่สมัครใจเข้าร่วมโปรแกรมที่พัฒนาขึ้นและผ่านเกณฑ์คัดเข้า เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ โปรแกรมการเคลื่อนไหวพื้นฐานโดยใช้แนวคิดการออกกำลังกายแบบสถานีร่วมกับการจัดกิจกรรมเป็นฐานเพื่อเสริมสร้างความแข็งแรงของกล้ามเนื้อมัดใหญ่และการทรงตัวของนักเรียนประถมศึกษา แบบทดสอบความแข็งแรงของกล้ามเนื้อมัดใหญ่ และแบบทดสอบการทรงตัว ทำการเก็บข้อมูล 2 ครั้ง คือ ระยะก่อนการทดลอง และหลังการทดลอง จำนวน 8 สัปดาห์ วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงบรรยายและทดสอบด้วยสถิติที ผลการวิจัยพบว่า โปรแกรมที่พัฒนาขึ้นประกอบด้วยกิจกรรม 6 กิจกรรม ประกอบด้วย (1) กิจกรรม ย่อ – ยก (2) กิจกรรม กระโดด – สไลด์ (3) กิจกรรม เขย่ง – นิ่ง (4) กิจกรรม ก้าว – ย่อ (5) กิจกรรม สปริง – เด้ง และ (6) กิจกรรม เกร็ง – ค้าง ซึ่งโปรแกรมที่พัฒนาขึ้นมีค่าดัชนีความสอดคล้องเฉลี่ยเท่ากับ 1.0 ส่วนประสิทธิผลของโปรแกรมที่พัฒนาขึ้นส่งผลให้ค่าเฉลี่ยของคะแนนความแข็งแรงของกล้ามเนื้อมัดใหญ่และการทรงตัวหลังการทดลองของนักเรียนกลุ่มทดลองสูงกว่าก่อนทดลอง อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และค่าเฉลี่ยของคะแนนความแข็งแรงของกล้ามเนื้อมัดใหญ่และการทรงตัวหลังการทดลองของนักเรียนกลุ่มทดลองสูงกว่านักเรียนกลุ่มควบคุม อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05

เอกสารอ้างอิง

กรมพลศึกษา. (2562). คู่มือแบบทดสอบและเกณฑ์มาตรฐานสมรรถภาพทางกายของเด็กและประชาชนไทย. กรุงเทพมหานคร: สำนักวิทยาศาสตร์การกีฬา กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา.

กรรวี บุญชัย. (2562). สรรถภาพทางกาย. กรุงเทพมหานคร: ภาควิชาพลศึกษา คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.

กัญชพร ตันทอง. (2562). การเคลื่อนไหวร่างกายเพื่อพัฒนากล้ามเนื้อในเด็กปฐมวัยโดยใช้กิจกรรม นาฏศิลป์. วารสารศิลปกรรมศาสตร์วิชาการ วิจัยและงานสร้างสรรค์, 1, 318-319.

กิตติวุฒิ อังคะนาวิน และคณะ. (2562). การพัฒนาสมรรถภาพทางกายที่สัมพันธ์กับสุขภาพและสมรรถนะสำคัญในศตวรรษที่ 21 โดยใช้การจัดการเรียนรู้แบบปัญหาเป็นฐานของนักเรียนระดับชั้นประถมศึกษา. วารสารสุขศึกษา พลศึกษา และสันทนาการ, 45(1), ม.ป.น.

จินตนา สรายุทธพิทักษ์. (2561). โปรแกรมสุขภาพในโรงเรียน. กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

เจริญ กระบวนรัตน์. (2557). วิทยาศาสตร์การฝึกสอนกีฬา (Science of Coaching). กรุงเทพมหานคร: สิทธนาก้อปปี้เซ็นเตอร์จำกัด.

ธนภัทร์ จรูญเรือง. (2559). ผลการใช้โปรแกรมการฝึกแบบสถานีเพื่อเสริมสร้างสมรรถภาพทางกายของนักกีฬาฟุตซอลชายโรงเรียนบ้านหินดาด อำเภอแม่วงก์ จังหวัดนครสวรรค์. (วิทยานิพนธ์ครุศาสตร มหาบัณฑิต สาขาวิชาพลศึกษา). มหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์.

นุชจรี บุญธรรม. (2561). ผลของการฝึกโปรแกรมการออกกำลังกายแบบสถานีเพื่อเสริมสร้างภาวะน้ำหนักเกินของนักเรียนชายช่วงชั้นที่ 2. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.

ปาริชาต ประกอบมาศ. (2564). การพัฒนาโปรแกรมส่งเสริมทักษะ EF และสมรรถนะการเคลื่อนไหวของนักเรียนประถมศึกษาตอนต้นโดยใช้แนวคิดการเต้นเชิงสร้างสรรค์ร่วมกับสตอรี่ไลน์. (วิทยานิพนธ์ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาสุขศึกษาและพลศึกษา). คณะครุศาสตร์: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

พลกฤษณ์ เจริญมูล และคณะ. (2561). ผลการจัดโปรแกรมกิจกรรมทางกายเพื่อเสริมสร้าง พฤติกรรมการออกกำลังกายและสมรรถภาพทางกายเพื่อสุขภาพของนักเรียนช่วงชั้นที่ 1. ในการประชุมนำเสนอผลงานวิจัยระดับบัณฑิตศึกษา ครั้งที่ 13. วันที่ 16 สิงหาคม 2561. หน้า1963 – 1976. กรุงเทพมหานคร: บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยรังสิต.

วัชรินทร์ เสมามอญ. (2561). ผลการพัฒนาทัศนคติและสมรรถภาพทางกายของเด็กและเยาวชนชุมชนโรงเหล้า จังหวัดพระนครศรีอยุธยาโดยใช้การออกกำลังกายแบบแอโรบิค. วารสารวิจัยราชภัฏกรุงเก่า, 5, 49-54.

วิทยา มากทรัพย์. (2557). ผลการใช้โปรแกรมการฝึกแบบสถานีเพื่อเสริมสร้างสมรรถภาพทางกายของนักเรียนชายชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนอนุบาลชัยนาท สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาชัยนาท. (วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต พลศึกษา). มหาวิทยาลัยราชภัฎนครสวรรค์.

วิโรจน์ ลักขณาอดิสร. (2550). การเรียนรู้โดยใช้สมองเป็นฐาน. กรุงเทพมหานคร: ซีเอ็ดยูเคชั่น.

ศักดิ์ชัย ศรีสุข และคณะ. (2561). ผลของโปรแกรมการเคลื่อนไหวทางกายเพื่อเสริมสร้างสมรรถภาพทางกายที่สัมพันธ์กับสุขภาพในเด็กนักเรียนชั้นประถมศึกษาตอนต้น โรงเรียนบ้านดอนยานาง จังหวัดนครพนม. วารสารมหาวิทยาลัยนครพนม, 8, 1-8.

ส่งศรี พุทธเกิด และคณะ. (2561). ผลของการเล่นในสนามเด็กเล่น BBL เพื่อเสริมสร้างสมรรถภาพทางกายและความฉลาดทางการเคลื่อนไหวในนักเรียนระดับประถมศึกษา. วารสารบัณฑิตวิจัย, 9(2), 151-162.

สมพัฒน์ จำรัสโรมรัน. (2552). สำรวจความพร้อมก่อนออกกำลังกาย. Health Today, 8 (94), 40-41.

สวรส ผลชู. (2562). ความสามารถในการเรียนรู้ทางกลไกของนักเรียนระดับชั้นประถมศึกษาปีที่ 1 - โรงเรียนหัวไทร (เรือนประชาบาล) จังหวัดนครศรีธรรมราช. (วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพลศึกษา). คณะศึกษาศาสตร์: มหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ วิทยาเขตกระบี่.

สานิตย์ ณะพริ้ม. (2555). ผลของการฝึกแรงค้านด้วยยางยืดแบบสถานีที่มีระยะเวลาพักฟื้นของการฝึกต่างกันเพื่อเสริมสร้างความอดทนของกล้ามเนื้อในผู้หญิงวับทำงาน. (วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตร์มหาบัณฑิตพลศึกษา). มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.

สิรวิชญ์ ณิชาโชติสฤษฏิ์. (2562). การเปรียบเทียบสมรรถภาพทางกายนักเรียนระดับประถมศึกษาในเขตกรุงเทพมหานคร. วารสารวิชาการ สถาบันการพลศึกษา, 11, 118-132.

สุภัทรชัย สุนทรวิภาต และคณะ. (2562). ผลของโปรแกรมการออกกำลังกายแบบสถานีเพื่อเสริมสร้างความอดทนของระบบไหลเวียนเลือดและระบบหายใจของนักเรียนหญิงระดับชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนสาธิตแห่งมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ ศูนย์วิจัยและพัฒนาการศึกษา. วารสารสุขศึกษา พลศึกษา และสันทนาการ, 45(1), ม.ป.น.

American Alliance for Health, Physical Education, Recreation and Dance. (1999). Physical Education for Life Long Fitness: The Physical Best Teacher's Guide. Iinois: Human Kinetics.

Aslam, A., and Mazher. (2015). Enhancing communication skills of ESL primary students through activity-based learning. European Journal of Language Studies, 2(1), 1-15.