การพัฒนาผลิตภัณฑ์ผ้าทอตีนจกเชิงสร้างสรรค์และบรรจุภัณฑ์ ของกลุ่มชาติพันธุ์ลาวครั่งในจังหวัดนครปฐม เพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยว OTOP นวัตวิถี
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยคุณภาพเสริมด้วยการวิจัยเชิงปฏิบัติการ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1) กระบวนการผลิตผ้าทอของกลุ่มทอผ้าโพรงมะเดื่อ อำเภอเมือง จังหวัดนครปฐม 2) วิเคราะห์การตลาดของกลุ่มทอผ้าโพรงมะเดื่อ อำเภอเมือง จังหวัดนครปฐม 3) การพัฒนาผลิตภัณฑ์ผ้าทอตีนจกเชิงสร้างสรรค์และบรรจุภัณฑ์ของกลุ่มชาติพันธุ์ลาวครั่งในจังหวัดนครปฐม เลือกกลุ่มตัวอย่างด้วยวิธีเลือกแบบเจาะจง คือ ปราชญ์ท้องถิ่น ผู้นำชุมชนและสมาชิกกลุ่มทอผ้า จำนวน 10 คน เครื่องมือในการศึกษา ได้แก่ แบบสัมภาษณ์เชิงลึกแบบมีโครงสร้าง เก็บรวบรวมข้อมูลจากการถอดเทปและสรุปรายงานการประชุมแล้วนำมาวิเคราะห์ผลการดำเนินงาน วิเคราะห์ข้อมูลด้วยการวิเคราะห์เนื้อหา ผลการวิจัยพบว่า 1) กลุ่มทอผ้าโพรงมะเดื่อใช้กี่ทอผ้าพื้นเมืองแบบโบราณหรือกี่กระตุกเป็นเครื่องมือสำหรับทอผ้า กระบวนการผลิตผ้าทอของกลุ่มทอผ้าโพรงมะเดื่อ มีกระบวนการผลิต 5 ขั้นตอน ได้แก่ 1.1) การวางแผนการผลิต 1.2) การสำรวจผลิตภัณฑ์ 1.3) การตรวจสอบสินค้า 1.4) การสำรวจความต้องการของลูกค้า 1.5) ดำเนินการผลิต 2) ผลการวิเคราะห์การตลาดของกลุ่มทอผ้า พบว่า มีกลยุทธ์ทางการตลาด 5 ด้าน ได้แก่ 2.1) ด้านผลิตภัณฑ์ 2.2) การใช้ตรายี่ห้อ 2.3) ด้านราคา 2.4) ด้านช่องทางการจัดจำหน่าย 2.5) ด้านการส่งเสริมการขาย 3) การพัฒนาผลิตภัณฑ์ผ้าทอตีนจกเชิงสร้างสรรค์และบรรจุภัณฑ์ของกลุ่มชาติพันธุ์ลาวครั่งในจังหวัดนครปฐม มีการพัฒนาผลิตภัณฑ์ต้นแบบ 5 แนวทาง ได้แก่ 3.1) การเพิ่มจำนวนลวดลายบนผืนผ้า 3.2) การปรับลดจำนวนลวดลายบนผืนผ้า 3.3) การพัฒนาผ้าทอตีนจกให้มีเป็นลวดลายใหม่ 3.4) การใช้วัตถุดิบของเส้นด้ายย้อมสีธรรมชาติ 3.5) การสร้างตราสัญลักษณ์
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กรมส่งเสริมวัฒนธรรม. (2558). มรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรมของชาติ ประจำปีพุทธศักราช 2558. กรุงเทพมหานคร: กรมส่งเสริมวัฒนธรรม กระทรวงวัฒนธรรม.
ทรงพล ต่วนเทศ. (2555). การศึกษาภูมิปัญญาการทอผ้าพื้นเมืองของคนไทยเชื้อสายลาวครั่งในจังหวัดสุพรรณบุรี ชัยนาท และอุทัยธานี. ใน วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาศิลปศึกษา. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.กรุงเทพมหานคร.
ธันยมัย เจียรกุล. (2557). ปัญหาและแนวทางการปรับตัวของOTOPเพื่อพร้อมรับการเปิดAEC. วารสารนักบริหารมหาวิทยาลัยกรุงเทพ, 34 (1), 177-195.
ปิยมาภรณ์ ฤทธิ์รักษา. (2562). วิถีผ้าทออีสาน: การออกแบบกี่ทอผ้าพื้นเมือง. ใน วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาทัศนศิลป์และการออกแบบ. มหาวิทยาลัยบูรพา.
ผ่องพรรณ ตรัยมงคลกูล และ สุภาพ ฉัตราภรณ์. (2555). การออกแบบการวิจัย. (พิมพ์ครั้งที่ 7). กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
แพรภัทร ยอดแก้ว. (2564). รายงานวิจัยเรื่อง การพัฒนาผลิตภัณฑ์ผ้าทอตีนจกเชิงสร้างสรรค์และบรรจุภัณฑ์ เพื่อการพัฒนาการท่องเที่ยวนวัตวิถีกลุ่มชาติพันธุ์ลาวครั่งในจังหวัดนครปฐม. นครปฐม: มหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม.
ไมตรี เกตุขาว. (2558). ผ้าไทยทรงดำ : การพัฒนาผลิตภัณฑ์เชิงเศรษฐกิจสร้างสรรค์ตามแนวคิดศิลปกรรมหลังสมัยใหม่นิยม. ใน วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาวัฒนธรรมศาสตร์. มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
รัชฎาพร เกตานนท์ แนวแห่งธรรม. (2560). แนวทางการพัฒนาผลิตภัณฑ์ภูมิปัญญาท้องถิ่นเพื่อส่งเสริมเศรษฐกิจสร้างสรรค์ในจังหวัดนครปฐม. วารสาร Veridian E-Journal มหาวิทยาลัยศิลปากร, 10 (1), 994-1013.
ศศิธร วชิรปัญญาพงศ์. (2561). กลยุทธ์การพัฒนาศักยภาพธุรกิจชุมชน ด้านธุรกิจสมุนไพรแปรรูปในเขตจังหวัดลพบุรีเพื่อรองรับข้อตกลงเขตการค้าเสรีอาเซียน. วารสารบัณฑิตศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ในพระบรมราชูปถัมภ์ , 12(1), 191-203.
อัจฉรา สโรบล. (2561). แนวทางการพัฒนาภูมิปัญญาด้านสิ่งทอเพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยวของชุมชนทุ่งฟ้าฮ่าม อำเภอเชียงแสน จังหวัดเชียงราย. วารสาร MFU Connexion, 7(1), 118-138.
Praepat Yodkaew. . (2022). Intangible Cultural Heritage: The Wisdom of Teen Jok weaving of Lao Khrang Ethnic Group in Phrong Madua Subdistrict Municipality, Mueng, Nakhon Pathom Province. Interdisciplinary Research Review, 17(3), 28-33.