การสร้างสรรค์เครื่องประดับดีไอวาย เพื่อสะท้อนอัตลักษณ์ชุมชนเหมืองพลอยจังหวัดจันทบุรี
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาและวิเคราะห์อัตลักษณ์ชุมชนเหมืองพลอยเพื่อเป็นแนวทางในการออกแบบเครื่องประดับดีไอวาย 2) ออกแบบสร้างสรรค์ตัวเรือนเครื่องประดับดีไอวายที่สะท้อนอัตลักษณ์ชุมชนเหมืองพลอย เป็นการวิจัยแบบผสมผสาน ใช้แบบสอบถามความต้องการของนักท่องเที่ยวจำนวน 100 คน เพื่อหาแนวทางในการออกแบบเครื่องประดับดีไอวาย โดยเก็บรวบรวมข้อมูลจากแหล่งท่องเที่ยวในตำบลสีพยาและตำบลบ่อพุ อำเภอท่าใหม่ จังหวัดจันทบุรี และใช้การสนทนากลุ่ม ซึ่งมีตัวแทนกลุ่มจากชุมชนและจากหน่วยงานภาครัฐจำนวน 5 คน เพื่อศึกษาอัตลักษณ์ชุมชนเหมืองพลอย จากนั้นจึงทำการวิเคราะห์และออกแบบร่างเครื่องประดับดีไอวาย จำนวน 10 แบบ และทำการคัดเลือกแบบร่างเครื่องประดับให้เหลือเพียง 3 แบบ ด้วยแบบประเมินคัดเลือกแบบโดยผู้เชี่ยวชาญ 3 ท่าน ซึ่งผลการวิจัยพบว่า นักท่องเที่ยวผู้ตอบแบบสอบถามเป็นเพศหญิงร้อยละ 58 ช่วงอายุ 26 - 35 ปี มีความสนใจเครื่องประดับดีไอวายประเภทจี้มากที่สุด เครื่องประดับมีรูปแบบธรรมชาติ ใช้ระยะเวลาในการทำ 15-30 นาที จากการจัดสนทนากลุ่มพบว่าอัตลักษณ์ชุมชน ได้แก่ ผลไม้ขึ้นชื่อ เรื่องราวความเชื่อและสถานที่ท่องเที่ยวในชุมชน ใช้พลอยดิบในชุมชนเข้ามาร่วมในงานเครื่องประดับโดยเปิดพื้นที่ว่างในตัวเรือนเพื่อให้นักท่องเที่ยวสามารถจัดวางตกแต่งด้วยตนเอง และผลการคัดเลือกแบบร่างเครื่องประดับ พบว่า แบบร่างที่ 7 ทรัพย์สะพรั่งหมายเลข 1 มีค่าคะแนนเฉลี่ยรวมสูงสุดเป็นอันดับที่ 1 คือ 4.78 แบบร่างที่ 9 ผลพลอยหมายเลข 1 มีค่าคะแนนเฉลี่ยรวมเป็นอันดับที่ 2 คือ 4.72 และแบบร่างที่ 4 ดินแดนขุมทรัพย์หมายเลข 1 มีค่าคะแนนเฉลี่ยรวมเป็นอันดับที่ 3 ซึ่งมีค่าคะแนนเฉลี่ยรวมคือ 4.50
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงอุตสาหกรรม. (2559). ยุทธศาสตร์การพัฒนาอุตสาหกรรมไทย 4.0 ระยะ 20 ปี (พ.ศ. 2560 – 2579). เรียกใช้เมื่อ 5 เมษายน 2565 จาก https://waa.inter.nstda.or.th /stks/pub/2017/20171114-oie.pdf
กองเศรษฐธรณีวิทยา กรมทรัพยากรธรณี. (2543). แผนที่และข้อมูลแหล่งแร่ของไทย ชุดแร่รัตนชาติของประเทศไทย ฉบับที่ 1. กรุงเทพมหานคร: กองเศรษฐธรณีวิทยา กรมทรัพยากรธรณี.
ชูศรี วงศ์รัตนะ. (2560). เทคนิคการสร้างเครื่องมือวิจัย:แนวทางการนำไปใช้อย่างมืออาชีพ. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ทับทิม เป็งมลและคณะ. (2561). การจัดการองค์ความรู้ทางวัฒนธรรม เพื่อการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน. วารสารการบริหารการปกครองและนวัตกรรมท้องถิ่น, 2 (3), 93-105.
ธนกฤต ใจสุดาและคณะ. (2562). เครื่องประดับอัตลักษณ์จันทบุรี : การศึกษาอัตลักษณ์เพื่อพัฒนารูปแบบ เครื่องประดับในเชิงพาณิชย์. วารสารวิชาการนวัตกรรมสื่อสารสังคม, 7(1), 178-193.
พอหทัย ซุ่นสั้น. (2564). การออกแบบลายผ้ามัดย้อมและพัฒนาแบบผลิตภัณฑ์ของที่ระลึกเพื่อสร้างอัตลักษณ์กลุ่มวิสาหกิจชุมชนท่องเที่ยวตำบลภูเขาทอง อำเภอสุคิริน จังหวัดนราธิวาส. วารสารสังคมศาสตร์และมานุษยวิทยาเชิงพุทธ, 6(5), 284-301.
ภัทรา ศรีสุโขและคณะ. (2557). การพัฒนารูปแบบเครื่องประดับแฟชั่น เพื่อแสดงเอกลักษณ์จันทบุรี. ใน รายงานการวิจัย. มหาวิทยาลัยราชภัฏรำไพพรรณี.
ภูริวัจน์ เดชอุ่มและนุชนารถ รัตนสุวงศ์ชัย. (2561). อัตลักษณ์และภาพลักษณ์การท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ของจังหวัดนนทบุรี ปทุมธานี และพระนครศรีอยุธยาเชื่อมโยงพื้นที่กรุงเทพมหานคร. ใน รายงานการวิจัย. สำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.
รชต พรหมคุปต์. (2562). เครื่องประดับส่งเสริมการท่องเที่ยวภาคอีสาน จังหวัดอุบลราชธานี. ใน วิทยานิพนธ์ศิลปมหาบัณฑิต สาขาวิชาการออกแบบเครื่องประดับ. มหาวิทยาลัยศิลปากร.
วรชัย รวบรวมเลิศและคณะ. (2562). การพัฒนารูปแบบเครื่องประดับสร้างสรรค์จากเศษพลอยและพลอย เกรดต่ำเพื่อเพิ่มมูลค่าและส่งเสริมเศรษฐกิจสร้างสรรค์. ใน รายงานการวิจัย. สำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ.
สำนักงานเทศบาลเมืองท่าใหม่. (2565). สภาพและข้อมูลพื้นฐาน. เรียกใช้เมื่อ 5 เมษายน 2565 จาก http://www.thamaicity.go.th/general2.php
สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2562). แผนแม่บทภายใต้ยุทธศาสตร์ชาติ (5) ประเด็นการท่องเที่ยว (พ.ศ. 2561 - 2580). เรียกใช้เมื่อ 5 เมษายน 2565 จาก http://nscr.nesdb.go.th/wp-content/uploads/2019/04/05-การท่องเที่ยว.pdf
สุดถนอม ตันเจริญ. (2560). การจัดการการท่องเที่ยวโดยชุมชนกับการพัฒนาการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนของชุมชนบางขันแตก จังหวัดสมุทรสงคราม. วารสารวิชาการการท่องเที่ยวไทยนานาชาติ, 13(2), 1-24.
ออกแบบผลิตภัณฑ์ให้ถูกใจลูกค้าทุกคน. (2565). ออกแบบผลิตภัณฑ์ให้ถูกใจลูกค้าทุกคน. เรียกใช้เมื่อ 5 เมษายน 2565 จาก https://www.prosoft.co.th/Article/Detail/ 108094