THE CAUSAL RELATIONSHIP MODEL OF INTERNAL QUALITY ASSURANCE OPERATIONAL EFFECTIVENESS OF THE SMALL SIZED PRIMARY SCHOOLS IN THE NORTHEAST

Main Article Content

Khuanjai Wongsuwan
Sikan Pienthunyakorn
Sawat Phothivat

Abstract

The purpose of this research were to 1) study effectiveness of internal quality assurance operations in the small sized primary and causal factors chosen to study 2) examine the consistency of the causal relationship model of internal quality assurance operational effectiveness of the small sized primary schools developed to empirical data 3) to establish the guidelines for developing factors affecting the internal quality assurance operational effectiveness of the small sized primary schools. There were three phase of this research. Phase 1 was constructing the causal relationship model to study the causal factors and effectiveness of internal quality assurance operational. Phase 2 involved the validation of a causal relationship model with empirical data. Research population were the small sized primary schools in the Northeast 7,231 schools in the 2021 academic year. The subjects were drawn from 360 small primary schools under the OBEC in the 2021 academic year. The 720 respondents, including 360 school administrators and 360 teachers. Phase 3 finding guidelines for developing factors. Data analyzed by LISREL program. The findings were as follows: 1) effectiveness of internal quality assurance operational effectiveness of the small sized primary schools was high mean scores ranking. Causal factors chosen studied was high mean scores ranking. 2) The causal relationship model of effectiveness of small primary schools was consistent with the empirical data. And 3) The guidelines for developing factors the direct influence on the effectiveness of internal quality assurance operational of the small sized primary schools. School directors’ leadership factors should develop by training or develop using various innovations. The work environment factors should be developed, improved, to be safe and adequate enough. Personnel attribute factors should raise awareness for personnel to appreciate and importance of internal quality assurance operations, and organizational culture factors should encourage a culture of participation in work.

Article Details

How to Cite
Wongsuwan, K. ., Pienthunyakorn , S. ., & Phothivat, S. . (2023). THE CAUSAL RELATIONSHIP MODEL OF INTERNAL QUALITY ASSURANCE OPERATIONAL EFFECTIVENESS OF THE SMALL SIZED PRIMARY SCHOOLS IN THE NORTHEAST. Journal of Social Science and Cultural, 7(2), 187–204. Retrieved from https://so06.tci-thaijo.org/index.php/JSC/article/view/261835
Section
Research Articles

References

กฎกระทรวงการประกันคุณภาพการศึกษา พ.ศ. 2561. (2561). ราชกิจจานุเบกษา เล่มที่ 135 ตอนที่ 11 ก. หน้า 5 (23 กุมภาพันธ์ 2561).

กลุ่มครูผู้รับผิดชอบงานประกันคุณภาพภายใน. (17 พฤศจิกายน 2565). โมเดลความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของประสิทธิผลการดำเนินงานประกันคุณภาพภายในของโรงเรียนประถมศึกษาขนาดเล็กในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. (ขวัญใจ วงศ์สุวรรณ และคณะ, ผู้สัมภาษณ์)

กลุ่มนักวิชาการและผู้บริหารสถานศึกษา. (17 พฤศจิกายน 2565). โมเดลความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของประสิทธิผลการดำเนินงานประกันคุณภาพภายในของโรงเรียนประถมศึกษาขนาดเล็กในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. (ขวัญใจ วงศ์สุวรรณ และคณะ, ผู้สัมภาษณ์)

การุณ เหรียญบุบผา. (2559). วัฒนธรรมองค์กรและการดำเนินงานประกันคุณภาพภายในที่ส่งผลต่อที่พึงประสงค์ของผู้เรียนในสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาเพชรบุรีเขต 1. วารสารฉบับภาษาไทย สาขามนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์ และศิลปะ, 9(3), 1427-1442.

คมศิลป์ ประสงค์สุข. (2558). รูปแบบการพัฒนาภาวะผู้นำที่มีประสิทธิผลของผู้บริหารโรงเรียนขนาดเล็ก สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐานในเขตตรวจราชการที่ 11. ใน ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาภาวะผู้นำทางการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.

จิตต์วิมล คล้ายสุบรรณ. (2556). การพัฒนารูปแบบการประกันคุณภาพภายในที่มีประสิทธิผลสำหรับสถานศึกษาขนาดเล็ก จังหวัดสุพรรณบุรี. วารสารวิจัยทางการศึกษา คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, 7(2),65-70.

ชัยวัฒน์ ประสงค์สร้าง. (2553). รูปแบบความสัมพันธ์โครงสร้างเชิงสาเหตุของปัจจัยที่ส่งผลต่อความสำเร็จด้านการประกันคุณภาพการศึกษาภายในของเครือข่ายความร่วมมือทางวิชาการและประกันคุณภาพการศึกษาของมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคล. ใน ดุษฎีนิพนธ์ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาอุดมศึกษา. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ธัญรัตน์ ศรีคง. (2558). การดำเนินงานประกันคุณภาพภายในของสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสระบุรี. ใน วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยราชภัฏเทพสตรี.

เนาวรัตน์ ศิริเมธางกูร. (2562). โมเดลความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของประสิทธิผลโรงเรียนประถมศึกษาขนาดเล็ก สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. ใน ดุษฎีนิพนธ์ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษาและภาวะผู้นำ. มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.

พรชัย บัวเรือง. (2555). ปัญหาและแนวทางการดำเนินการประกันคุณภาพภายในของสถานศึกษา สังกัดเทศบาลตำบลอรัญประเทศ จังหวัดสระแก้ว. ใน วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยบูรพา.

พัทธนันท์ หรรษาภิรมย์โชค. (2557). แนวทางการพัฒนาคุณภาพโรงเรียนขนาดเล็กในชุมชน. วารสารศรีนครินทรวิโรฒวิจัยและพัฒนา (สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์), 6(12), 95-108.

ภูมิ พระรักษา. (2557). โมเดลปัจจัยที่มีอิทธิผลต่อประสิทธิผลการดำเนินงานประกันคุณภาพภายในของโรงเรียนประถมศึกษาขนาดเล็กในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. ใน ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยราชภัฏอุดรธานี.

มยุรี แพร่หลาย. (2554). การวิเคราะห์ปัจจัยที่ส่งผลต่อการบริหารงานประกันคุณภาพการศึกษาของโรงเรียนขนาดเล็ก. ใน ดุษฎีนิพนธ์ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาบริหารการศึกษา. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

มัฮดี แวดราแม. (2556). ปัจจัยที่ส่งผลต่อความสำเร็จในการประกันคุณภาพภายในที่บูรณาการกับงานปกติ. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี, 24(3), 59-81.

รัชพล จอมไตรคุป. (2563). โมเดลความสัมพันธ์เชิงสาเหตุปัจจัยคัดสรรที่ส่งผลต่อประสิทธิผลของโรงเรียนมัธยมศึกษาในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. ใน ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.

รัตตินันท์ ทวีสุขเสถียร. (2557). สภาพและปัญหาการดำเนินการประกันคุณภาพภายในสถานศึกษากลุ่มโรงเรียนคูเมือง 1 สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาบุรีรัมย์ เขต 4. ใน วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์.

วิไลลักษณ์ โภคาพานิชย์. (2562). โมเดลความสัมพันธ์เชิงสาเหตุปัจจัยที่ส่งผลต่อประสิทธิผลการบริหารจัดการศึกษาของโรงเรียนมัธยมศึกษาในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. ใน ดุษฎีนิพนธ์ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษาและภาวะผู้นำ. มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.

ศิกานต์ เพียรธัญญกรณ์. (2561). รูปแบบความสัมพันธ์เชิงสาเหตุที่ส่งผลต่อประสิทธิผลการจัดการศึกษาระดับอุดมศึกษาของมหาวิทยาลัยราชภัฏ. ใน รายงานการวิจัย. มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.

สมใจ ยอดปราง. (2561). ปัจจัยเชิงสาเหตุที่ส่งผลต่อการประกันคุณภาพภายในของสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษา. วารสารราชนครินทร์ มหาวิทยาลัยราชนครินทร์, 15(34), 187-195.

สุกฤษฏิ์ อัญบุตร. (2555). การจัดสภาพแวดล้อมที่เอื้อต่อการจัดการศึกษาในโรงเรียนหลักขั้นต้นของกองทัพอากาศ. วารสารบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ในพระบรมราชูปถัมภ์, 6(1), 1-10.

สุเทพ ชิตยวงษ์. (2562). โยบายการบริหารจัดการโรงเรียนขนาดเล็ก. เรียกใช้เมื่อ 20 เมษายน 2564 จาก https://drive.google.com/file/d/11UKKIB77VyrcxSjrmyaIT3UZlQ 613cRR/view

อดุลย์ สุชีรัมย์. (2555). การพัฒนาโมเดลประสิทธิผลการประกันคุณภาพภายในของสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน. ใน ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์.