LOCAL WISDOM RESTORATION OF “HANG KRA ROK” WEAVING PATTERN FOR CREATIVE PRODUCT DEVELOPMENT

Main Article Content

Nattapong Krajayphot
Phonphan Khamkhunasai

Abstract

This research article aims to 1) restore local wisdom of Hang Kra Rok weaving pattern at Koh Yor community Koh Yor sub-district Songkhla and 2) develop creative products of Hang Kra Rok weaving pattern. Qualitative research was employed for gathering information from weavers, experts, elders in the community by interview and group discussion. With participatory action research, meetings of weavers and entrepreneurs' networks was organised to revitalise Hang Kra Rok weaving pattern. Key informants in an operational activity for the restoration of Hang Kra Rok weaving pattern comprises 1) six weavers group i.e. Ratchawat, Pa-Lim, Farmers’ Housewives, Dok Pikul and Koh Yoh textile learning centre, 2) five experts or elders specialised in “Hang Kra Rok” pattern, 3) a textile entrepreneur and 4) three creative product designers. The study reveals that 1) Hang Kra Rok weaving pattern in Koh Yoh community reflects local wisdoms through the weaving procedures i.e. thread preparation and weaving process which traces the ancestral identity 2) three types of design and development from Hang Kra Rok pattern i.e. paper towel boxes, bags and cushions. This is a product that is suitable for sale in demand among consumers. It can be designed in various forms. There are more supplementary designs to create interesting appearances by using the fabric weaved in Hang Kra Rok pattern as a product prototype for entrepreneurs in the Koh Yor community.

Article Details

How to Cite
Krajayphot, N., & Khamkhunasai, P. (2023). LOCAL WISDOM RESTORATION OF “HANG KRA ROK” WEAVING PATTERN FOR CREATIVE PRODUCT DEVELOPMENT . Journal of Social Science and Cultural, 7(6), 1–11. Retrieved from https://so06.tci-thaijo.org/index.php/JSC/article/view/263315
Section
Research Articles

References

จุรีวรรณ จันพลา และคณะ. (2559). การพัฒนารูปแบบผลิตภัณฑ์ผ้าทอไทยทรงดำเพื่อสร้างมูลค่าเพิ่มตามแนวทางเศรษฐกิจสร้างสรรค์. ฉบับภาษาไทย สาขามนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์และศิลปะ, 9(2), 82-98.

ชนะชัย คงปาน และเดโช แขน้ำแก้ว. (2561). การอนุรักษ์และพัฒนากลุ่มอาชีพการทอผ้ายกเมืองนคร: กรณีศึกษา ชุมชนบ้านมะม่วงปลายแขนเทศบาลตำบลท่างิ้ว อำเภอเมือง จังหวัดนครศรีธรรมราช. วารสารศิลปะการจัดการ, 2(2), 133-142.

ธัญชนก หอมสวาสดิ์ และยุพดี ชินพีระเสถียร. (2563). กระบวนการออกแบบผลิตภัณฑ์ผ้าคลุมไหล่จากการประยุกต์ใช้ลวดลายที่เป็นอัตลักษณ์บนผ้าทอพื้นบ้านของจังหวัดขอนแก่น : แบรนด์บ้านสบายจิตร. วารสารอักษราพิบูล, 1(2), 54-72.

นพพร จันทรนำชู. (2555). เศรษฐกิจสร้างสรรค์ : ความหมาย แนวคิด และโอกาสสำหรับประเทศไทย. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร., 10(1), 52-62.

นิตยา สีคง และจักรพงษ์ แพทย์หลักฟ้า. (2565). การจัดการความรู้กลุ่มทอผ้ายกศูนย์ศิลปาชีพบ้านเนินธัมมัง จังหวัดนครศรีธรรมราช. Research and Development Journal Suan Sunandha Rajabhat University, 14(1). 15-27.

มาโนชย์ นวลสระ และคณะ. (2564). การพัฒนาผลิตภัณฑ์ผ้าทอจากเส้นใยธรรมชาติจังหวัดเชียงราย. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่, 3(2), 42-58.

รุจิราภา งามสระคู และปุณยภา พลวัน. (2561). องค์ความรู้ด้านการพัฒนาผลิตภัณฑ์จากผ้าพื้นเมืองไทยทรงดำ ตำบลบ้านดอน อำเภออู่ทอง จังหวัดสุพรรณบุรี. วารสารการพัฒนาชุมชนและคุณภาพชีวิต, 6(1), 176-177.

วิฑูรย์ ภาเรือง และคณะ. (2561). ศึกษาแนวทางการสืบสานภูมิปัญญาการทอผ้ากาบบัวของชุมชนบ้านเชียงแก้ว จังหวัดอุบลราชธานี. ฉบับภาษาไทย สาขามนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์และศิลปะ, 11(1), 1001-1002.

อัจฉรา วงศ์วัฒนามงคล. (2553). “โลกเลสาบ” ภูมิปัญญาท้องถิ่นมรดกสังคมและวัฒนธรรม ลุ่มน้ำทะเลสาบสงขลา. สงขลา: บริษัทแม็กมีเดีย วาย 2 เคเพรส จำกัด.

อัจฉราพร งิ้วสุภา และคณะ. (2560). แนวทางการถ่ายทอดภูมิปัญญาท้องถิ่นการทอผ้าไหมสู่คนรุ่นใหม่ของกลุ่มทอผ้าไหมบ้านหนองแข้ ตำบลตองโขบ อำเภอโคกศรีสุพรรณ จังหวัดสกลนคร. วารสารบัณฑิตศึกษา, 14(64), 95-102.