การสื่อสารเพื่อรณรงค์หาเสียงเลือกตั้งนายกองค์การบริหารส่วนจังหวัดสมุทรปราการของกลุ่มสมุทรปราการก้าวหน้า
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาเกี่ยวกับ 1) แนวความคิดและนโยบาย 2) การจัดการการสื่อสาร 3) กลยุทธ์การสื่อสาร และ 4) แนวทางการพัฒนาการสื่อสาร เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพด้วยการสัมภาษณ์เชิงลึก ผู้ให้ข้อมูลหลักเลือกแบบเจาะจงด้านการรณรงค์หาเสียงเลือกตั้ง จำนวน 24 คน ได้แก่ หัวหน้ากลุ่ม 1 คน ตัวแทนผู้ก่อตั้ง 3 คน ผู้จัดการ 1 คน แกนนำฝ่ายบริหาร 5 คน แกนนำฝ่ายปฏิบัติงาน 10 คน ที่ปรึกษา 1 คน และนักวิชาการที่มีความเชี่ยวชาญ 3 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบสัมภาษณ์เชิงลึกแบบมีโครงสร้าง วิเคราะห์ข้อมูลโดยการสร้างข้อสรุป ผลการวิจัยพบว่า 1) แนวความคิดและนโยบายการสื่อสาร คือ สื่อสารเพื่อให้ผู้มีสิทธิลงคะแนนเสียงมีพฤติกรรมร่วม สื่อสารคุณลักษณะผู้นำหญิงที่มีความสามารถ 2) การจัดการการสื่อสาร ได้แก่ การจัดตั้งสำนักงานเพื่อขับเคลื่อนการรณรงค์หาเสียง นำระบบเทคโนโลยีมาใช้ในจัดการฐานเสียง เนื้อหากระชับ เข้าใจ จดจำง่าย เผยแพร่แบบซ้ำๆ ผ่านสื่อป้าย บัตรหาเสียง รถแห่ หัวคะแนน สื่อสังคมออนไลน์ใช้ความถี่เหมาะสมกับช่วงเวลา จัดการติดตามประเมินผล 3) กลยุทธ์การสื่อสาร ด้วยการแบ่งกลุ่มผู้มีสิทธิลงคะแนนเสียง 3 กลุ่ม คือ กลุ่มที่สนับสนุน กลุ่มที่ไม่สนับสนุน และกลุ่มที่ยังไม่ตัดสินใจ กลยุทธ์การสร้างแบรนด์ตัวผู้สมัคร เน้นความเป็นผู้นำหญิงที่เก่ง ตั้งใจมาแก้ปัญหา แสดงออกเป็นธรรมชาติ ใช้หัวคะแนนเป็นบุคคลที่ใกล้ชิด ทักษะการสื่อสารดี กลยุทธ์การอกแบบสาร สโลแกน และนโยบายการพัฒนาและแก้ปัญหา โน้มน้าวใจโดยใช้ข้อความคำพูด ที่โดนใจ 4) แนวทางการพัฒนาการสื่อสาร ใช้คลิปวีดีโอในการลงพื้นที่ พัฒนาทักษะการสื่อสารหัวคะแนน โต้แย้งข้อกล่าวหา และพัฒนาระบบการประเมินผลผ่านระบบออนไลน์
Article Details
References
กชกร ขันธบุญ. (2565). คลิปวีดีโอกับการรณรงค์หาเสียงเลือกตั้งบนสื่อสังคมออนไลน์. วารสารพิกุล, 20(1), 381-398.
กรมส่งเสริมการปกครองท้องถิ่น. (2561). แผนพัฒนาจังหวัดสมุทรปราการ 4 ปี (พ.ศ.2561-พ.ศ.2565) โดยกลุ่มงานพัฒนายุทธศาสตร์และข้อมูลเพื่อการพัฒนาจังหวัด. ระบบข้อมูลกลางองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น. เรียกใช้เมื่อ 23 เมษายน 2566 จาก https://www.samutprakancity.go.th
กฤตาภรณ์ ทะราษี. (2564). การเข้าสู่ฐานอำนาจทางการเมืองของสตรีในองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นจังหวัดภาคะวันออกเฉียงเหนือ. วารสารสังคมศาสตร์และมานุษยวิทยาเชิงพุทธ, 6 (2), 426-440.
กาญจนา แก้วเทพ. (2554). สื่อเก่า สื่อใหม่ ใจเชื่อมร้อยโครงการเมธีวิจัยอาวุโส ฝ่ายวิชการ สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย. กรุงเทพมหานคร: ห้างหุ้นส่วนจำกัดภาพพิมพ์.
กานต์ บุญศิริ. (2565). การหาเสียงเลือกตั้งผ่านสื่อสังคมออนไลน์ของผู้สมัครรับเลือกตั้ง นายกองค์การบริหารส่วนจังหวัดสงขลา พรรคประชาธิปัตย์. วารสารมนุษยสังคมสาร (มสส.), 20 (3), 165-187.
ทวีรัตน์ เลาหทัยชนก. (2565). การพัฒนาแกนนำทางการสื่อสารของทีมต้นกล้านครตรังในการหาเสียงเลือกตั้งนายกเทศมนตรีและสมาชิกสภาเทศบาลนครตรัง. วารสารสังคมศาสตร์และมานุษยวิทยาเชิงพุทธ, 7(11), 262-279.
นิรัตน์ เพชรรัตน์ และคณะ. (2564). กลยุทธ์การรณรงค์หาเสียง เลือกตั้งของนายกองค์การบริหารส่วนจังหวัด. วารสาร มจร การพัฒนาสังคม, 6(1), 153-160.
พระครูใบฎีกาวิชาญ ทรงราศี. (2565). ยุทธศาสตร์การสื่อสารของพรรคการเมืองไทยในยุคดิจิทัล. วารสารมหาจุฬาคชสาร, 13 (1), 47-58.
พัชรีภรณ์ ยุทธนาพงศ์กิตติ. (2563). การศึกษากลวิธีการโน้มน้าวใจจากข้อความบนป้ายโฆษณาหาเสียงเลือกตั้งมาชิกสภาผู้แทนราษฎร เขต 1 จังหวัดจันทบุรีพ.ศ. 2562. วารสารวิชาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์รำไพพรรณี, 1(1), 61-75.
พันธกานต์ ทานนท์. (2563). กลยุทธ์การตลาดการเมืองไทยปี 2562 กรณีศึกษา : พรรคอนาคตใหม่. วารสารนิเทศศาสตร์และนวัตกรรม นิด้า. สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์, 7(2), 96-116.
ไพลิน ภู่จีนาพันธุ์. (2563). โครงการศึกษาการเลือกตั้งระดับท้องถิ่น ปี 2563: การเลือกตั้งสมาชิกสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดและนายกองค์การบริหารส่วนจังหวัดเชียงใหม่. ใน รายงานวิจัย. สถาบันพระปกเกล้า.
ภัทรพันธุ์ นิธิวรัตน์สกุล. (2566). อวัจนภาษา: สัญลักษณ์การเคลื่อนไหวทางการเมืองของเยาวชนไทย. Journal of Roi Kaensarn Academi, 8(3), 501-512.
วิทยาธร ท่อแก้ว และคณะ. (2563). ทฤษฎีการสื่อสารเพื่อการรณรงค์ทางการเมืองและสังคม. นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
สมยศ ปัญญามาก. (2561). พรรคการเมืองกับการหาเสียงเลือกตั้ง. วารสารวิชาการบริหารศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วิทยาเขตพะเยา, 1(4), 81-96.
สุภาพ กริ่งรัมย์. (2555). กลวิธีการโน้มน้าวใจในการปราศรัยหาเสียงเลือกตั้งทั่วไป ปี พ.ศ. 2554 ของนางสาวยิ่งลักษณ์ ชินวัตรและนายอภิสิทธิ เวชชาชีวะ. วารสารภาษาและภาษาศาสตร์, 31(1), 20-43.
สุเมธ ตั้งประเสริฐ. (2565). กลยุทธ์และวิธีการสื่อสารของพรรคการเมืองไทยผ่านสื่อสังคมออนไลน์ ในการเลือกตั้งทั่วไป พ.ศ. 2562. วารสารรัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา, 5(1), 25-38.
สุรพงษ์ โสธนะเสถียร. (2545). แนวคิดในการหาเสียงเลือกตั้ง. กรุงเทพมหานคร: ประสิทธิ์ภัณฑ์แอนด์พริ้นติ้ง.
อาทิยา สมโลก. (2563). กลยุทธ์การจูงใจและวาทกรรมของป้ายโฆษณาหาเสียงเลือกตั้งปี 2562ในจังหวัดปัตตานี. วารสารนิเทศศาสตรปริทัศน์, 24(2), 166-178.
Baumgartner, J. C. (2022). The management of political campaigns. A Research Agenda for : Political marketing.
Gramatyka, M. (2020). Project management and an election campaign–a case study. Innovation in: Organisational Management.
Harold D. Lasswell. (1966). The Structure and Function of Communication in Society, In Public Opinion and Communication. New York: Free Press.
Stephen A. Salmore and Barbara G. Salmore. (1989). Candidates, Parties, and Campaigns: Electoral Politics in America. United States: A division of Congressional Quarterly Inc.