ศักยภาพของผู้สูงอายุในการพัฒนาแหล่งท่องเที่ยวในชุมชนบ่อสุพรรณ อำเภอสองพี่น้อง จังหวัดสุพรรณบุรี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การศึกษาวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาบริบทของชุมชนบ่อสุพรรณ อำเภอสองพี่น้อง จังหวัดสุพรรณบุรี ที่สามารถพัฒนาและยกระดับเป็นแหล่งท่องเที่ยวท้องถิ่น และ 2) ศักยภาพของผู้สูงอายุในการพัฒนาแหล่งท่องเที่ยวในชุมชนบ่อสุพรรณ อำเภอสองพี่น้อง จังหวัดสุพรรณบุรี ทั้งนี้กลุ่มตัวอย่างเชิงปริมาณเป็นปริมาณประชากรที่คัดเลือกตัวแทนผู้สูงอายุผู้มีศักยภาพพร้อมที่จะร่วมกันพัฒนาพื้นที่ท่องเที่ยวใน 4 ชุมชนจากทั้งหมด 18 ชุมชน โดยพบว่ามีประชากรจำนวน 681 คนและสุ่มตัวอย่างแบบสัดส่วนในพื้นที่ได้จำนวน 50 คน แบ่งตามสัดส่วนของประชากรในพื้นที่ พบว่า จากบริบทชุมชนบ่อสุพรรณที่มีลักษณะอันโดดเด่นของชุมชนได้นำมากำหนดรูปแบบเส้นทางท่องเที่ยวชุมชนบ่อสุพรรณ ดังนี้ จุดที่ 1 ชุมชนทอผ้าบ้านหนองลิงและชุมชนมอญ จุดที่ 2 ชุมชนวัดทับกระดานและตำนานเพลงราชินีลูกทุ่ง พุ่มพวง ดวงจันทร์ จุดที่ 3 ชุมชนสินค้าเกษตรอินทรีย์ และจุดที่ 4 ชุมชนในเส้นทางเสด็จประพาส รัชกาลที่ 6 อย่างไรก็ตามแนวทางที่ต้องการพัฒนาศักยภาพของผู้สูงอายุในการสนับสนุนแหล่งท่องเที่ยวในชุมชน การส่งเสริมให้ผู้สูงอายุได้สร้างงาน กระจายรายได้จากแหล่งท่องเที่ยว ความพร้อมในด้านการบริหารจัดการ การประชาสัมพันธ์การท่องเที่ยวในชุมชนแบบไปเช้า – เย็นกลับได้ ด้านสิ่งอำนวยความสะดวกทั้งการเดินทาง ที่พักและร้านอาหาร รวมไปถึงกิจกรรมต่าง ๆ ที่เกิดจากบริบทของชุมชนสะท้อนอัตลักษณ์ตามลักษณะวิถีชีวิต และผลงานสร้างสรรค์ที่มีเอกลักษณ์พิเศษมีความโดดเด่นในชุมชนเพื่อความเพลิดเพลินได้ความรู้และภูมิปัญญาพื้นฐาน วัฒนธรรมท้องถิ่น บนพื้นฐานของความรับผิดชอบ การมีจิตสำนึกต่อการรักษามรดกทางวัฒนธรรมและคุณค่าของสภาพแวดล้อมโดยชุมชนในท้องถิ่นมีส่วนร่วมต่อการจัดการการท่องเที่ยว
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2566). สถิตินักท่องเที่ยวชาวต่างชาติที่เดินทางเข้าประเทศไทย. เรียกใช้เมื่อ 20 กรกฎาคม 2566 จาก https://www.mots.go.th/more_news_new.php?cid=411
ณฐอัมรัตน์ อินทบำรุง และชมภูนุช หุ่นนาค. (2564). แนวทางการพัฒนาการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนของเกาะสมุย. Journal of Administrative and Management Innovation, 9(2), 82-96.
ณัฏฐพัชร มณีโรจน์. (2560). การจัดการการท่องเที่ยวโดยชุมชน. วารสารวิชาการการท่องเที่ยวนานาชาติ, 13(2), 25-46.
ธิดารัตน์ ตันนิรันดร์. (2557). ความคิดของนักท่องเที่ยวต่อการท่องเที่ยวต่อการพัฒนาการท่องเที่ยวตลาดคลองสวน 100 ปี. SDU Res. J, 10(2), 91-103.
พัฒนมาศ วงศ์พัฒนศิริ. (2566). การท่องเที่ยวโดยชุมชนอย่างยั่งยืน. เรียกใช้เมื่อ 20 กรกฎาคม 2566 จาก https://www.nectec.or.th/ace2019/wp-content/uploads/2019/09/20190909_SS02_ Patthamas.pdf
เมษ์ธาวิน พลโยธี และคณะ. (2565). แนวทางการพัฒนาการท่องเที่ยวโดยชุมชนอย่างยั่งยืน กรณีศึกษา ชุมชนไทดำ บ้านนาป่าหนาด อำเภอเชียงคาน จังหวัดเลย. วารสารการท่องเที่ยวนานาชาติไทย, 18(1), 1-25.
ลัดดาวัลย์ สำราญ และคณะ. (2564). ทัศนคติชุมชนต่อการทำงานของผู้สูงอายุ กรณีศึกษาตำบลบ่อสุพรรณ อำเภอสองพี่น้อง จังหวัดสุพรรณบุรี. วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์, 11(3), 196-210.
วรกันยา พรหมพลและอัจฉรา วัฒนภิญโญ. (2561). ความพร้อมของชุมชนกับการพัฒนาพื้นที่เพื่อการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ ของวนอุทยานน้ำตกผาหลวง จังหวัดอุบลราชธานี. Veridian E-Journal, Silpakorn University ฉบับภาษาไทย สาขามนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์ และศิลปะ, 11(2), 2623-2639.
ศูนย์วิเคราะห์เศรษฐกิจ. (2566). บทวิเคราะห์การสนับสนุนการท่องเที่ยวเมืองรองปี 2566. เรียกใช้เมื่อ 19 กรกฎาคม 2566 จาก https://www.ttbbank.com/th/newsroom/detail/ttb-points-out-that-thai-tourism-thailand-2023.
อัจฉริยาพร คันธมาลาเจริญ. (2564). การพัฒนาศักยภาพการท่องเที่ยวในแนวทางการท่องเที่ยว 4.0 กรณีศึกษาพื้นที่ตำบลกี้ดช้าง อำเภอแม่แตง จังหวัดเชียงใหม่. ใน วิทยานิพนธ์การวางแผนภาคและเมืองมหาบัณฑิต สาขาวิชาการวางผังเมืองและสภาพแวดล้อม. มหาวิทยาลัยแม่โจ้.
