ข้อสันนิษฐานว่าบริสุทธิ์อยู่ของพระภิกษุที่ตกเป็นผู้ต้องหาในคดีอาญา
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้เป็นการนำเสนอเรื่อง ข้อสันนิษฐานว่าบริสุทธิ์อยู่ของพระภิกษุที่ตกเป็นผู้ต้องหาในคดีอาญา ในสังคมไทยพระภิกษุสงฆ์ทำหน้าที่เผยแผ่ศาสนาและเป็นผู้ที่ชี้นำหลักธรรมะในการดำเนินชีวิตแก่พุทธศาสนิกชนให้อยู่ในสังคมด้วยความสงบสุขสันติ ซึ่งพระภิกษุสงฆ์นั้นถึงจะมีพระวินัยเป็นกรอบควบคุมความประพฤติ เมื่อกระทำความผิดอาญาก็จะต้องถูกดำเนินคดีตามกฎหมายเช่นกัน เมื่อว่าด้วยรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พ.ศ. 2560 มาตรา 27 กล่าวว่า “บุคคลย่อมเสมอกันในกฎหมาย มีสิทธิและเสรีภาพและได้รับความคุ้มครองตามกฎหมายเท่าเทียมกัน ชายและหญิงมีสิทธิเท่าเทียมกัน” ซึ่งยังขัดแย้งกับ พรบ.คณะสงฆ์ พ.ศ. 2505 มาตรา 29 และมาตร 30 ที่กล่าวถึงพระภิกษุรูปใดถูกจับต้องหาว่ากระทำความผิดอาญาพระภิกษุรูปนั้นต้องสละสมณเพศ ทั้งนี้ในการดำเนินคดีกับพระภิกษุในปัจจุบันยังเป็นปัญหาทางกฎหมาย กล่าวคือ ยังไม่มีวิธีปฏิบัติเฉพาะเพื่อควบคุมตัวหรือดำเนินคดีพระภิกษุ ซึ่งหากจะดำเนินคดีหรือมีการควบคุมตัวพระภิกษุก็จะต้องจับสึก ซึ่งหากผลคดีถึงที่สุดสุดแล้วพิสูจน์ได้ว่า พระภิกษุเป็นผู้บริสุทธิ์จะเป็นปัญหา และเกิดความเสียหายอย่างมาก รวมถึงไม่ให้รับสิทธิ์ประกันตัว ซึ่งกระบวนการยุติธรรมทางอาญาของประเทศไทยในปัจจุบันใช้ระบบกล่าวหา รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทยได้ให้ความคุ้มครองสิทธิของผู้ถูกกล่าวหาในคดีอาญาโดยให้สันนิษฐานไว้ก่อนว่าผู้ต้องหาหรือจำเลยเป็นผู้บริสุทธิ์จนกว่าจะมีคำพิพากษาถึงที่สุดว่าผู้นั้นกระทำความผิด ทั้งนี้จากผลของกระบวนการยุติธรรมทางอาญาอาจทำให้ผู้ถูกกล่าวหาว่ากระทำความผิดเป็นการกระทบต่อสิทธิและเสรีภาพผู้ถูกกล่าวหาอย่างร้ายแรง
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กีรวุฒิ กิติยาดิศัย. (2556). สิทธิเสรีภาพของพระภิกษุสงฆ์. รายงานนี้เป็นส่วนหนึ่งของการฝึกอบรม หลักสูตรหลักนิติธรรมเพื่อประชาธิปไตย รุ่นที่ 1 ปี 2556. กรุงเทพมหานคร: วิทยาลัยรัฐธรรมนูญ สำนักงานศาลรัฐธรรมนูญ.
ปลื้ม โชติษฐยางกูร. (2559). คำบรรยายกฎหมายคณะสงฆ์. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระครูใบฎีกาทวีศักดิ์ ใต้ศรีโคตร และคณะ. (2565). สิทธิของพระภิกษุทางกฎหมายอาญา. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 9(2), 92-108.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต). (2555). นิติศาสตร์แนวพุทธ. (พิมพ์ครั้งที่ 13). กรุงเทพมหานคร: วิญญูชน.
พิชนิกา โพธิ์บุญจันทร์. (2562). รัฐธรรมนูญของข้อสันนิษฐานตามกฎหมายว่าด้วยการกระทำความผิดทางอาญาในการซื้อขายหลักทรัพย์โดยใช้ข้อมูลภายใน. ใน วิทยานิพนธ์นิติศาสตรมหาบัณฑิต สาขากฎหมายธุรกิจ (ภาคภาษาอังกฤษ). มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ราชกิจจานุเบกษา. (2560). รัฐธรรมนูญห่งราชอาณาจักรไทย. เล่ม 134 ตอนที่ 40 ก หน้า 17 (6 เมษายน 2560).
รุจิระ บุนนาค. (22 มิถุนายน 2561). คดีอาญากับการสละสมณเพศ. หนังสือพิมพ์แนวหน้า, หน้า 14.
วัน สุวรรณพงษ์ และคณะ. (2560). แนวทางการบัญญัติข้อกฎหมาย เพื่อคุ้มครองพระพุทธศาสนา. Dhammathas Academic Journal, 17(3), 17-24.
วุฒินันท์ กันทะเตียน. (2560). พระสงฆ์เป็นโจทก์ฟ้อง: ยึดพระวินัยหรือยึดกฎหมายบ้านเมือง. วารสารมหาจุฬาวิชาการ, 3(2), 61-83.
ศรันยา สีมา. (2564). การสอบสวนในคดีอาญา. รายการร้อยเรื่องเมืองไทย. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร สำนักวิชาการ สถานีวิทยุกระจายเสียงและวิทยุโทรทัศน์รัฐสภา.
ศูนย์วิจัยและให้คำปรึกษา คณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. (2558). การศึกษาเปรียบเทียบความผิดทางอาญาของนิตบุคคลและผู้แทนนิติบุคคลของประเทศไทยกับต่างประเทศ ในประชาคมอาเซียน. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานอัยการพิเศษฝ่ายสถาบันกฎหมายอาญา สำนักงานวิชาการ สำนักงานอัยการสูงสุด.
สมชาย บุญคงมาก และภูภณัช รัตนชัย. (2561). ปัญหาการสละสมณเพศของพระภิกษุตามพระราชบัญญัติคณะสงฆ์ พ.ศ. 2505: ศึกษากรณีการใช้อำนาจดุลยพินิจของเจ้าหน้าที่ของรัฐในกระบวนการยุติธรรม. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ นายเรืออากาศ, 6 (ธันวาคม 2561), 11-24.
สมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระยาวขิรญาณวโรรส. (2500). หนังลือเรียนนักธรรมชั้นตรี วิชาวินัยมุข. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหามกุฎราชวิทยาลัย.
แสวง อุดมศรี. (2539). การปกครองคณะสงฆ์ไทย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์จุฬาลงกรณ์ราชวิทยาลัย.
หยุด แสงอุทัย. (2548). ความรู้เบื้องต้นเกี่ยวกับกฎหมายทั่วไป. (พิมพ์ครั้งที่ 16). กรุงเทพมหานคร: ประกายพรึก.
