THE DEVELOPMENT OF A CREATIVE DRAMA TO PREVENT BULLYING BEHAVIOR FOR CHILDREN 9-10 YEARS OLD WALEERAT WITTAYA SCHOOL
Main Article Content
Abstract
The purpose of this research was 1. develop a creative drama activity package to protective effects of bullying behaviors of children aged 9-10 years, Waleerat Wittaya School 2. compare the protective effects of bullying behaviors of children aged 9-10 years before and after training with creative drama activities, Waleerat Wittaya School. The sample group in this research are children aged 9-10 years with bullying behaviors in three aspects: physical, verbal, and relationship. By selecting 20 people specifically, It was selected from teachers who taught in grade 4 with a total experimental period of 12 hours. The research instruments were 1. Behavioral observation form, 2. Drama activity teaching plan, and 3. Skill assessment form before and after. Behind Analyze the results of observational student behaviors, divided into before and after instruction using creative drama activities, to analyze the assessment results of children with Bullying behaviors to bully others before and after teaching with creative drama activities. The results showed that 1. The results of activity development: analysis of the conformity value of the activity set by experts at a level of 1.00, which indicates that the creative drama activity format for preventing bullying behaviors for children aged 9 – 10 years is consistent 2. Results from observational comparison of student behavior: bullying behavior for children before and after. It shows that 20 students who perform creative drama activities Behaviors are developed in a better way, respectively. 3. The comparative results of creative drama activities to prevent bullying behavior for children aged 9-10 years old. Activity 1 - 9 showed that 19 students were in the assessment criteria after the activity, 19 people were good, 1 person was fair.
Article Details
References
กุลยา ตันติผลาชีวะ. (2543). การสอนแบบจิตปัญญา. กรุงเทพมหานคร: เอดิสัน เพรสโปรดักส์จำกัด.
ธนาภร สุขยิ่ง. (2553). ผลของการจัดกิจกรรมละครสร้างสรรค์ที่มีต่อความเชื่อมั่นในตนเองของเด็กปฐมวัย. ใน วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาการศึกษาปฐมวัย. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ปัญจวรา บุญสร้างสม. (2563). การพัฒนาเด็กปฐมวัยกับการแพร่ระบาดของโรคโควิด-19. เรียกใช้เมื่อ 14 มีนาคม 2563 จาก https://www.thaihealth.or.th/Content/54720
พรรัตน์ ดำรุง. (2547). การละครสำหรับเยาวชน. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พวงรัตน์ ประเสริฐ. (2563). บูลลี่ไม่ใช่เรื่องเด็ก ๆ ความรุนแรงที่รอวันปะทุ. เรียกใช้เมื่อ 14 มีนาคม 2563 จาก https://www.komchadluek.net/news/edu-health/409587
พิรัชญา ภามนตรี. (2562). การพัฒนากิจกรรมละครสร้างสรรค์เพื่อส่งเสริมการปฏิสัมพันธ์ทางสังคมของเยาวชน:กรณีศึกษาเยาวชนในชุมชนอาคารทรัพย์สิน 26-7 เขตคลองเตย กรุงเทพมหานคร. ใน วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
มติชนรายวัน. (2561). ไทยอันดับ2 “เด็กรังแกกันในโรงเรียน” พบเหยื่อปีละ 6 แสนคน. เรียกใช้เมื่อ 14 มีนาคม 2563 จาก https://.www.dmh.go.th/news-dmh/view.asp?id=27485
มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช. (2524). จิตวิทยาพฤติกรรมเด็ก เอกสารประกอบการสอน. นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
มูลนิธิแพธทูเฮลท์. (2560). โครงการป้องกันและลดการใช้ความรุนแรงและการรังแกกันในสถานศึกษา. เรียกใช้เมื่อ 14 มีนาคม 2563 จาก https://path2health.or.th/
workpointnews. (2561). การกลั่นแกล้ง 6 ประเภทที่มักเกิดขึ้นในโรงเรียน พ่อแม่ห้ามนิ่งนอนใจ. เรียกใช้เมื่อ 14 มีนาคม 2563 จาก https://workpointnews.com/2018/10/11/%e0%b8%81%e0% b8%b2%e0%b8%a3%e0%b8%81%e0%b8%a5%e0%b8%b1