การสร้างแบบทดสอบวินิจฉัยจุดบกพร่องในการเรียนรายวิชาคณิตศาสตร์ช่าง สำหรับนักศึกษาคณะครุศาสตร์อุตสาหกรรม มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลกรุงเทพ

Main Article Content

สุกิจ ชีรนรวนิชย์
อิทธิณัฐ ตันติวิทิตพงศ์

บทคัดย่อ

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) สร้างแบบทดสอบวินิจฉัยจุดบกพร่องทางการเรียนวิชาคณิตศาสตร์ช่าง สำหรับนักศึกษาคณะครุศาสตร์อุตสาหกรรม มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลกรุงเทพ 2) ตรวจสอบคุณภาพของแบบทดสอบวินิจฉัยจุดบกพร่องในการเรียนรายวิชาคณิตศาสตร์ช่าง สำหรับนักศึกษาคณะครุศาสตร์อุตสาหกรรม มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลกรุงเทพ เป็นการวิธีวิจัยกึ่งทดลอง มีกลุ่มตัวอย่างเป็นนักศึกษาคณะครุศาสตร์อุตสาหกรรม มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลกรุงเทพ ซึ่งเลือกแบบเจาะจง จำนวน 212 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบทดสอบเพื่อสำรวจซึ่งเป็นแบบแสดงวิธีทำ และแบบทดสอบวินิจฉัยจุดบกพร่องในการเรียนรายวิชาคณิตศาสตร์ช่าง เป็นแบบเลือกตอบสี่ตัวเลือก โดยแบบทดสอบเพื่อสำรวจใช้เก็บข้อมูลเพื่อหาข้อผิดพลาดจากความเข้าใจในเนื้อหาแต่ละเรื่อง ซึ่งข้อมูลที่ได้จะนำมาเป็นตัวลวงในการจัดทำแบบทดสอบวินิจฉัยจุดบกพร่องในการเรียน ส่วนแบบทดสอบวินิจฉัยจุดบกพร่องในการเรียนคณิตศาสตร์ที่สร้างขึ้นเป็นแบบทดสอบวินิจฉัยแบบสองลำดับขั้น มีคำตอบถูกหนึ่งตัวเลือก และเป็นตัวลวงสามตัวเลือก วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ค่าความถี่ ร้อยละ ผลการศึกษาพบว่า 1) การสร้างแบบทดสอบวินิจฉัยจุดบกพร่องในการเรียนรายวิชาคณิตศาสตร์ช่าง เริ่มจากการเก็บข้อมูลด้วยแบบทดสอบเพื่อสำรวจหาข้อบกพร่องในการเรียน จำนวน 48 ข้อ โดยเป็นข้อคำถามแบบแสดงวิธีทำ จากนั้นนำข้อมูลที่ได้จากแบบทดสอบเพื่อสำรวจมาออกแบบทดสอบวินิจฉัยสองลำดับขั้น แบบเลือกตอบสี่ตัวเลือก ซึ่งได้ผ่านการตรวจสอบความตรงเชิงเนื้อหาโดยผู้เชี่ยวชาญจำนวน 3 ท่าน 2) แบบทดสอบวินิจฉัยจุดบกพร่องในการเรียนรายวิชาคณิตศาสตร์ช่าง สำหรับนักศึกษา คณะครุศาสตร์อุตสาหกรรม มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลกรุงเทพมีค่าความยากง่ายตั้งแต่ 0.25-0.80 ค่าอำนาจจำแนก ตั้งแต่ 0.22-0.81 และค่าความเชื่อมั่นของแบบทดสอบ .72 มีข้อคำถามหลังจากผ่านการตรวจสอบคุณภาพ จำนวน 46 ข้อ

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
ชีรนรวนิชย์ ส., & ตันติวิทิตพงศ์ อ. (2024). การสร้างแบบทดสอบวินิจฉัยจุดบกพร่องในการเรียนรายวิชาคณิตศาสตร์ช่าง สำหรับนักศึกษาคณะครุศาสตร์อุตสาหกรรม มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลกรุงเทพ. วารสารสังคมศาสตร์และวัฒนธรรม, 8(1), 348–357. สืบค้น จาก https://so06.tci-thaijo.org/index.php/JSC/article/view/270322
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

ชวลิต ชูกำแพง. (2550). การประเมินผลการเรียนรู้. มหาสารคาม: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.

ชวาล แพรัตกุล. (2552). เทคนิคการวัดผล. กรุงเทพมหานคร: ไทยวัฒนาพานิช.

ผกามาศ ชูสิทธิ์. (2556). การศึกษาคุณลักษณะที่พึงประสงค์ของนักศึกษาครุศาสตร์อุตสาหกรรมที่ฝึกประสบการณ์วิชาชีพครู ในระดับอาชีวศึกษาตามความคิดเห็นของสถานศึกษา. ใน รายงานวิจัย. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลพระนคร.

พีระพล จอมใจเหล็ก และคณะ. (2564). การพัฒนาแบบทดสอบวินิจฉัยสี่ลำดับขั้นเพื่อศึกษามโนทัศน์ที่คลาดเคลื่อน เรื่องกระบวนการเปลี่ยนแปลงของโลก ดาราศาสตร์และอวกาศ สำหรับนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3. วารสารนาคบุตรปริทรรศน์, 13(13), 161-170.

ไพจิตตรี กรชม และคณะ. (2562). การสร้างแบบทดสอบวินิจฉัยวิชาคณิตศาสตร์ เรื่องบทประยุกต์ สำหรับนักเรียยนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6. e-Journal of Education Studies, Burapha University, 1(3), 1-17.

เยาวดี วิบูลย์ศรี. (2551). การวัดและการสร้างแบบทดสอบผลสัมฤทธิ์. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์ มหาวิทยาลัย.

ล้วน สายยศ และอังคณา สายยศ. (2543). เทคนิคการวัดผลการเรียนรู้. กรุงเทพมหานคร: สุวีริยาสาส์น.

วนิดา หอมหวน และสุชาติ หอมหวน . (2563). การสร้างแบบทดสอบวินิจฉัยพื้นฐานการบวกวิชาคณิตศาสตร์ ชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสุรินทร์ เขต 3. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 39(4), 82-93.

วิจิตพาณี เจริญขวัญ. (2554). การทดสอบทางจิตวิทยา. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยรามคำแหง.

ศิริชัย กาญจนวาสี. (2556). ทฤษฎีการทดสอบแบบดั้งเดิม. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สุชานาฎ คำพินันท์. (2559). การสร้างแบบทดสอบวินิจฉัยข้อบกพร่องในการเรียนวิชาคณิตศาสตร์ เรื่องจำนวนเต็ม สำหรับนักเรียนชั้นมัธยทศึกษาปีที่ 1. ใน วิทยานิพนธ์ครุศาสตร์มหาบัณฑิต สาขาวิชาวิจัยและประเมินผลการศึกษา. มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.

อนันต์ ศรีโสภา. (2522). ทฤษฎีการวัดและการทดสอบ. กรุงเทพมหานคร: คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ประสานมิตร.

Wiersma, W. et al. (1990). Educational measurement and testing. Needham Heights, MA: Allyn and Bacon.