POLITICAL COMMUNICATION OF DEMOCRATIC POLITICAL LEADERS, DR. ATHIT URAIRAT

Main Article Content

Phatsorn Khongaiad
Vittayatorn Torkaew
Karn Boonsiri

Abstract

The purpose of this research is to1) Study the political path that affects political communication of democratic political leaders, Dr. Athit Ourairat, during the period between 1988-2006 2) Study the political communication process of democratic political leaders, Dr. Athit Ourairat, during the period between 1988-2006 3) Study the political communication methods of democratic political leaders, Dr. Athit Ourairat, during the period between 1988-2006 and 4) study the political communication strategies of democratic political leader Dr. Athit Urairat during the period between 1988-2006 and 4) study the political communication strategies of democratic political leader Dr. 1988-2006 This research is qualitative research with in - depth interviews with specific key informants. There were a total of 18 informants divided into 7 groups. The research instrument was a structured in - depth interview to analyze the data by drawing conclusions. The results of the research found that 1) The political path of Dr. Athit Ourairat during the period 1988-2006, Dr. Athit Ourairat until his retirement from politics. He has solved many of the country's problems and crises. 2) Dr. Athit Urairat's political communication process is a good political messenger and communicates politics in the style of Dhammathirat, which makes him successful in communication. Political 3) Dr. Athit Ourairat's method of political communication is giving lectures using the principles of rhetoric. and using the principles of logic in citing reasons to persuade people, and 4) Dr. Athit Urairat's political communication strategies have good persuasion strategies and rhetoric in political communication.

Article Details

How to Cite
Khongaiad, P., Torkaew, V., & Boonsiri, K. (2024). POLITICAL COMMUNICATION OF DEMOCRATIC POLITICAL LEADERS, DR. ATHIT URAIRAT. Journal of Social Science and Cultural, 8(1), 297–310. Retrieved from https://so06.tci-thaijo.org/index.php/JSC/article/view/270468
Section
Research Articles

References

กรศิวิชย์ วังศิริวิวัฒน์ และสมเกียรติ วันทะนะ. (2565). การศึกษาภาวะผู้นำทางการเมืองของนายชวน หลีกภัย ตามความคิดเห็นของประชาชนในพื้นที่เทศบาลเขตนครตรัง ตำบลทับเที่ยง จังหวัดตรัง. วารสารด้านการบริหารรัฐกิจและการเมือง, 11(1) ,77-104.

กิ่งแก้ว ศรีสาลีกุลรัตน์. (2565). ภาวะผู้นำ. เรียกใช้เมื่อ 17 ตุลาคม 2565 จาก https://www.gotoknow.org /posts/199694

นันทนา นันทวโรภาส. (2558). สื่อสารการเมือง : ทฤษฎีและการประยุกต์ใช้. กรุงเทพมหานคร: บ.สถาพร กรุ๊ป จำกัด.

ประกิต สันตินิยม. (2555). กระบวนการสื่อสารทางการเมืองเพื่อการพัฒนาด้านความมั่นคงในพื้นที่ชนบทช่วง พ.ศ.2505 - 2553. ใน ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาสื่อสารการเมือง. มหาวิทยาลัยเกริก.

ปรียานุช ทรงประกอบ. (2561). บทบาทและการสื่อสารทางการเมืองของนายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ ศึกษาในช่วงเวลาปี 2535 - 2560. ใน ดุษฎีนิพนธ์การสื่อสารทางการเมือง วิทยาลัยการสื่อสารทางการเมือง. มหาวิทยาลัยเกริก.

สมเกียรติ รุ่งเรืองวิริยะ. (2559). แกะดำโลกสวย. ปทุมธานี: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยรังสิต.

สมเกียรติ รุ่งเรืองวิริยะ. (2565). ปัญญาอาทิตย์. ปทุมธานี: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยรังสิต.

สุรพล สุยะพรหม และนันทนา นันทวโรภาส. (2562). การสื่อสารทางการเมืองของพระเทพปฏิภาณวาที (เจ้าคุณพิพิธ) : ศึกษาในช่วงเวลาพ.ศ.2540-2560. ใน ดุษฎีนิพนธ์การสื่อสารทางการเมือง วิทยาลัยการสื่อสารทางการเมือง. มหาวิทยาลัยเกริก.

อัญญารัตน์ เอี่ยมเอิบ. (2553). การสื่อสารทางการเมืองของนักการเมืองและกลุ่มผลประโยชน์ทางการเมืองไทยผ่านเว็บไซต์เครือข่ายทางสังคม. ใน วิทยานิพนธ์นิเทศศาสตร์มหาบัณฑิต คณะนิเทศศาสตร์. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

McNair, B. (2016). An Introduction to Political Communication. London: Rutledge.

Almond, G. A. & Powell, G. B. (2019). Comparative Position Communication. Boston: Little Brown.

Warren W. W. (2020). The Mathematical Theory of Communication. linois: The University of linois press.