GUIDELINES FOR DEVELOPING COMMUNICATION SKILLS TO PROMOTE TOURISM AT THE NOD NA LE WAY OF LEARNING CENTER, THA HIN SUBDISTRICT, SONGKHLA PROVINCE
Main Article Content
Abstract
This research aims to study 1) the concept of communication to promote tourism of the Na Le Node Way of Learning Center, Tha Hin Subdistrict, Songkhla Province, 2) the communication process to promote tourism of the Node Way of Learning Learning Center, and 3 ) Guidelines for developing communications to promote tourism at the Node Way of Learning Center This research is a qualitative research method. The tools used were in-depth interviews and focus groups. By choosing specifically Important information providers include: 1) Learning Center President 2) Learning Center Members 3) Local Leaders Analyze content data and summarize the overall picture. The results of the research found that 1) Communication concepts include 1.1) Communication concepts for strong community development, 1.2) Creative tourism communication concepts, 1.3) Node-Na-Le way communication concepts. and 1.4) concepts of personal potential development 2) communication processes, consisting of 2.1) Messenger, center president, center members, scholars, local leaders Mass media and tourists 2.2) Messages in the communication process must go through a planning process. and design message content 2.3) Communication channels 2.3.1) Traditional media through personal media, activity media, exhibition media Mass media and communication through networks, meetings, seminars and 2.3.2) new media to publicize tourism 2.4) recipients providing feedback (Feedback) from the messenger. and 2.5) Communication results enable villagers, members and the center president to communicate better. More communication channels are created. Tourists receive knowledge, fun, and impressions. 3) Guidelines for developing communication include 3.1) Guidelines for developing the potential of individuals to be communication leaders. 3.2) Guidelines for developing communication processes, developing message formats. It is interesting and the guidelines for developing the website to be used and presented through various channels regularly are even more interesting.
Article Details
References
เณริศา ชัยศุภมงคลลาภ. (2552). รูปแบบการสื่อสารเพื่อการจัดการการท่องเที่ยวของชุมชนตลาดน้ำยามเย็นอัมพวา. ใน วิทยานิพนธ์นิเทศศาสตรมหาบัณฑิต สาขานิเทศศาสตรพัฒนาการ. จุฬาลงกรณ์หมาวิทยาลัย.
เอกณรงค์ ขวดแก้ว. (2549). การมีส่วนร่วมของชุมชนในการจัดการสิ่งแวดล้อมบ้านสันทรายพัฒนา จังหวัดเชียงใหม่. ใน รายงานการวิจัย. มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
กรกฎ จำเนียร. (10 เมษายน 2566). แนวทางการพัฒนาทักษะการสื่อสารเพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยวของศูนย์การเรียนรู้วิถีโหนด นา เล ตำบลท่าหิน จังหวัดสงขลา. (อพิเชษฐ์ สุขแก้ว, ผู้สัมภาษณ์)
กรมส่งเสริมการเกษตร. (2552). การดำเนินงานพระราชบัญญัติส่งเสริมวิสาหกิจชุมชน พ.ศ.2548. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ชุมนมสหกรณ์แห่งประเทศไทย จำกัด.
จงรักษ์ อินทยนต์. (2545). การมีส่วนร่วมของประชาชนในการจัดการการท่องเที่ยว: กรณีศึกษาบ้านโป่งร้อน ตำบลใหม่พัฒนา อำเภอเกาะคา จังหวัดลำปาง. ใน รายงานการวิจัย. มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ชวน สังข์แก้ว. (7 พฤศจิกายน 2565). แนวทางการพัฒนาทักษะการสื่อสารเพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยวของศูนย์การเรียนรู้วิถีโหนด นา เล ตำบลท่าหิน จังหวัดสงขลา. (อพิเชษฐ์ สุขแก้ว, ผู้สัมภาษณ์)
ณัฐนันท์ วงษ์ประเสริฐ. (2557). กลยุทธ์การสื่อสารเพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยวงานประเพณีรับบัวของอำเภอบางพลี จังหวัดสมุทรปราการ. ใน วิทยานิพนธ์วารสารศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาสื่อสารมวลชน. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ณัฐนิชา ประสาทเขตวิทย์ และคณะ. (2562). ปัจจัยที่มีผลต่อความต่อเนื่องของวิสาหกิจชุมชนในตำบลห้วยสัก อำเภอเมือง จังหวัดเชียงราย. วารสารแก่นเกษตร, 47(ฉบับพิเศษ 1), 442-446.
ธันย์ชนก ช่างเรือ. (2560). การสื่อสารเพื่อสร้างการมีส่วนร่วมในการจัดการทรัพยากรธรรมชาติของชุมชนสู่การท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน:ชุมชนท่าพรุ-อ่าวท่าเลน จังหวัดกระบี่. ใน วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชานิเทศศาสตร์และนวัตกรรม. สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
นภดล นพรัตน์. (2551). การมีส่วนร่วมของชุมชนในการพัฒนาการท่องเที่ยวแบบยั่งยืน: กรณีศึกษาเทศบาลตำบลเวียงใต้ อำเภอปาย จังหวัดแม่ฮ่องสอน. ใน รายงานการวิจัย. มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ปกรณ์ จีนาคำ. (2547). การมีส่วนร่วมของชุมชนต่อการบริหารจัดการการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ: กรณีศึกษาบ้านห้วยฮี้ อำเภอเมืองแม่ฮ่องสอน จังหวัดแม่ฮ่องสอน. ใน รายงานการวิจัย. มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ประยูร ศรีสุขใส. (7 พฤศจิกายน 2565). แนวทางการพัฒนาทักษะการสื่อสารเพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยวของศูนย์การเรียนรู้วิถีโหนด นา เล ตำบลท่าหิน จังหวัดสงขลา. (อพิเชษฐ์ สุขแก้ว, ผู้สัมภาษณ์)
ปิ่นปินัทธ์ สัทธรรมนุวงศ์. (2563). การสื่อสารเพื่อการจัดการแหล่งท่องเที่ยว โดยการมีส่วนร่วมของชุมชน กรณีศึกษา: โครงการตลาดเก่าอ่างศิลา 133 ปี. ใน รายงานการวิจัย. มหาวิทยาลัยศรีปทุม วิทยาเขตชลบุรี.
พูนทรัพย์ ชูแก้ว. (7 พฤศจิกายน 2565). แนวทางการพัฒนาทักษะการสื่อสารเพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยวของศูนย์การเรียนรู้วิถีโหนด นา เล ตำบลท่าหิน จังหวัดสงขลา. (อพิเชษฐ์ สุขแก้ว, ผู้สัมภาษณ์)
มนตรี สุดสม. (2541). กลยุทธ์การสื่อสารเพื่อส่งเสริมความปลอดภัยทางการจราจรในจังหวัดภูเก็ต. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วารัชต์ มัธยมบุรุษ. (2567). รูปแบบการท่องเที่ยว. เรียกใช้เมื่อ 14 กุมภาพันธ์ 2567 จาก https://tourismatbuu. wordpress.com
สุรพงษ์ โสธนะเสถียร. (2559). ทฤษฎีการสื่อสาร. กรุงเทพมหานคร: ระเบียงทอง.
Bunyakit, B., et al. (2006). Kanchatkan Khwamru.Chak thritsadi su kanpatibat (Phim khrang thi sam) [Knowledge management...from theory to practice. (3rd ed.). Bangkok: ThailandProductivity Institute.
Naimsanit, R. (2017). Krabusnkachatkan khwamruphumpanya thongthin [Knowledge management process in local wisdom]. Retrieved March 18, 2024, from http://poompunya.com/ index.php/km.