THE VALUE OF FEMALE CHARACTERS ROLE IN KHON MASKED DRAMA PORTRAYED BY MALE ACTORS IN THAI DRAMATIC DANCES

Main Article Content

Wraawhee Wruangsree
Kittikorn Nopudomphan
Piyanard Ungkawanichakul

Abstract

The objectives of this research article were to study 1) the process of selection, role development female characters represented by men and 2) the value of female characters role in Khon masked drama portrayed by male actors in Thai dramatic dances. The data collecting was sought by the documents, textbooks, articles, e-documents related as well as in-depth interviews conducted with the actor showman and acting coach. The content analysis was employed to analyze the data. The finding showed that 1) the process of selection are consider the actor's height and proportions to be consistent with the character's role and must receive voluntary participation from the actors as well, the role development female characters represented by men a process that is a continuation of the selection of actors and develop roles by transferring dance moves from instructors who are experts in each character's role. 2) The value of female characters role in Khon masked drama portrayed by male actors in Thai dramatic dances consist of intrinsic benefits because it can enhance artistic value and aesthetics that women cannot equal and then instrumental benefits consist of private benefits is an advantage of the opportunity to act in more than two roles and public benefits is a symbol of national identity.

Article Details

How to Cite
Wruangsree, W., Nopudomphan, K., & Ungkawanichakul, P. (2024). THE VALUE OF FEMALE CHARACTERS ROLE IN KHON MASKED DRAMA PORTRAYED BY MALE ACTORS IN THAI DRAMATIC DANCES. Journal of Social Science and Cultural, 8(5), 175–184. Retrieved from https://so06.tci-thaijo.org/index.php/JSC/article/view/273372
Section
Research Articles

References

กรมศิลปากร. (2552). โขน อัจฉริยลักษณ์แห่งนาฏศิลป์ไทย. กรุงเทพมหานคร: กลุ่มเผยแพร่และประชาสัมพันธ์ สำนักงานเลขานุการกรม กรมศิลปากร.

กรินทร์ กรินทสุทธิ์. (2560). โขนสด: การประยุกต์ดัดแปลงจากโขน สู่การแสดงระดับชาวบ้าน. วารสารศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี: 12(1), 201-228.

จิรัชญา บุรวัฒน์. (2561). การฝึกหัดและการถ่ายทอดกระบวนรำกราวนางยักษ์. วารสารศิลปกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 5(1), 93-101.

ชลาลัย วงศ์อารีย์. (2563). ประวัติศาสตร์ตัวนางผู้ชายในการแสดงนาฏยศิลป์ไทย. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์, 12(2), 55-68.

ชุติมา มณีวัฒนา. (2561). ยุคฟื้นฟูศิลปะวิทยาการ Renaissance. เรียกใช้เมื่อ 16 ตุลาคม 2563 จาก https://elfar.ssru.ac.th/chutima_ma/?.

ญาดา จุลเสวก. (2560). การดำรงอยู่ของนาฏศิลป์ไทยในศตวรรษที่ 21. วารสารศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, 21(1), 48-61.

ทัศนา ทัศนมิตร. (2554). จากงิ้ววังหน้า ถึงโขน ละครไทย. กรุงเทพมหานคร: แสงดาว.

ธนิต อยู่โพธิ์. (2511). Khon. กรุงเทพมหานคร: กรมศิลปากร.

ธนินท์รัฐ กฤษฎิ์ฉันทัชท์ และศิริวิศาลสุวรรณ. (2559). โขนวิจิตรนาฏศิลป์ชั้นสูง: กรณีศึกษาการถ่ายทอดการสอนโขนจากรุ่นสู่รุ่นของนักเรียนโขนโรงเรียนมหาภาพกระจาดทองอุปถัมภ์ จังหวัดสมุทรปราการ. วารสารสถาบันวัฒนธรรมและศิลปะ มหาวิทยาลัยศรีนคริทรวิโรฒ, 17(2), 104-112.

ธัณธีร์ตา กิจอนันต์. (2555). กลยุทธ์การบริหารจัดการนักแสดงในสังกัด กรณีศึกษา: สถานีโทรทัศน์สีกองทับบกช่อง 7. JC Journal, 4(3), 299-316.

ธันวา ว่องนราธิวัฒน์. (2562). กระบวนการคัดเลือก พัฒนาบทบาทนักแสดง และการเพิ่มมูลค่าให้กับนักแสดงซีรีส์วาย. ใน สารนิพนธ์นิเทศศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชานิเทศศาสตร์. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

นฤพนธ์ ด้วงวิเศษ. (2557). “วิพากษ์ความเป็นหญิงของหญิงในร่างชาย”. เรียกใช้เมื่อ 16 ตุลาคม 2563 จาก http://www.sac.or.th/main/content_detail.php?.

พัชรินทร์ สันติอัชวรรณ. (2560). บทบาทนางโขน: สีสันแห่งการแสดงโขน. มนุษยสังคมสาร (มสส.), 15(2), 33-40.

พัชรินทร์ สันติอัชวรรณ และผุสดี หลิมสกุล. (2560). ประวัติศาสตร์นางโขน. วารสารดนตรีรังสิตมหาวิทยาลัยรังสิต, 12(1), 49-67.

ยศ สันตสมบัติ. (2548). เพศสถานะและเพศวิถีในสังคมไทย. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

วิมลศรี อุปรมัย. (2553). นาฏกรรมและการละคร. กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ศิริลักษณ์ บัตรประโคน. (2558). วัยใสหัวใจโขน: การสืบทอดและกลวิธีการสืบทอดศิลปะโขนของไทย. วารสารบัณฑิตศึกษา มนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์, 4(1), 89-126.

สิน พันธุ์พินิจ. (2554). เทคนิคการวิจัยทางสังคมศาสตร์. กรุงเทพมหานคร: บริษัทจูน พับลิชชิ่ง จำกัด.

อมรา กล่ำเจริญ. (2561). โขน. วารสารสถาบันวัฒนธรรมและศิลปะมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, 20(1), 215-228.

อัมรา บุญประเสริฐ. (2559). อิทธิพลของการถ่ายทอดทางวัฒนธรรมต่างประเทศกับการดำรงอยู่ของนาฏศิลป์ไทย. วารสารศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, 20(2), 35-44.

Denzin, N. (1978). Sociological Methods: A Sourcebook. New York: McGraw Hill.

Nastasi, K. & Schensul, L. (2005). Contributions of qualitative research to the validity of intervention research. Journal of School Psychology, 43(3), 177-195.