MODEL OF DEVELOPING A DIGITAL HEALTH MEDIA MUSEUM USING AUGMENTED REALITY TECHNOLOGY BASED ON PARTICIPATORY COMMUNICATION CONCEPT

Main Article Content

Sirodom Maneehaet

Abstract

This research aims to 1) study the participation of important data for the development model of a digital health media museum using augmented reality technology based on participatory communication concept, 2) develop a digital health media museum, and 3) study the results of using digital health media museum. The target group for the research consisted of 1) media experts, people involved in museum work, government officials, community leaders and scholars, community health volunteers, and representatives of media users, totaling 17 people from purposive sampling, and 2) media users who are members of the health model community, totaling 100 people, were selected from a two-stage sampling method. Research tools include   1) observation form, 2) in-depth expert interview form, 3) group discussion form, 4) media user representative interview form, and 5) digital health media museum use evaluation form. The researcher analyzed the data using mean and standard deviation statistics. The results of the research revealed that 1) participation in key informants for the model for developing a digital health media museum based on the concept of participatory communication consists of 5 steps: 1.1) participating in thinking and deciding, 1.2) participating in planning, 1.3) participating in operations. 1.4) participate in monitoring and evaluating and 1.5) participate in receiving benefits, 2) a digital health media museum developed has 5 components: 2.1) museum types, 2.2) presentation channels, 2.3) content presented, 2.4) mixed media used, and 2.5) additional services, 3) the process of developing a digital health media museum consists of 5 steps: 3.1) planning, 3.2) preparing for development, 3.3) developing media, 3.4) post-development, and 3.5) presenting and evaluating, with the quality of the digital health media museum was at the highest level, and 4) the results of using the digital health media museum consists of 2 aspects: 4.1) the perception of users of the digital health media museum was at the high level, and 4.2) the user satisfaction of the digital health media museum was at the highest level.

Article Details

How to Cite
Maneehaet, S. (2024). MODEL OF DEVELOPING A DIGITAL HEALTH MEDIA MUSEUM USING AUGMENTED REALITY TECHNOLOGY BASED ON PARTICIPATORY COMMUNICATION CONCEPT. Journal of Social Science and Cultural, 8(6), 73–85. Retrieved from https://so06.tci-thaijo.org/index.php/JSC/article/view/273990
Section
Research Articles

References

กมลพิพัฒน์ ชนะสิทธิ์ และประสพชัย พสุนนท์. (2561). การสุ่มตัวอย่างและการผสานข้อมูลตามแบบแผนการวิจัยแบบผสมวิธี. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยธนบุรี, 12(29), 147-158.

กาญจนา บุศราทิจ และคณะ. (2563). เทคโนโลยีความจริงเสริม: การประยุกต์ใช้ทางการศึกษาพยาบาล. วารสารมหาวิทยาลัยคริสเตียน, 26(1), 104-111.

กุณฑิกา ชาพิมล และดีอนา คาซา. (2565). พลวัตของพิพิธภัณฑ์ไทย: ความหมายใหม่ในสถานที่เดิม. วารสารศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, 22(3), 355-370.

คมสัณห์ ฐานะโชติพันธุ์ และคณะ. (2565). การบริหารจัดการระบบบริการสุขภาพไทยในวิกฤติการระบาดของโรคโควิด-19. วารสารการบริหารการปกครองและนวัตกรรมท้องถิ่น, 6(2), 111-130.

ณหทัยวรรณ วิโสภา และคณะ. (2564). การพัฒนาระบบฐานข้อมูลเพื่อการจัดการพัสดุ ภาควิชาเทคโนโลยีการศึกษา คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์. วารสารเทคโนโลยีสื่อสารมวลชน มทร. พระนคร, 6(2), 63-74.

ณัฐหทัย นิรัติศัย และณัฐชยา กำแพงแก้ว. (2564). ระบบสาธารณสุขไทย: ความท้าทายในสถานการณ์วิกฤติ. วารสาร มจร การพัฒนาสังคม, 6(3), 174-188.

ทนากร ศรีก๊อ และคณะ. (2566). การสื่อสารเพื่อสร้างการมีส่วนร่วมในการพัฒนาชุมชนขององค์การบริหารส่วนตำบลในจังหวัดเชียงราย. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร, 11(6), 2767-2479.

นันทมนต์ กู้ตลาด. (2565). พิพิธภัณฑ์ไทยกับการประยุกต์ใช้เกมิฟิเคชัน: ทบทวนการใช้กระบวนการเกมในบริบทพิพิธภัณฑ์เพื่อการออกแบบเกม. วารสารสถาบันวัฒนธรรมและศิลปะ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, 23(2), 32-43.

นิคม ชัยขุนพล. (2560). ลักษณะปฏิสัมพันธ์การสื่อสารจากพฤติกรรมการใช้สื่อสังคมเครือข่ายออนไลน์ของคนไทย. วารสารมหาวิทยาลัยพายัพ, 27(2), 55-65.

บุญศรี พรหมมาพันธ์ และฐิติกรณ์ ยาวิไชย จารึกศิลป์. (2563). การประเมินคุณภาพสื่ออิเล็กทรอนิกส์ที่ใช้พัฒนาการเรียนการสอนภาษาอังกฤษ วิทยาศาสตร์และคณิตศาสตร์ในโรงเรียนที่เข้าร่วมโครงการยกระดับสู่มาตรฐานสากล. วารสารวิชาการสังคมศาสตร์เครือข่ายวิจัยประชาชื่น, 2(1), 28-38.

ปัทมพร ทัศนา. (2564). พิพิธภัณฑ์ไทยในวิกฤตโควิด-19 สู่การเป็นดิจิทัลมิวเซียม. เรียกใช้เมื่อ 19 กันยายน 2565 จาก https://library.parliament.go.th/th/radioscript-rr2564-sep2

พัฒนา พรหมณี และคณะ. (2563). แนวคิดเกี่ยวกับความพึงพอใจและการสร้างแบบสอบถามความพึงพอใจในงาน. วารสารวิชาการสมาคมสถาบันอุดมศึกษาเอกชนแห่งประเทศไทย (สสอท.), 26(1), 59-66.

เพ็ญนภา โชติธรรมโม. (2563). การผลิตสื่อประชาสัมพันธ์แบบมีส่วนร่วมในรูปแบบภาพสัญลักษณ์เรื่องสุขภาพในช่องปากสำหรับเด็ก. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยการจัดการและเทคโนโลยีอีสเทิร์น, 17(2), 308-318.

ภวิษย์กันฐพร มงคลชาติ และคณะ. (2564). การสื่อสารเพื่อสร้างการมีส่วนร่วมในการอนุรักษ์และพัฒนาพื้นที่สีเขียวคุ้งบางกะเจ้าสู่ความยั่งยืนจังหวัดสมุทรปราการ. วารสารนิเทศศาสตร์ มสธ., 11(1), 63-76.

มยุรินทร์ มากคง และคณะ. (2563). การสื่อสารเพื่อสร้างการมีส่วนร่วมในการแก้ปัญหาน้ำเสียคลองสี่วาพาสวัสดิ์ จังหวัดสมุทรสาคร. วารสารการบริหารการปกครองและนวัตกรรมท้องถิ่น, 4(3), 79-98.

ราตรี ทองคำ. (2565). ประสิทธิผลของการส่งเสริมความรอบรู้ด้านสุขภาพต่อพฤติกรรมการดูแลตนเองในผู้ป่วยเบาหวานชนิดที่ 2 จังหวัดลพบุรี. วารสารโรงพยาบาลสิงห์บุรี, 30(3), 86-99.

ศศิประภา บุดดี และคณะ. (2566). องค์ประกอบในการเดินทางท่องเที่ยวพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติเจ้าสามพระยา จังหวัดพระนครศรีอยุธยา. วารสารวิทยาการจัดการวไลยอลงกรณ์ปริทัศน์, 4(1), 74-89.

อัญญปารย์ ศิลปะนิลมาลย์. (2565). ผลการเรียนรู้ระยะไกลภายใต้สถานการณ์การแพร่ระบาดของโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 ด้วยการประชุมออนไลน์ในรายวิชาทักษะรู้ดิจิทัล คณะศึกษาศาสตร์และนวัตกรรมการศึกษา มหาวิทยาลัยกาฬสินธุ์. วารสารอิเล็กทรอนิกส์การเรียนรู้ทางไกลเชิงนวัตกรรม, 12(1), 50-61.

Dragana, P. (2021). Digital tools in museum learning: A literature review from 2000 to 2020. Journal of Teaching, Learning and Teacher Education, 5(2), 167-178.

Karlie, S. M. et al. (2019). Proactive, reactive, and inactive pathways for scientists in a changing world. Journal of Earth's Future, 7(1), 60-73.

Prakash, S. A. & Karki, T. (2022). Participatory communication for development and social change. Journal of Socio Economy and Policy Studies, 2(2), 57-60.