การสื่อสารทางการตลาดแบบบูรณาการที่ส่งผลต่อความตั้งใจซื้อซ้ำ และความเต็มใจจ่ายของลูกค้าธุรกิจจำหน่ายวัสดุก่อสร้าง ในจังหวัดนครศรีธรรมราช
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การแข่งขันของธุรกิจจำหน่ายวัสดุก่อสร้างระหว่างผู้ขายเป็นไปอย่างเข้มข้นในยุคปัจจุบัน ฝ่ายการตลาดเร่งหากลยุทธ์หรือวิธีการใหม่ ๆ เพื่อนำมาปรับใช้วางแผนทางการตลาด การศึกษาวิจัยเรื่องนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาข้อมูลประชากรศาสตร์ และระดับความคิดเห็นเกี่ยวกับความตั้งใจซื้อซ้ำและความเต็มใจจ่าย 2) เพื่อเปรียบเทียบความตั้งใจซื้อซ้ำและความเต็มใจจ่ายของลูกค้าธุรกิจจำหน่ายวัสดุก่อสร้าง จำแนกตามประชากรศาสตร์ และ3) เพื่อศึกษาการสื่อสารทางการตลาดแบบบูรณาการที่ส่งผลต่อความตั้งใจซื้อซ้ำและความเต็มใจจ่าย เป็นการวิจัยเชิงปริมาณใช้แบบสอบถามเพื่อเก็บข้อมูลจากกลุ่มลูกค้าที่ซื้อวัสดุก่อสร้างโดย คัดเลือก 3 อำเภอ ที่มีกลุ่มผู้ขายจำนวนมากตามลำดับ ได้แก่ อำเภอเมืองนครศรีธรรมราช อำเภอทุ่งสง และอำเภอสิชล จำนวน 400 ราย วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา ได้แก่ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน สถิติเชิงอนุมาน ได้แก่ T-test F-test ผลการศึกษา พบว่า ปัจจัยด้านประชากรศาสตร์ อายุ ระดับการศึกษา และอาชีพ แตกต่างกัน มีความตั้งใจซื้อซ้ำที่แตกต่างกัน และในส่วน ระดับการศึกษา อาชีพ และรายได้เฉลี่ยต่อเดือน แตกต่างกันมีความเต็มใจจ่ายที่แตกต่างกัน มีนัยสำคัญทางสถิติที่ .05 และการวิเคราะห์ถดถอยเชิงเส้นพหุคูณแบบปกติ ปัจจัยการสื่อสารทางการตลาดแบบบูรณาการ ด้านประชาสัมพันธ์ ด้านการส่งเสริมการขาย ด้านการใช้พนักงานขาย ส่งผลต่อความตั้งใจซื้อซ้ำ และพบอีกว่าด้านการส่งเสริมการขาย ด้านการใช้พนักงานขาย ส่งผลต่อความเต็มใจจ่าย มีนัยสำคัญทางสถิติที่ .05 ดังนั้น ธุรกิจจำหน่ายวัสดุก่อสร้างสามารถนำผลที่ได้ไปปรับกลยุทธ์ทางการตลาดเพื่อเพิ่มยอดขายสู่ความยั่งยืนในธุรกิจ
Article Details
เอกสารอ้างอิง
ธนาคารกรุงศรีอยุธยา. (2566). แนวโน้มธุรกิจ/อุตสหกรรม ปี 2564-2566 ธุรกิจวัสดุก่อสร้าง. เรียกใช้เมื่อ 21 สิงหาคม 2566 จาก https://www.krungsri.com>construction-materials
นฤภร ชูสุวรรณ. (2565). การสื่อสารการตลาดแบบบูรณาการคุณภาพการบริการ และแรงจูงใจในการท่องเที่ยวที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจและความภักดีของนักท่องเที่ยวที่ใช้บริการที่พักในเกาะล้าน จังหวัดชลบุรี. ใน สารนิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการ. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ประมวล มียอด. (2561). คุณภาพบริการที่ส่งผลต่อความภักดีของลูกค้าในการใช้บริการตรวจสอลเครื่องมือวัดและเตือนภัยแก๊สรั่วในอุตสาหกรรมยานยนต์: กรณีศึกษา บริษัทเอ็มทูพีเทคโนโลยี จำจัด. ใน สารนิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการวิศวกรรมธุรกิจ. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี.
เผ่าพันธุ์ แย่งคุณเชาว์. (2562). การศึกษาความเต็มใจที่จะจ่ายของผู้บริโภคต่อผลิตภัณฑ์ข้าวอินทรีย์. ใน วิทยานิพนธ์เศรษฐศาสตร์มหาบัณฑิต สาขาพัฒนาเศรษฐกิจ. สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์ กรุงเทพมหานคร.
ไพรรัตน์ แก้วดี. (2564). กลยุทธ์ทางการตลาดที่ส่งผลต่อความตั้งใจซื้อซ้ำและความเต็มใจจ่ายของผู้บริโภคร้านสะดวกซื้อ. ใน วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการ. มหาวิทยาลัยศรีปทุม วิทยาเขตชลบุรี.
วิชยา ทองลัพท์. (2559). ปัจจัยที่มีผลต่อความพึงพอใจในการใช้บริการร้านอาหารประเภทชาบูของผู้ใช้บริการในเขตกรุงเทพมหานครและปริมณฑล. ใน สารนิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาบริหารธุรกิจ. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
สำนักงานจังหวัดนครศรีธรรมราช. (2558). ข้อมูลพื้นฐานจังหวัดนครศรีธรรมราช. เรียกใช้เมื่อ 12 กันยายน 2566 จาก http://www.nakhonaithammarat.go.th
สุระศักดิ์ วันริโก. (2564). ผลกระทบของความสามารถในการบูรณาการการสื่อสารทางการตลาดที่ส่งผลต่อผลการดำเนินงานทางการตลาดของธุรกิจฟิตเนสเซ็นเตอร์ในประเทศไทย. ใน วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการการตลาด. มหาวิทยาลัยมหาสารคราม.
อรประพัทธ์ ณ นคร. (2560). ความตั้งใจซื้อซ้ำสินค้าผ่านพาณิชย์อิเล็กทรอนิกส์ของนักศึกษา มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี. ใน สารนิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาบริหารธุรกิจ. มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี.
อาณิสา ไชยสิกร. (2559). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจซื้อและความเต็มใจจ่ายในการซื้อสินค้าเสื้อผ้าผู้หญิงจากร้านค้าในเฟซบุ๊กของคนในกรุงเทพมหานคร. ใน สารนิพนธ์เศรษฐศาสตร์มหาบัณฑิต สาขาเศรษฐศาสตร์ธุรกิจ. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
Baggio, R. & Klobas, J. E. (2011). Quantitative Methods in Tourism: A Handbook. UK: the MPG Books group Ltd.
Cochran, W. G. (1977). Sampling Techniques. (3rd edition). New York: John Wiley & Sons.
Nunnally, J. C. & Bernstein, I. H. (1994). The Assessment of Reliability. Psychometric Theory, 3(1994), 248-292.
Rovinelli, R. J. & Hambleton, R. K. (1997). On the use of content specialists in the assessment of criterion-referenced test item validity. Dutch Journal of Educational Research, 2(1997), 49-60.
Tabachnick, B. G. & Fidell, L. S. . (2007 ). Using Multivariate Statistics. (5th edition). New York: Allyn and Bacon.
