THE DEVELOPMENT OF A PROFESSIONAL LEARNING COMMUNITY MODEL TO ENHANCE PERFORMANCE PROACTIVE LEARNING MANAGEMENT OF TEACHERS AT SANOM SUKSAKAR SCHOOL, SURIN PRIMARY EDUCATIONAL SERVICE AREA OFFICE 2
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This research aims to 1) Study the current condition and the need for developing a professional learning community model. 2) Create and examine the learning community model. 3) Test out the model. and 4) evaluate professional learning community models. To strengthen the competency in proactive learning management of teachers at Sanom Suksakar School Surin Primary Educational Service Area Office, Area 2 This research study used research and development methods by conducting 4 steps as follows: 1) Study the current conditions and needs of professional learning communities. To strengthen the competency in proactive learning management The sample group consisted of 18 teachers. 2) created a model and checked the model by 5 experts. 3) tried out the model. The sample group consisted of 18 teachers to examine teachers' active learning management competencies before and after using the model, and 4) evaluate the appropriateness and usefulness of the model. The sample group consisted of 18 teachers. Tools used included questionnaires, interviews, and evaluation forms. Statistics used included percentages, means, and standard deviations. The results of the research found that: 1) Current conditions and needs for professional learning communities. at a high level and the current conditions and needs for strengthening competencies in proactive learning management 2) Creation results consist of 5 elements: principles, objectives, content, processes, and measurement and evaluation. As for the results of checking the model, the accuracy was at a high level. and the feasibility was at the highest level. 3) The results of the trial showed that the competency in proactive learning management of teachers before training was at a high level. and after the training were at the highest level and 4) the results of the format evaluation found that the appropriateness and usefulness It's at a very good level.
Article Details
References
กชภัทร์ สงวนเครือ. (2562). โปรแกรมเสริมสร้างสมรรถนะครูในการจัดการเรียนรู้เชิงรุกตามแนวทางสะเต็มศึกษา สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. ใน ดุษฎีนิพนธ์การศึกษาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารและพัฒนาการศึกษา. มหาวิทยาลัยมหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2553). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพมหานคร: ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทยจำกัด.
กิ่งแก้ว ภูทองเงิน. (2561). รูปแบบการพัฒนาครูตามแนวคิดชุมชนการเรียนรู้เพื่อเสริมสร้างจิตสาธารณะของนักเรียนระดับประถมศึกษา. ใน ดุษฎีนิพนธ์ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาหลักสูตรและการสอน. มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
ชูชาติ พ่วงสมจิตร. (2560). ชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพและแนวทางการนำมาใช้ในสถานศึกษา. วารสารศึกษาศาสตร์ มสธ, 10(1), 34-41.
ธัญญลักษณ์ เวชกามา. (2560). รูปแบบการพัฒนาสมรรถนะครูด้านการสอนภาษาอังกฤษของโรงเรียนประถมศึกษาในภาคะวันออกเฉียงเหนือตอนล่าง. ใน ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์.
นัยนา ฉายวงค์. (2560). การพัฒนารูปแบบการนิเทศตามแนวคิดการเรียนรู้แบบผสมผสานเพื่อพัฒนาความสามารถด้านการวิจัยในชั้นเรียน ของครูสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครพนม เขต 1. ใน ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาวิจัยหลักสูตรและการสอน. มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.
บุญชม ศรีสะอาด. (2559). การวิจัยเบื้องต้น. (พิมพ์ครั้งที่ 10). กรุงเทพมหานคร: สุวีริยาสาส์น.
โรงเรียนสนมศึกษาคาร. (2564). รายงานการประเมินตนเองของสถานศึกษาโรงเรียนสนมศึกษาคาร (SAR). สุรินทร์: สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสุรินทร์ เขต 2.
วิโรจน์ สารรัตนะ. (2558). ภาวะผู้นำ ทฤษฎี และนานาทัศนะร่วมสมัยปัจจุบัน. กรุงเทพมหานคร: ทิพยวิสุทธิ์.
สรปรัชญ์ ไวกสิกรณ์. (2562). รูปแบบการบริหารเพื่อเสริมสร้างสมรรถนะการวัดและประเมินผลการเรียนรู้ของครู ตามแนวทางของสถาบันทดสอบการศึกษาแห่งชาติ (องค์การมหาชน) ในโรงเรียนมัธยมศึกษา. ใน ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยนอร์ทกรุงเทพ.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2560). หลักสูตรแกนกลางการศึกษา พุทธศักราช 2551 (ฉบับปรับปรุง พ.ศ.2560). กรุงเทพมหานคร: สำนักวิชาการและมาตรฐานการศึกษา สำนักงานคณะกรรมการศึกษาขั้นพื้นฐาน กระทรวงศึกษาธิการ.
สุภัทรา ภูษิตรัตนาวลี. (2560). ศึกษาการพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้เชิงรุกสำหรับคณาจารย์วิทยาลัยเทคโนโลยีภาคใต้. ใน ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาการวิจัยพฤติกรรมศาสตร์ประยุกต์. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
อำนาท เหลือน้อย. (2561). รูปแบบการบริหารจัดการชุมชนแห่งการเรียนรู้ทางวิชาชีพของโรงเรียนมาตรฐานสากล. ใน ดุษฎีนิพนธ์ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์.
Ivancevich, J. M. et al. (1989). Organizational behavior and management. (6th ed.). New York: McGraw-Hill.
Stoll, L. (2010). Professional learning community. New York: Open university Press.
Stufflebeam, D. L. (2008). Evaluation: Theory, models and applications. San Francisco: Jossey-Bass.
Sweller, J. (2006). The worked example effect and human cognition. Learning and instruction, 16(2), 165-169.