DEVELOPMENT OF A HEALTHCARE MONITORING SYSTEM FOR THE ELDERLY USING SMART WRISTBANDS
Main Article Content
Abstract
The study on the Development of a Healthcare Monitoring System for the Elderly Using Smart Wristbands employed a research and development approach. The objectives were: 1) to develop an elderly healthcare system using a smart wristband device, 2) to examine the outcomes of the healthcare system's implementation, and 3) to evaluate the system's effectiveness. The participants included 9 experts selected through purposive sampling, 89 elderly individuals, and 89 caregivers, selected through voluntary participation. The research instruments consisted of: 1) a user needs questionnaire, 2) a system quality assessment form, 3) a system user manual, 4) a user satisfaction assessment form, and 5) a system effectiveness evaluation form. All research instruments were validated for content accuracy and had a reliability score of 0.86. Data were analyzed using frequency, percentage, mean, standard deviation, and content analysis. The development of an elderly healthcare system using smart wristband devices consists of three aspects: 1.1) Needs, where there is a high overall demand ( = 4.66, S.D. = .34), 1.2) The design utilizes a high-level data diagram to illustrate the relationships within the system’s domains. 1.3) Quality assessment shows an overall quality level of excellence ( = 4.63, S.D. = .35), 2) A study on the impact of the elderly healthcare system using smart wristband devices indicates a high level of overall satisfaction ( = 4.56, S.D. = .44), 3) An evaluation of the effectiveness of elderly care using smart wristband devices shows that the overall effectiveness is rated as highly appropriate ( = 4.54, S.D. = .43)
Article Details
References
บุญชม ศรีสะอาด. (2560). การวิจัยเบื้องต้น. (พิมพ์ครั้งที่ 10). กรุงเทพมหานคร: สุวีริยาสาส์น.
ปรัสรา จักรแก้ว. (2556). รูปแบบการสื่อสารกับระบบอัตโนมัติผ่านโทรศัพท์เคลื่อนที่แบบทั่วไปที่เหมาะสมกับผู้สูงอายุในประเทศไทย. ใน วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาวิศวกรรมซอฟต์แวร์. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าธนบุรี.
ปุรินทร์ ศรีศศลักษณ์. (2563). นวัตกรรมในการดูแลผู้สูงอายุในประเทศไทยในยุคไทยแลนด์ 4.0. วารสารวิจัยสาธารณสุขศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี, 9(2), 47-54.
มูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงอายุไทย. (2566). ภาวะสังคมผู้สูงอายุ. เรียกใช้เมื่อ 16 มกราคม 2566 จาก https://www.redcross.or.th/th/knowledge/aging-society
วรางคณา บุตรศรี. (2563). ปัจจัยทำนายการสูงวัยอย่างมีสุขภาวะของผู้สูงอายุ. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยการจัดการและเทคโนโลยีอีสเทิร์น, 17(1), 256-266.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2559). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 12. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
Best, J. W. & Kahn, J. V. (1993). Research in Education. (7th ed.). Boston: Allyn and Bacon.
International Institute for Sustainable Development. (2021). 2021 Population Data Sheet Highlights Declining Fertility Rates. Retrieved March 15, 2021, from https://sdg.iisd.org/news/2021-population-data-sheet-highlights-declining-fertility-rates/Mercular.
Mercular. (2021). Smart wristbands for health monitoring: A daily assistant for tracking steps, distance, calories burned, and sleep patterns. Retrieved April 15, 2022, from https://www.mercular.com/review-article/huawei-band-6-review
Smith, J. et al. (2023). CARE: Context-awareness for elderly care. Health and Technology, 17(2), 115-125.
World Health Organization. (2020). Definition of an older or elderly person. Retrieved April 15, 2022, from http://www.who.int/healthinfo/survey/ageingdefnolder/en/WaldmanandAvolio