การพัฒนาระบบการดูแลสุขภาพผู้สูงอายุด้วยอุปกรณ์สายรัดข้อมืออัจฉริยะ

บทคัดย่อ

การศึกษาครั้งนี้ใช้วิธีดำเนินการวิจัยและพัฒนา มีวัตถุประสงค์ คือ 1) เพื่อพัฒนาระบบการดูแลสุขภาพของผู้สูงอายุด้วยอุปกรณ์สายรัดข้อมืออัจฉริยะ 2) เพื่อศึกษาผลการใช้ระบบการดูแลสุขภาพฯ 3) เพื่อประเมินประสิทธิภาพของระบบการดูแลสุขภาพฯ กลุ่มผู้ให้ข้อมูล ได้แก่ ผู้ทรงคุณวุฒิ จำนวน 9 คน โดยใช้วิธีการเลือกแบบเจาะจง ผู้สูงอายุจำนวน 89 คน และ ผู้ดูแลผู้สูงอายุ จำนวน 89 คน โดยวิธีการอาสาสมัคร เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ 1) แบบสอบถามความต้องการของผู้ใช้ระบบ 2) แบบตรวจสอบคุณภาพระบบ 3) คู่มือการใช้ระบบ 4) แบบประเมินความพึงพอใจของผู้ใช้ระบบ 5) แบบประเมินประสิทธิภาพของระบบ ทั้งนี้เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยทั้งหมด ผ่านการตรวจสอบค่าความเที่ยงตรงของเนื้อหา และมีค่าความเชื่อมั่น เท่ากับ 0.86 ดำเนินการวิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติหาค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และวิเคราะห์เนื้อหาผลการวิจัยพบว่า 1) การพัฒนาระบบการดูแลสุขภาพของผู้สูงอายุด้วยอุปกรณ์สายรัดข้อมืออัจฉริยะ ประกอบด้วย 3 ด้าน ได้แก่ 1.1) ความต้องการ โดยภาพรวมมีความต้องการมากที่สุด ( = 4.66, S.D. = .34) 1.2) การออกแบบ   ใช้รูปแบบของแผนภาพข้อมูลระดับสูงสุด เป็นการแสดงความสัมพันธ์ระหว่างของเขตของระบบ และ 1.3) การตรวจสอบคุณภาพ โดยภาพรวมมีระดับคุณภาพมากที่สุด ( = 4.63, S.D. = .35) 2) การศึกษาผลใช้ระบบการดูแลสุขภาพของผู้สูงอายุด้วยอุปกรณ์สายรัดข้อมืออัจฉริยะ โดยภาพรวมมีความพึงพอใจอยู่ในระดับมากที่สุด ( = 4.56,  S.D. = .44) 3) การประเมินประสิทธิภาพของผู้สูงอายุด้วยอุปกรณ์สายรัดข้อมืออัจฉริยะ โดยภาพรวม มีประสิทธิภาพมีความเหมาะสมอยู่ในระดับมากที่สุด ( = 4.54, S.D. = .43)