EVALUATE FOR DEVELOPMENT AND ADJUSTMENT OF THE CURRICULUMEVALUATION ON BACHELOR DEGREE OF EDUCTION PROGRAM IN HEALTH AND PHYSICAL EDUCATION, FACULTY OF PHYSICAL EDUCATION, SRINAKARINWIROT UNIVERSITY
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This research is a mixed method research was to evaluate and study the guidelines for the development the curriculum of the bachelor degree of education program in health and physical education, Faculty of Physical Education Srinakharinwirot University By studying according to the curriculum evaluation framework of the CIPP model in context, input, process and product. The research is divided into 2 phases: Phase 1: The 4 sample groups of quantitative informants including 1) Students year 1-4. 2) Administrators and lecturers. 3) Alumni 4) Stakeholders. The main informants of qualitative informants by conducting in-depth interviews of 30 people. As for Phase 2, the focus is on studying guidelines for developing and improving the curriculum by focus group interview to ask for opinions. The main informants includes administrators, teachers
and experts in the field. A total of 20 people were obtained using purposive selection. Collect quantitative and qualitative data. Using questionnaires and interviews to collect data. Data were analyzed using descriptive statistics, including frequency distribution, percentage, mean, and standard deviation. The qualitative data analysis used content analysis and summary of key points from interviews and focus groups. The research results found that 1) The curriculum was found appropriate and satisfying in all aspects: context, input, process and product. (M = 4.71, SD = 0.47) 2) The guideline for development and improvement of the curriculum that 2.1) context: It was found that the sports subjects in the learning management section were still too little compared to being used in professional practice after graduation. 2.2) input: in the classroom, the wireless signal system is still unstable. 2.3) process: It was found that wanted to have teaching materials or textbooks and increase English communication skills for students. As for academic counseling, it is considered appropriate and outside study visits should be arranged. 2.4) product: curriculum was appropriate in the highest level.
Article Details
References
กัญญารัตน์ เอี่ยมวันทอง. (2566). การพัฒนาการจัดการเรียนการสอนภาษาอังกฤษสำหรับนักศึกษาในศตวรรษที่ 21 กรณีศึกษานักศึกษาชั้นปีที่ 1 สาขาวิชาภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสารสากล คณะศิลปะศาสตร์. วารสารรัฐประศาสนศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา, 6(1), 214-225.
กุลิสรา จิตรชญาวณิช. (2565). การพัฒนาหลักสูตรฉบับฉับไว. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ฉลอง สุขทอง และศิรินทิพย์ ไตรเกษม. (2561). ปัจจัยที่ส่งผลต่อการเข้าสู่ตำแหน่งทางวิชาการของอาจารย์ในมหาวิทยาลัยราชภัฏสุรินทร์. วารสารวิจัยวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏสุรินทร์, 2(2), 57-67.
ชวลิต ชูกำแพง. (2559). การวิจัยและพัฒนาหลักสูตร: แนวคิดและกระบวนการ. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เตือนใจ คดดี และคณะ. (2561). กระบวนการคัดเลือกเข้าศึกษาต่อในระดับอุดมศึกษาเพื่อความสอดคล้องของการจัดการศึกษาตามเป้าหมายของ หลักสูตร: กรณีศึกษา The 21st Century Program มหาวิทยาลัยคิวซู. วารสารศึกษาศาสตร์, 16(1), 91-103.
นิตยา สำเร็จผล และคณะ. (2567). การศึกษาแนวทางการพัฒนาและปรับปรุงหลักสูตรระดับบัณฑิตศึกษาที่เน้นผลลัพธ์การเรียนรู้ตามเกณฑ์มาตรฐานหลักสูตรระดับบัณฑิตศึกษา พ.ศ. 2565: สาขาหลักสูตรและการสอนมหาวิทยาลัยเวสเทิร์น. วารสารพุทธจิตวิทยา, 9(3), 355-369.
ไปรมา เฮียงราช และคณะ. (2566). พฤติกรรมสารสนเทศของนักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม. วารสารบรรณศาสตร์ มศว, 16(1), 18-30.
พระครูพิทักษ์ศิลปาคม (นุชิต วชิรวุฑฺโฒ). (2564). คุณลักษณะบัณฑิตที่พึงประสงค์ในศตวรรษที่ 21 ตามแนวไตรสิกขา. วารสารศิลปศาสตร์ราชมงคลสุวรรณภูมิ, 3(2), 190-201.
พระปลัดนัฐพงศ์ ขนฺติสมฺปนฺโน (หมื่นแก้ว) และเอกราช โฆษิตพิมานเวช. (2566). การประเมินหลักสูตร. Journal of Modern Learning Development, 8(3), 395-408.
พระวีรพันธ์ ขมจิตฺโต (ศรีธนะ) และคณะ. (2564). แนวทางการพัฒนาครูตามหลักบุพนิมิตแห่งมรรค 7 ในโรงเรียนมัธยมศึกษาสหวิทยาเขตสะแกกรัง จังหวัดอุทัยธานี. บัณฑิตศึกษาปริทรรศน์ วิทยาลัยสงฆ์นครสวรรค์, 8(1), 143-156.
พอเจตน์ ธรรมศิริขวัญ และคณะ. (2565). การประเมินหลักสูตรครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏราชนครินทร์. Journal of Roi Kaensarn Academi, 7(2), 16-31.
ภราดร สุขพันธ์. (2561). การพัฒนาทักษะการสื่อสารภาษาอังกฤษกับความเป็นบัณฑิตในยุคปัจจุบัน. วารสาร มจร.หริภุญชัยปริทรรศน์, 2(2), 89-100.
มนันยา สายชู และคณะ. (2565). การวิเคราะห์การออกแบบหลักสูตรสถานศึกษาขั้นพื้นฐานจากวิทยานิพนธ์เกี่ยวกับการพัฒนาหลักสูตรในประเทศไทย. วารสารศึกษาศาสตร์สาร มหาวิทยาลัยเชียงใหม่, 6(1), 87-101.
มัณฑนา พันธุ์ดี และคณะ. (2564). การประเมินหลักสูตรศึกษาศาสตรบัณฑิต สาขาวิชาภาษาอังกฤษ คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร, 19(2), 415-431.
โรชินี ทุ่นทอง. (2556). ปัญหาในการจัดทำหลักสูตรมหาวิทยาลัยมหาสารคาม ตามกรอบมาตรฐานคุณวุฒิระดับอุดมศึกษาแห่งชาติ. วารสารสาระคาม, 5(2), 62-78.
วรรณี แกมเกตุ. (2551). วิธีวิทยาการวิจัยทางพฤติกรรมศาสตร์. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วราภรณ์ ผ่องอ่วย และคณะ. (2565). การปฏิรูประบบราชการกับการพัฒนาประเทศไทย 4.0 กรณีศึกษา การจัดตั้งกระทรวงการอุดมศึกษา วิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม. วารสารสหวิทยาการวิจัยและวิชาการ, 2(6), 149-166.
วารี โศกเตี้ย และคณะ. (2567). การบริหารกิจกรรมเสริมหลักสูตรและกิจกรรมนักเรียนให้เกิดการพัฒนาทักษะชีวิต. วารสารวิจัยนวัตกรรมการศึกษาและเทคโนโลยี, 2(1), 15-24.
วิชัย วงษ์ใหญ่. (2554). การพัฒนาหลักสูตรระดับอุดมศึกษา. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพมหานคร: อาร์ แอนด์ เอ็น ปริ้นท์.
ศักดิ์ดา หารเทศ และคณะ. (2566). แนวทางการพัฒนานิสิตฝึกประสบการณ์วิชาชีพครูร่วมกับโรงเรียนเครือข่ายผ่านระบบการนิเทศ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัยวิทยาเขตนครศรีธรรมราช. วารสารมหา จุฬานาครทรรศน์, 10(5), 311-324.
สมทรง สุภาพ. (2565). รูปแบบเพื่อประเมินหลักสูตรในศตวรรษที่ 21 ซึ่งพัฒนาจากรูปแบบการประเมิน CIPP Model. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา, 33(1), 1-14.
สิงหา จันทน์ขาว. (2564). ผลของการจัดการเรียนการสอนด้วยวิธีเบญจขันธ์ที่มีต่อพฤติกรรมสุขภาพเรื่องการวางแผนครอบครัวและโรคระบบสืบพันธุ์ของนิสิตระดับปริญญาตรีมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ. วารสารรัชต์ภาคย์, 15(43), 118-134.
สิงหา จันทน์ขาว. (2566). ผลของกิจกรรมสุขศึกษาที่ประยุกต์ใช้หลักสัปปุริสธรรมที่มีต่อพฤติกรรมสุขภาพและทักษะการคิดแก้ปัญหาเรื่องการสร้างเสริมสุขภาพสำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น. วารสารสังคมศาสตร์และวัฒนธรรม, 7(10), 95-108.
สุพีรพัชร์ พิมพ์มาศ และคณะ. (2564). การศึกษาคุณลักษณะการรับใช้สังคม สำหรับนิสิตปริญญาตรีมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ. วารสารสังคมศาสตร์และมานุษยวิทยาเชิงพุทธ, 6(4), 227-240.
สุวิมล ว่องวาณิช และนงลักษณ์ วิรัชชัย. (2546). แนวทางการให้คำปรึกษาวิทยานิพนธ์. กรุงเทพมหานคร: ศูนย์ตำราและเอกสารทางวิชาการ คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Best, J. W. (1977). Research in Education. (3rd ed.). Englewood Cliffs, New Jersey: Prentice Hall, Inc.
Krejcie, R. V. & Morgan, D. W. (1970). Determining sample size for research activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3), 607-610.
Stufflebeam, D. L. & Shinkfield, A. J. (2007). Evaluation theory models and applications (research methods for the social sciences). San Francisco: John Wiley & Sons.