การประเมินเพื่อพัฒนาและปรับปรุงหลักสูตรการศึกษาบัณฑิต สาขาวิชาสุขศึกษาและพลศึกษา คณะพลศึกษา มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยแบบผสานวิธี มีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินและศึกษาแนวทางพัฒนาหลักสูตรการศึกษาบัณฑิต สาขาวิชาสุขศึกษาและพลศึกษา (ฉบับปรับปรุง พ.ศ. 2562) ของคณะพลศึกษา มหาวิทยาลัย ศรีนครินทรวิโรฒ ตามกรอบแนวคิดแบบจำลองซิปป์ (CIPP model) ประกอบด้วย 4 องค์ประกอบ ได้แก่ ด้านบริบท ด้านปัจจัยนำเข้า ด้านกระบวนการ และด้านผลผลิต ดำเนินการวิจัย 2 ระยะ คือ ระยะที่ 1 สอบถามกลุ่มตัวอย่างจำนวน 4 กลุ่มด้วยแบบสอบถาม ได้แก่ นิสิตสาขาวิชาสุขศึกษาและพลศึกษา ผู้บริหารและอาจารย์ผู้สอน ศิษย์เก่า ผู้ใช้บัณฑิต และสัมภาษณ์เชิงลึก จำนวน 30 คน ระยะที่ 2 ศึกษาแนวทางการพัฒนาและปรับปรุงหลักสูตร โดยการสนทนากลุ่มเพื่อสอบถามความเห็นการพัฒนาปรับปรุงหลักสูตรจากกลุ่มผู้ให้ข้อมูลหลัก จำนวน 20 คน คือ ผู้บริหาร อาจารย์ผู้สอน และผู้ทรงคุณวุฒิ โดยการเลือกแบบเจาะจง วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงบรรยาย ได้แก่ การแจกแจงความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ยและส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน วิเคราะห์เนื้อหาและสรุปประเด็นสำคัญจากการสัมภาษณ์และสนทนากลุ่ม ผลการวิจัยพบว่า 1) ในด้านบริบท ด้านปัจจัยนำเข้า ด้านกระบวนการ และด้านผลผลิตของหลักสูตร มีความเหมาะสมระดับมากที่สุด (M = 4.71, SD = 0.47) และ 2) แนวทางการพัฒนาและปรับปรุงหลักสูตรการศึกษาบัณฑิต สาขาวิชาสุขศึกษาและพลศึกษา พบว่า 2.1) ด้านบริบท ปรับเพิ่มรายวิชากีฬาเพื่อให้สอดคล้องกับการฝึกประสบการณ์วิชาชีพครูและการทำงานเมื่อสำเร็จการศึกษา 2.2) ด้านปัจจัยนำเข้า พบว่าห้องเรียนระบบสัญญาณไร้สายยังไม่เสถียร 2.3) ด้านกระบวนการ พบว่า อาจารย์ควรมีเอกสารประกอบการสอนและตำราของตนเอง การจัดการเรียนการสอนเพิ่มทักษะการสื่อสารภาษาอังกฤษ การให้คำปรึกษาทางด้านวิชาการเห็นว่ามีความเหมาะสม และควรมีการจัดการศึกษาดูงานภายนอกหน่วยงาน และ 2.4) ด้านผลผลิต พบว่า มีความเหมาะสมอยู่ในระดับมากที่สุด
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กัญญารัตน์ เอี่ยมวันทอง. (2566). การพัฒนาการจัดการเรียนการสอนภาษาอังกฤษสำหรับนักศึกษาในศตวรรษที่ 21 กรณีศึกษานักศึกษาชั้นปีที่ 1 สาขาวิชาภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสารสากล คณะศิลปะศาสตร์. วารสารรัฐประศาสนศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา, 6(1), 214-225.
กุลิสรา จิตรชญาวณิช. (2565). การพัฒนาหลักสูตรฉบับฉับไว. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ฉลอง สุขทอง และศิรินทิพย์ ไตรเกษม. (2561). ปัจจัยที่ส่งผลต่อการเข้าสู่ตำแหน่งทางวิชาการของอาจารย์ในมหาวิทยาลัยราชภัฏสุรินทร์. วารสารวิจัยวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏสุรินทร์, 2(2), 57-67.
ชวลิต ชูกำแพง. (2559). การวิจัยและพัฒนาหลักสูตร: แนวคิดและกระบวนการ. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เตือนใจ คดดี และคณะ. (2561). กระบวนการคัดเลือกเข้าศึกษาต่อในระดับอุดมศึกษาเพื่อความสอดคล้องของการจัดการศึกษาตามเป้าหมายของ หลักสูตร: กรณีศึกษา The 21st Century Program มหาวิทยาลัยคิวซู. วารสารศึกษาศาสตร์, 16(1), 91-103.
นิตยา สำเร็จผล และคณะ. (2567). การศึกษาแนวทางการพัฒนาและปรับปรุงหลักสูตรระดับบัณฑิตศึกษาที่เน้นผลลัพธ์การเรียนรู้ตามเกณฑ์มาตรฐานหลักสูตรระดับบัณฑิตศึกษา พ.ศ. 2565: สาขาหลักสูตรและการสอนมหาวิทยาลัยเวสเทิร์น. วารสารพุทธจิตวิทยา, 9(3), 355-369.
ไปรมา เฮียงราช และคณะ. (2566). พฤติกรรมสารสนเทศของนักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม. วารสารบรรณศาสตร์ มศว, 16(1), 18-30.
พระครูพิทักษ์ศิลปาคม (นุชิต วชิรวุฑฺโฒ). (2564). คุณลักษณะบัณฑิตที่พึงประสงค์ในศตวรรษที่ 21 ตามแนวไตรสิกขา. วารสารศิลปศาสตร์ราชมงคลสุวรรณภูมิ, 3(2), 190-201.
พระปลัดนัฐพงศ์ ขนฺติสมฺปนฺโน (หมื่นแก้ว) และเอกราช โฆษิตพิมานเวช. (2566). การประเมินหลักสูตร. Journal of Modern Learning Development, 8(3), 395-408.
พระวีรพันธ์ ขมจิตฺโต (ศรีธนะ) และคณะ. (2564). แนวทางการพัฒนาครูตามหลักบุพนิมิตแห่งมรรค 7 ในโรงเรียนมัธยมศึกษาสหวิทยาเขตสะแกกรัง จังหวัดอุทัยธานี. บัณฑิตศึกษาปริทรรศน์ วิทยาลัยสงฆ์นครสวรรค์, 8(1), 143-156.
พอเจตน์ ธรรมศิริขวัญ และคณะ. (2565). การประเมินหลักสูตรครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏราชนครินทร์. Journal of Roi Kaensarn Academi, 7(2), 16-31.
ภราดร สุขพันธ์. (2561). การพัฒนาทักษะการสื่อสารภาษาอังกฤษกับความเป็นบัณฑิตในยุคปัจจุบัน. วารสาร มจร.หริภุญชัยปริทรรศน์, 2(2), 89-100.
มนันยา สายชู และคณะ. (2565). การวิเคราะห์การออกแบบหลักสูตรสถานศึกษาขั้นพื้นฐานจากวิทยานิพนธ์เกี่ยวกับการพัฒนาหลักสูตรในประเทศไทย. วารสารศึกษาศาสตร์สาร มหาวิทยาลัยเชียงใหม่, 6(1), 87-101.
มัณฑนา พันธุ์ดี และคณะ. (2564). การประเมินหลักสูตรศึกษาศาสตรบัณฑิต สาขาวิชาภาษาอังกฤษ คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร, 19(2), 415-431.
โรชินี ทุ่นทอง. (2556). ปัญหาในการจัดทำหลักสูตรมหาวิทยาลัยมหาสารคาม ตามกรอบมาตรฐานคุณวุฒิระดับอุดมศึกษาแห่งชาติ. วารสารสาระคาม, 5(2), 62-78.
วรรณี แกมเกตุ. (2551). วิธีวิทยาการวิจัยทางพฤติกรรมศาสตร์. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วราภรณ์ ผ่องอ่วย และคณะ. (2565). การปฏิรูประบบราชการกับการพัฒนาประเทศไทย 4.0 กรณีศึกษา การจัดตั้งกระทรวงการอุดมศึกษา วิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม. วารสารสหวิทยาการวิจัยและวิชาการ, 2(6), 149-166.
วารี โศกเตี้ย และคณะ. (2567). การบริหารกิจกรรมเสริมหลักสูตรและกิจกรรมนักเรียนให้เกิดการพัฒนาทักษะชีวิต. วารสารวิจัยนวัตกรรมการศึกษาและเทคโนโลยี, 2(1), 15-24.
วิชัย วงษ์ใหญ่. (2554). การพัฒนาหลักสูตรระดับอุดมศึกษา. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพมหานคร: อาร์ แอนด์ เอ็น ปริ้นท์.
ศักดิ์ดา หารเทศ และคณะ. (2566). แนวทางการพัฒนานิสิตฝึกประสบการณ์วิชาชีพครูร่วมกับโรงเรียนเครือข่ายผ่านระบบการนิเทศ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัยวิทยาเขตนครศรีธรรมราช. วารสารมหา จุฬานาครทรรศน์, 10(5), 311-324.
สมทรง สุภาพ. (2565). รูปแบบเพื่อประเมินหลักสูตรในศตวรรษที่ 21 ซึ่งพัฒนาจากรูปแบบการประเมิน CIPP Model. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา, 33(1), 1-14.
สิงหา จันทน์ขาว. (2564). ผลของการจัดการเรียนการสอนด้วยวิธีเบญจขันธ์ที่มีต่อพฤติกรรมสุขภาพเรื่องการวางแผนครอบครัวและโรคระบบสืบพันธุ์ของนิสิตระดับปริญญาตรีมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ. วารสารรัชต์ภาคย์, 15(43), 118-134.
สิงหา จันทน์ขาว. (2566). ผลของกิจกรรมสุขศึกษาที่ประยุกต์ใช้หลักสัปปุริสธรรมที่มีต่อพฤติกรรมสุขภาพและทักษะการคิดแก้ปัญหาเรื่องการสร้างเสริมสุขภาพสำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น. วารสารสังคมศาสตร์และวัฒนธรรม, 7(10), 95-108.
สุพีรพัชร์ พิมพ์มาศ และคณะ. (2564). การศึกษาคุณลักษณะการรับใช้สังคม สำหรับนิสิตปริญญาตรีมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ. วารสารสังคมศาสตร์และมานุษยวิทยาเชิงพุทธ, 6(4), 227-240.
สุวิมล ว่องวาณิช และนงลักษณ์ วิรัชชัย. (2546). แนวทางการให้คำปรึกษาวิทยานิพนธ์. กรุงเทพมหานคร: ศูนย์ตำราและเอกสารทางวิชาการ คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Best, J. W. (1977). Research in Education. (3rd ed.). Englewood Cliffs, New Jersey: Prentice Hall, Inc.
Krejcie, R. V. & Morgan, D. W. (1970). Determining sample size for research activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3), 607-610.
Stufflebeam, D. L. & Shinkfield, A. J. (2007). Evaluation theory models and applications (research methods for the social sciences). San Francisco: John Wiley & Sons.
