Willingness to Pay for Video Streaming Platform after the COVID-19 Pandemic in Bangkok
Keywords:
Willingness to Pay, Video Streaming, Choice ModellingAbstract
The purpose of this research was to (1) explore the behavior and factors influencing consumer choices of video streaming platform services in Bangkok after the COVID-19 pandemic, and (2) assess willingness to pay for different attributes of video streaming platform services. Data was collected by online questionnaires of 406 people having used video streaming platform services. The choice modeling was applied to analyze the data with the Alternative-Specific Conditional Logit Model. The results indicated that respondents are willing to pay 61 and 79 Thai baht extra per month for 80 and 50 percent increase in quantity and video content, respectively. Additionally, they are also willing to pay 50 Thai baht extra per month for website/application’s command and option improvement. To improve video streaming platform services by providing both video-on-demand and live streaming, the respondents are willing to pay 15 Thai baht extra per month. With the device limit policy, the respondents are willing to pay 14 Thai baht extra per month for watching more than 4 screens at once.
References
กระทรวงสาธารณสุข. (2565). ประกาศกระทรวงสาธารณสุข เรื่องชื่อและอาการสำคัญของโรคติดต่อที่ต้องเฝ้าระวัง (ฉบับที่ 3) พ.ศ. 2565. สืบค้น 24 มิถุนายน 2566. จาก https://ddc.moph.go.th/uploads/files/15720220926033413.PDF.
กันฑ์ เลิศวุฒินันท์. (2560). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจเลือกใช้บริการและมูลค่าความเต็มใจจ่ายในการใช้บริการวิดีโอสตรีมมิ่ง (VDO Streaming) ของผู้บริโภคในเขตกรุงเทพฯ. (เศรษฐศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์).
วรพงษ์ พลกองแก้ว. (2551). การประเมินความพึงพอใจต่อคุณภาพและความปลอดภัยของส้มเขียวหวานของผู้บริโภคในจังหวัดเชียงใหม่ โดยใช้วิธีการทดลองทางเลือก. (วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยเชียงใหม่).
ศุภรานันท์ กาญจนกุล. (2560). พฤติกรรมและความคิดเห็นของผู้บริโภคในกรุงเทพมหานครต่อการรับชม Live Video Streaming. (บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์).
สำนักงานคณะกรรมการกิจการกระจายเสียง กิจการโทรทัศน์ และกิจการโทรคมนาคมแห่งชาติ. (2562). คาดการณ์จำนวนผู้ชมทีวีออนไลน์ OTTเปรียบเทียบสภาพตลาดโลกและ OTT ไทย (2562-2566). สืบค้น 20 มกราคม 2567. จาก https://broadcast.nbtc.go.th/data/academic/file/620800000002.pdf.
สำนักงานพัฒนาธุรกรรมทางอิเล็กทรอนิกส์ (องค์กรมหาชน) กระทรวงดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคม. (2565). ผลการสำรวจพฤติกรรมผู้ใช้อินเทอร์เน็ตในประเทศไทย ปี 2565. สืบค้น 20 มกราคม 2567. จาก https://www.etda.or.th/th/Useful-Resource/publications/Thailand-Internet-User-Behavior-2021_Slides.aspx.
สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (2566). การสำรวจการมีการใชเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสารในครัวเรือน พ.ศ. 2566 (ไตรมาส 1). สืบค้น 20 มกราคม 2567. จาก https://www.nso.go.th/nsoweb/storage/survey_detail/2023/20230913093840_23932.pdf.
อัจฉริยา ทุ่งแจ้ง. (2560). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจเลือกรับชมรายการผ่านทางสื่อออนไลน์. (บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์).
อุษณีย์ ด่านกลาง. (2559). ปัจจัยที่ส่งผลต่อความพึงพอใจของผู้ชมวิดีโอคอนเทนต์บนสื่อสังคมออนไลน์. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชพฤกษ์, 2(2), 78-90.
Cochran, W.G. (1977). Sampling Techniques. (3rd Edition). New York: John Wiley & Sons.
Simon K. (2023). DIGITAL 2023: GLOBAL OVERVIEW REPORT. Retrieved 24 June 2023. from https://datareportal.com/reports/digital-2023-thailand.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2024 Journal of Social Science Panyapat
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
