Guidelines for Developing Teachers' Professionalism in the Digital Age under The Phichit Primary Educational Service Area Office 1

Authors

  • Pensuda Hirankerd M.Ed. (Educational Administration) program, Faculty of Education Naresuan University, Thailand
  • Samran Mejang Department of Educational Administration and Development, Faculty of Education Naresuan University, Thailand
  • Sathiraporn Chaowacha Department of Educational Administration and Development, Faculty of Education Naresuan University, Thailand

Keywords:

Development Guidelines, Teacher Professionalism, Digital Age

Abstract

This research article aims to (1) study teachers' professionalism in the digital age, and (2) guidelines for teachers' professional development in the digital age under the Phichit Primary Educational Service Area Office 1. The teachers under the Phichit Primary Educational Service Area Office 1, in the academic year 2023, there were 930 people population. The sample size was determined using the Krejcie & Morgan tables to be 274 people, and the sample was selected using stratified random sampling, according to the proportion of teachers in each district. The instrument used in the research are Questionnaire on teachers' professionalism in the digital age under the Phichit Primary Educational Service Area Office 1. Data was analyzed using mean and standard deviation. The key informant was composed of 5 experts who had knowledge and expertise in educational technology. Interviews were used to collect data that was analyzed using content analysis. According to the research, 1) teachers' professionalism in the digital age has been found. There is a high level overall. In regard to professional ethics, it is at the highest level. Information technology has the lowest average. However, it remains at a high level. 2) Guidelines for developing teachers as professional teachers in the digital age. Educational Service Area Office and school directors must focus on assisting teachers in developing their knowledge and skills. By promoting changes in concepts from the original framework and promoting thinking skills which must rely on policies from executives and related agencies, in addition, teachers are encouraged to access digital technology for use in organizing learning. Promoting media application skills and creating a digitally supportive learning environment is important for both teachers and learners, and cultivating morality and ethics to be able to live happily and sustainably in society.

References

จิราธร โหมดสุวรรณ. (2560). ปัจจัยที่ส่งผลต่อความต้องการพัฒนาตนเองและความสามารถในการเผชิญฝ่าฟันอุปสรรคของบุคลากรครูศูนย์การศึกษานอกระบบและการศึกษาตาม อัธยาศัย (กศน.) กลุ่มลุ่มน้ำเจ้าพระยา. วารสารอิเล็กทรอนิกส์ Veridian มหาวิทยาลัยศิลปากร (มนุษยศาสตร์สังคมศาสตร์และศิลปะ), 10(3), 270-285.

ชานนท์ คําปิวทา, สถิรพร เชาวน์ชัย, วิทยา จันทร์ศิลา และ ฉลอง ชาตรูปะชีวิน. (2565). การวิเคราะห์องค์ประกอบความสามารถในการจัดการเรียนรู้ในยุคดิจิทัลของครูโรงเรียนมัธยมศึกษา สังกัดสํานักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์, 12(5), 139-150.

ทัศนีย์ เหล่าบุราณ. (2563). การพัฒนาตัวบ่งชี้คุณลักษณะครูสังคมศึกษาระดับชั้นประถมศึกษาในศตวรรษที่ 21 สังกัดสานักงาน เขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครราชสีมา เขต 7. (การศึกษามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยมหาสารคาม).

ธวัชชัย สุนทรนนท์. (2565). องค์ประกอบและตัวบ่งชี้ความเป็นครูมืออาชีพในยุคดิจิทัลของครูสังกัดสำนักงาน ส่งเสริมการศึกษานอกระบบและการศึกษาตามอัธยาศัย ในสามจังหวัดชายแดนภาคใต้. (ศึกษาศาสตรดุษฎีบัณฑิต, มหาวิทยาลัยหาดใหญ่).

ธีรศักดิ์ อุปไมยอธิชัย. (2563). ความเป็นครูแนวทางการพัฒนาเชิงทฤษฎีสู่การปฏิบัติ. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

บงกช ทองเอี่ยม. (2562). การพัฒนาตัวชี้วัดทักษะการรู้ดิจิทัลของนักศึกษาวิชาชีพครูในมหาวิทยาลัย แบบไม่จำกัดรับ. วารสารวิชาการ สถาบันเทคโนโลยีแห่งสุวรรณภูมิ (สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์), 4(1), 291-302.

ไพฑูรย์ สินลารัตน์ และ นักรบ หมี้แสน. (2561). ความเป็นผู้นำทางการศึกษา. (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ภาณุมาศ เกษรสุริวงค์ และ สถิรพร เชาวน์ชัย. (2566). แนวทางการพัฒนาสมรรถนะการจัดการเรียนรู้ในยุคดิจิทัลของครูภาษาอังกฤษ ในโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครสวรรค์ เขต 2. วารสารบัณฑิตวิจัย, 14(1), 81-97.

สถิรพร เชาวน์ชัย. (2566). การวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยันภาวะผู้นําดิจิทัลของผู้บริหารสถานศึกษา สํานักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาในเขตภาคเหนือตอนล่าง. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร, 25(4), 317-326.

สมัครสมร ภักดีเทวา. (2564). การเรียนรู้ยุคใหม่กับการเรียนการสอนออนไลน์ในสถาบันอุดมศึกษา. วารสารสุโขทัยธรรมาธิราช, 34(1), 1-18.

สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2565). รายงานการศึกษารูปแบบและกลไกการมีส่วนร่วมและสมัชชาการศึกษา. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: พริกหวานกราฟฟิค.

สุกัญญา แช่มช้อย. (2565). การบริหารวิชาการที่ตอบสนองการเปลี่ยนแปลงของโลกยุคพลิกผัน. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

Krejcie, R.V. & Morgan, D.W. (1970). Determining Sample Size for Research Activities. Educational and Psychological Measurement. 30(3), 607–610.

Sharma, M. (2017). Teacher in a Digital Era. Global Journal of Computer Science and Technology, 17(3), 10-14.

Downloads

Published

2024-06-28

How to Cite

Hirankerd, P., Mejang, S., & Chaowacha, S. (2024). Guidelines for Developing Teachers’ Professionalism in the Digital Age under The Phichit Primary Educational Service Area Office 1. Journal of Social Science Panyapat, 6(2), 395–404. retrieved from https://so06.tci-thaijo.org/index.php/JSSP/article/view/271969

Issue

Section

Research Article