ความสัมพันธ์ระหว่างปริมาณเงินให้กู้ยืมภาคครัวเรือนกับผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศ ของประเทศไทย

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศที่แท้จริงกับปริมาณเงินให้กู้ยืมภาคครัวเรือน ศึกษาด้วยวิธี การทดสอบความสัมพันธ์เชิงดุลภาพระยะยาว แบบ Engle and Granger,การทดสอบความสัมพันธ์เชิงดุลยภาพระยะสั้น และ การทดสอบความสัมพันธ์ระหว่างเหตุและผล โดยใช้อนุกรมเวลา รายไตรมาส ตั้งแต่ไตรมาสที่ 1 ปี 2556 ถึงไตรมาสที่ 4 ปี 2566 จำนวน 44 ตัวอย่าง การทดสอบความสัมพันธ์เชิงดุลภาพระยะยาว ระหว่างการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจซึ่งแทนด้วยผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศที่แท้จริง กับ ปริมาณเงินให้กู้ยืมภาคครัวเรือนภาพรวม และจำแนกอีก 6 วัตถุประสงค์ได้แก่ เพื่อซื้ออสังหาริมทรัพย์ เพื่อซื้อหรือเช่าซื้อจักรยานยนต์ เพื่อการศึกษา เพื่ออุปโภคบริโภคส่วนบุคคลอื่น เพื่อประกอบอาชีพ และวัตถุประสงค์อื่น ๆ (ประกอบไปด้วยเงินให้กู้ยืมเพื่อซื้อหลักทรัพย์และเงินให้กู้ยืมที่ไม่สามารถจำแนกวัตถุประสงค์ได้) ผลการศึกษาพบว่า ตัวแปรที่ทำการศึกษาข้างต้นมีความสัมพันธ์เชิงดุลยภาพระยะสั้นและระยะยาว ยกเว้นปริมาณเงินให้กู้ยืมเพื่อการศึกษา ผลการทดสอบความสัมพันธ์เชิงเหตุและผล พบว่า มีเพียงปริมาณเงินให้กู้ยืมเพื่อซื้ออสังหาริมทรัพย์ (REP) เป็นสาเหตุของผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศในทิศทางเดียว ผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศกับปริมาณเงินให้กู้ยืมเพื่ออุปโภคบริโภคส่วนบุคคลอื่น (OPC) เป็นสาเหตุของกันและกันหรือมีความสัมพันธ์เชิงเหตุผลแบบ 2 ทิศทาง และ ผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศเป็นสาเหตุของปริมาณเงินให้กู้ยืมเพื่อประกอบอาชีพ (OB)