ศักยภาพและโอกาสในการพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงเกษตรในพื้นที่ชุมชนหนองกุงศรี
คำสำคัญ:
การท่องเที่ยวเชิงเกษตร, ศักยภาพการท่องเที่ยว, โอกาสการพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงเกษตรบทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาศักยภาพและโอกาสในการพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงเกษตรในพื้นที่ชุมชนหนองกุงศรี การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงพรรณนา จากข้อมูลที่ได้รับจากโครงการย่อย 5 โครงการ ภายใต้โครงการวิจัยการบูรณาการการออกแบบเส้นทางการท่องเที่ยวเชิงเกษตรสร้างสรรค์แบบมีส่วนร่วมโดยเกษตรกร วิเคราะห์ข้อมูลโดยการวิเคราะห์เอกสาร โดยใช้การประเมินโครงการแบบ CIPP Model (บริบท ข้อมูลนำเข้า กระบวนการ และผลลัพธ์) ผลการศึกษาพบว่า ชุมชนหนองกุงศรีมีศักยภาพในการพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงเกษตรใน 5 ด้าน ได้แก่ 1) สิ่งดึงดูดใจ การมีทัศนียภาพริมเขื่อนลำปาว ความหลากหลายของผลิตภัณฑ์ท้องถิ่น และวิถีชีวิตเกษตรกรและประมง 2) การเข้าถึงแหล่งท่องเที่ยว มีอุปสรรคด้านเส้นทางและบริการขนส่ง 3) สิ่งอำนวยความสะดวก เช่น ห้องน้ำ ป้ายบอกทาง และพื้นที่พักผ่อน 4) กิจกรรมการท่องเที่ยว ที่ยังไม่หลากหลาย เช่น ปลูกผัก ไฮโดรโปนิกส์ เพาะเห็ดนางรม และการแปรรูปปลา และ 5) การบริการที่พัก ที่ยังขาดแคลน เมื่อประเมินโครงการผ่านกรอบ CIPP Model ของการท่องเที่ยวเชิงเกษตรในชุมชน หนองกุงศรี นำมาสู่ข้อเสนอโอกาสในการพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงเกษตรในชุมชนหนองกุงศรี ได้แก่ การท่องเที่ยวเชิงผจญภัยการท่องเที่ยวเชิงกีฬา การท่องเที่ยวระยะยาว และการท่องเที่ยวสายรักษ์สุขภาพ
References
จีรนันท์ เขิมขันธ์. (2561). มุมมองของการพัฒนาภาคการท่องเที่ยวเชิงเกษตรในประเทศไทย. วารสารเกษตรพระจอมเกล้า, 36,(2), 162-167.
วรวุฒิ ภักดีบุรุษ. (2563). ปัญหาและศักยภาพของการจัดการท่องเที่ยวเชิงเกษตรโดยชุมชนของบ้านดอนซาก ตำบลห้วยงู อำเภอหันคา จังหวัดชัยนาท. วารสารพัฒนศาสตร์ วิทยาลัยพัฒนศาสตร์ ป๋วย อึ๊งภากรณ์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, 3(1), 40-67.
วิรัตน์ ทองแก้ว, กมลทิพย์ จันทร์หอม, นิภา ลายไทย, รัศมีธรรม หมายประสงค์พุฒิ, อรวรรณ ภูจอมเงิน, จารุมนต์ เกิดพิพัฒน์ และ นินท์รพัทธ พรหมฤทธิ์. (2566). รูปแบบกิจกรรมการท่องเที่ยวเชิงเกษตรของศูนย์เรียนรู้วิถีพอเพียง บ้านวังหิน ตำบลทุ่งสัง อำเภอทุ่งใหญ่ จังหวัดนครศรีธรรมราช. วารสารเพื่อการพัฒนาการท่องเที่ยวสู่ความยั่งยืน, 5(2), 25-42.
ศศกร กฤษณะเสถียร และ สุพินดา ฤทธิจันทร์. (2565). รูปแบบและแนวทางการส่งเสริมอัตลักษณ์ชุมชนเพื่อการท่องเที่ยวเชิงเกษตรแบบมีส่วนร่วมของชุมชนคลองมหาสวัสดิ์ จังหวัดนครปฐม. วารสารวิชาการเซาธ์อีสท์บางกอก (สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์), 8(2), 1-19.
ศิริญญา วิรุณราช และ สมชาย โตศุกลวรรณ. (2562). การพัฒนาสภาพแวดล้อมเพื่อรองรับการขยายตัวของการท่องเที่ยว ในเขตพัฒนาพิเศษภาคตะวันออก พื้นที่จังหวัดระยอง. วารสารการเมือง การบริหารและกฎหมาย, 11(2), 335-355.
ศูนย์วิจัยด้านการตลาดการท่องเที่ยว การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. (2565). สถิติท่องเที่ยวในประเทศ (รายจังหวัด). สืบค้นจาก https://intelligencecenter.tat.or.th/articles/11859.
สราลี กิติยากร. (2563). แนวทางการพัฒนาการมีส่วนร่วมของชุมชนด้านการท่องเที่ยวผ่านโครงการท่องเที่ยวชุมชน OTOP นวัตวิถี บ้านคีรีวงกต อำเภอนายูง จังหวัดอุดรธานี. (รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยรังสิต).
สำนักงานสถิติจังหวัดกาฬสินธุ์. (2567). รายงานวิเคราะห์สถานการณ์การพัฒนาเศรษฐกิจและสังคม จังหวัดกาฬสินธุ์ 2567. กาฬสินธุ์: สำนักงานสถิติจังหวัดกาฬสินธุ์.
Dickman, S. (1996). Tourism: An introductory text. (2nd ed.). Sydney, Australia: Hodder Education.
Lane, B., & Kastenholz, E. (2015). Rural tourism: The evolution of practice and research approaches – towards a new generation concept?. Journal of Sustainable Tourism, 23(8-9), 1133-1156.
Reid, D. G., Mair, H., & George, W. (2004). Community tourism planning: A self-assessment instrument. Annals of Tourism Research, 31(3), 623-639.
Richards, G., & Wilson, J. (2006). Developing creativity in tourist experiences: A solution to the serial reproduction of culture?. Tourism Management, 27(6), 1209-1223.
Ritchie, J. R., & Crouch, G. I. (2003). The competitive destination: A sustainable tourism perspective. Wallingford: CABI.
Scott, J. (1990). A Matter of Record: Documentary Sources in Social Research. Cambridge, UK: Polity Press.
Stufflebeam, D. L. (1971). The Relevance of the CIPP Evaluation Model for Educational Accountability. Journal of Research and Development in Education, 5(1), 19-25.
Downloads
เผยแพร่แล้ว
How to Cite
ฉบับ
บท
License
Copyright (c) 2025 วารสารสังคมศาสตร์ปัญญาพัฒน์
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
