การประยุกต์หลักพุทธธรรมเพื่อส่งเสริมบทบาทของนักการเมืองท้องถิ่นในด้านอาชีพ ตามแนวปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงในตำบลห้วยหม้าย อำเภอสอง จังหวัดแพร่

บทคัดย่อ

บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา (1) ระดับบทบาทของนักการเมืองท้องถิ่นในด้านอาชีพตามแนวปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงในตำบลห้วยหม้าย (2) ความสัมพันธ์ระหว่างหลักทิฏฐธัมมิกัตถประโยชน์ 4 กับบทบาทของนักการเมืองท้องถิ่นในด้านอาชีพตามแนวปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงในตำบลห้วยหม้าย และ (3) แนวทางการประยุกต์หลักทิฏฐธัมมิกัตถประโยชน์ 4 เพื่อส่งเสริมบทบาทของนักการเมืองท้องถิ่นในด้านอาชีพตามแนวปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงในตำบลห้วยหม้าย อำเภอสอง จังหวัดแพร่ การศึกษานี้เป็นการวิจัยแบบผสานวิธี ดังนี้ (1) การวิจัยเชิงปริมาณใช้แบบสอบถามที่มีค่าความเชื่อมั่นเก็บข้อมูลจากประชากรกลุ่มตัวอย่าง จำนวน 374 คน วิเคราะห์ข้อมูลโดยหาความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐานและการหาค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์แบบเพียร์สัน และ (2) การวิจัยเชิงคุณภาพ ใช้วิธีการสัมภาษณ์เชิงลึกกับผู้ให้ข้อมูลสำคัญ จำนวน 10 รูปหรือคน วิเคราะห์ข้อมูลเชิงเนื้อหา ผลการศึกษาพบว่า 1) ระดับบทบาทของนักการเมืองท้องถิ่นในด้านอาชีพตามแนวปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงในตำบลห้วยหม้าย ตามหลักทิฏฐธัมมิกัตถประโยชน์ 4 โดยภาพรวมอยู่ในระดับมาก และระดับบทบาทของนักการเมืองท้องถิ่นในด้านอาชีพตามแนวปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงในตำบลห้วยหม้าย โดยภาพรวมอยู่ในระดับมาก 2) ความสัมพันธ์ระหว่างหลักทิฏฐธัมมิกัตถประโยชน์ 4 กับบทบาทของนักการเมืองท้องถิ่นในด้านอาชีพตามแนวปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงในตำบลห้วยหม้าย โดยภาพรวมมีความสัมพันธ์เชิงบวกอยู่ในระดับสูง อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01 3) แนวทางการประยุกต์หลักพุทธธรรมเพื่อส่งเสริมบทบาทนักการเมืองท้องถิ่นในด้านอาชีพตามแนวปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงในตำบลห้วยหม้าย พบว่า (1) นักการเมืองท้องถิ่นควรมีความรับผิดชอบต่อภาระหน้าที่ (2) นักการเมืองท้องถิ่นควรมีวิสัยทัศน์ในการบริหารชุมชน (3) นักการเมืองท้องถิ่นควรมีความสามารถในการบริหารจัดการท้องถิ่น (4) นักการเมืองท้องถิ่นควรมีความสุขตามกำลังทรัพย์ที่หามาได้