The value of Maṅgalatthadīpanī as the model of Pali Literature in Thailand.
Main Article Content
Abstract
Abstract
The objectives of this research were to study the values in Phrasirimangalacariya’s Pali Literary Works, including evaluation of quality of Pali literary works of Phra Sirimaṅgalācāriya based on four works: 1) Vessantaradīpanī, 2) Cakkavāḷadīpanī, 3) Saṅkhayāpakāsakaṭīka, and 4) Maṅgalatthadīpanī. It was conducted by analytical studying the dominant features of structures, content presentation, and substances, and then summarizing data, evaluating the quality, and writing in descriptive approach. It consisted of seven content presentation styles which were as follows: 1) word analysis, 2) word explanation referenced to related scriptures, 3) subject to clarification, 4) classification, 5) reference, 6) data collection from other scriptures, and 7) evaluation of referenced data accuracy. The dominant features of substances indicated that Vessantaradīpanī was a guidebook for learning language and Pali literature, Cakkavāḷadīpanī was a profound research work expressed comments and correct evaluations with keen intelligent reasons, Saṅkhayāpakāsakaṭīka was a manual for calculations of Cakkavāḷadīpanī, and Maṅgalatthadīpanī was literary works invented for basic Dharma propagation to public. All these works were revealed the three values of literatures in the followings: language value that had a correct and smooth grammatical usage, Dharma content value that focused on preaching of the Buddha teachings for supreme beneficial lifestyle, and social value that reflected from literary works themselves which had an effective implementations for learning and teaching manual, Buddhist propagation, including other knowledge associated with daily life of people from the past until now.
Keywords: the values; Maṅgalatthadīpanī; the model of Pali Literature in Thailand
Article Details
References
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงศึกษาธิการ. (2527). ประวัติการศึกษาของสงฆ์. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์การศาสนา.
เกรียงศักดิ์ ฟองคํา. (2562). คุณค่าทางวรรณกรรมของพระสิริมังคลาจารย์ที่มีต่อสังคมไทยร่วมสมัย. วารสารบัณฑิตศึกษาปริทรรศน์ มจร. วิทยาเขตแพร่. 5 (1), 350-362.
คณะกรรมการแผนกตำราและวิชาการ. (2555). มงฺคลตฺถทีปนี (ปฐโม ภาโค). พิมพ์ครั้งที่ 17. กรุงเทพมหานคร : มหามกุฎราชวิทยาลัย.
______.(2558). มังคลัตถทีปนีแปล เล่ม 1. พิมพ์ครั้งที่ 18. กรุงเทพมหานคร : มหามกุฎราชวิทยาลัย.
คณาจารย์มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2550). วรรณคดีบาลี. กรุงเทพมหานคร : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
ฉัตรยุพา สวัสดิพงษ์. (2538). วรรณกรรมท้องถิ่นล้านนา. กรุงเทพมหานคร : โอ.เอส. พริ้นติ้งเฮ้าส์.
บุญหนา สอนใจ. (2523). “สังขยาปกาสกปกรณ์และฎีกา : การตรวจชำระและการศึกษาเชิงวิเคราะห์”. วิทยานิพนธ์อักษรศาสตรมหาบัณฑิต (ภาษาบาลีและสันสกฤต). บัณฑิตวิทยาลัย : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
บาลี พุทธรักษา. (2560). ทีปนีล้านนา ที่โดดเด่นในพุทธศตวรรษที่ 21 ของพระสิริมังคลาจารย์แห่งวิหารสวนขวัญ นวปุระ. ธรรมจักษุ. 101 (12), 68-73.
พระจักรกฤษณ์ ธีรธมฺโม. (2558). “ศึกษาวิเคราะห์แนวคิดเรื่องเทวดาในคัมภีร์จักกวาฬทีปนี” ในวารสารพุทธ ศาสตร์ศึกษา, หน้า 82-87.
พระธรรมกิตติวงศ์ (ทองดี สุรเตโช). (2538). “หนังสือมงคลทีปนี” ใน ศิลปกรรมปริทรรศน์ ปีที่ 10 ฉบับที่ 1 สิงหาคม : 10 .
พระอนุสรณ์ กิตติวณโณและคณะ. (2560). บทบาทการเชื่อมโยงภูมิภาคของพระสิริมังคลาจารย์ .สถาบันวิจัยพุทธศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วิทยาเขตแพร่.
ลิขิต ลิขิตานนท์. (2534). วรรณกรรมพุทธศาสนาเถรวาท. เชียงใหม่ : ภาควิชาภาษาไทย คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
______ (2516). ยุคทองแห่งวรรณกรรมพุทธศาสนาของลานนาไทย. เชียงใหม่ : วิบูลย์การพิมพ์.
วิโรจน์ อินทนนท์. (2534). ปรัชญาอินเดีย. เชียงใหม่: ภาควิชาปรัชญาและศาสนา คณะมนุษยศาตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
______. (2556). มังคลัตถทีปนี. ใน ตามรอยพระสิริมังคลาจารย์ สังฆปราชญ์ล้านนา, หน้า 154-182. เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วิทยาเขตเชียงใหม่.
สุภาพรรณ ณ บางช้าง. (2533). วิวัฒนาการวรรณคดีบาลีสายพระสุตตันตปิฎกที่แต่งในประเทศไทย. กรุงเทพมหานคร : สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
______. (2554). จักวาฬทีปนี: ลักษณะเด่น ภูมิปัญญา และคุณค่า. กรุงเทพมหานคร : สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.
สมิทธิพล เนตรนิมิตร. (2560). มังคลัตถทีปนี: แนวทางการดำรงอยู่แห่งชีวิตทียั่งยืน. ใน สารนิพนธ์พุทธศาสตรบัณฑิต ประจำปี 2560, หน้า 85-101. พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
สมหมาย เปรมจิตต์ และคณะ. (2546). โครงการปริวรรตพระคัมภีร์ล้านนา. เชียงใหม่ : มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย วิทยาเขตล้านนา.
อดุลย์ คนแรง. (2541). การศึกษาเชิงวิเคราะห์มังคลัตถทีปนี. วิทยานิพนธ์ศิลปะศาสตร มหาบัณฑิต (จารึกภาษาไทย) มหาวิทยาลัยศิลปากร.