Human Capital Factors Affecting Nakhon Ratchasima Online Sellers’ Balanced Scorecard Performance
Keywords:
Human Capital, Online Seller, Balanced Scorecard PerformanceAbstract
The research aimed to study the human capital factors affecting balanced scorecard performance of online sellers in Nakhon Ratchasima Province. The research sample included 250 online sellers. The research tool was a questionnaire. Data analysis consisted of descriptive statistics, factor analysis and multiple regression analysis. The analysis revealed that the factor ‘human capital’ had the KMO value of 0.869, Bartlett's Test with Chi-Square 772.107 and Sig. at 0.000 less than 0.05. Thus, it could be used to analyze factors by using the Rotation axis of varimax method. The cumulative variance explained 68.2 percent. The elements were divided into three groups, Knowledge, Skill and Abilities. All three elements influenced the online seller’s balanced scorecard performance in Nakhon Ratchasima Province.
References
กนกรส สุดประไพ. (2560). รูปแบบคุณภาพการบริการที่มีประสิทธิผลในการดําเนินธุรกิจของบริษัท
การบินไทย จํากัด (มหาชน). วารสารบัณฑิตศาส์น มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย
(สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์), 15(1), 68-82.
เกศราภรณ์ พลสีลา, รัตพงษ์ สอนสุภาพ และจิรัชฌา วิเชียรปัญญา. (2558). ตัวแบบทุนมนุษย์ของ
โรงพยาบาลชุมชน. วารสารสาธารณสุขมหาวิทยาลัยบูรพา, 10(1), 96-106.
กัลย์ ปิ่นเกษา, เฉลิมชัย กิตติศักดิ์นาวิน และจิราวรรณ คงคล้าย. (2560). ทุนมนุษย์: ตัวชี้วัดทุนมนุษย์ระดับ
องค์การ. วารสารบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ในพระบรมชูปถัมภ์, 11(2),
193-202.
กัลยา วานิชย์บัญชา. (2555). สถิติสำหรับงานวิจัย. กรุงเทพฯ: ธรรมสาร
ธนาคารทหารไทย. (2563). 5 เรื่องจริงปวดใจของร้านค้าออนไลน์. สืบค้นเมื่อวันที่ 2 กุมภาพันธ์ 2563,
จาก https://www.tmbbank.com/sme
ธนาคารแห่งประเทศไทย. (2562). การปรับตัวของธุรกิจไทย ในยุค E-commerce. สืบค้นเมื่อวันที่
2 กุมภาพันธ์ 2563, จาก https://www.bot.or.th/Thai
ธนพร เทียนประเสริฐ. (2560). บทบาทของทุนมนุษย์ต่อการเติบโตทางเศรษฐกิจ: การเปรียบเทียบไทย
มาเลเซียและอินโดนีเซีย. วารสารบริหารธุรกิจศรีนครินทรวิโรฒ, 8(1), 27-38.
นิสดารก์ เวชยานนท์. (2559). การบริหารทุนมนุษย์เชิงกลยุทธ์เพื่อเพิ่มมูลค่า. กรุงเทพฯ: กราฟิกโก ซิสเต็มส์
นุช สัทธาฉัตรมงคล, เกิดศิริ เจริญวิศาล และพิทักษ์ ศิริวงศ์. (2562). ศึกษาแนวทางการพัฒนาทุนมนุษย์ของ
บุคลากรระดับปฏิบัติการในอุตสาหกรรมไมซ์. วารสารธุรกิจปริทัศน์, 11(1), 146-162.
ประสพชัย พสุนนท์. (2557). ความเชื่อมั่นของแบบสอบถามในการวิจัยเชิงปริมาณ. วารสารปาริชาต
มหาวิทยาลัยทักษิณ, 27(1), 145-163.
พสุ เดชะรินทร์. (2546). เส้นทางจากกลยุทธ์สู่การปฏิบัติด้วย Balanced Scorecard และ Key
Performance Indicators (พิมพ์ครั้งที่ 8). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์.
โพซิชั่นนิ่ง. (2563). เจาะลึกเรื่องต้องรู้ 6 แพลตฟอร์ม Social Media. สืบค้นเมื่อวันที่ 2 กุมภาพันธ์ 2563
จาก http://positioningmag.com/12
มุกดาวรณ์ สมจันทร์มะวงค์. (2561). การประเมินประสิทธิภาพองค์กรโดยใช้เทคนิคการบริหารแบบสมดุล
กรณีศึกษาสถานีรถไฟ ท่านาแล้ง ส ป ป ลาว, วารสารวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครพนม, 5(1), 79-90.
สุนีย์ วรรณโกมล และอดิศักดิ์ วรพิวุฒิ. (2559). ปัญหาและอุปสรรคของผู้ประกอบธุรกิจซื้อขายสินค้าผ่าน
ระบบอินเทอร์เน็ต. วารสารวิชาการพระจอมเกล้าพระนครเหนือ, 26(1), 133-140.
สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฏร. (2558). เศรษฐกิจดิจิทัล (Digital Economy): นโยบายขัยเคลื่อน
เศรษฐกิจใหม่. สืบค้นเมื่อวันที่ 15 กุมภาพันธ์ 2563. จาก https://parliament.go.th/ejounal
สำนักบริหารการทะเบียน. (2562). ประกาศจำนวนประชากร. สืบค้นเมื่อวันที่ 7 กุมภาพันธ์ 2563.
จาก https://www.bora.dopa.go.th
สำนักงานพัฒนาธุรกรรมทางอิเล็กทรอนิกส์. (2562). ETDA เผย ปี 62 คนไทยใช้อินเทอร์เน็ตเพิ่มขึ้นเฉลี่ย 10
ชั่วโมง 22 นาที Gen Y ครองแชมป์ 5 ปีซ้อน. สืบค้นเมื่อวันที่ 7 กุมภาพันธ์ 2563.
จาก https://www.etda.or.th/cntent/
สำนักงานพัฒนาธุรกรรมทางอิเล็กทรอนิกส์. (2561). รายงานผลสำรวจมูลค่าพาณิชย์อิเล็กทรอนิกส์ปี 2560.
สืบค้นเมื่อวันที่ 7 กุมภาพันธ์ 2563. จาก
https://dga.or.th/upload/download/file_41edad3e31172ef0ef319f7b22cc2cdc.pdf
วรีวรรณ เจริญรูป, พวงทอง วังราษฎร์ และนภาภรณ์ ทรัพย์กุลมงคล. (2560). ความสัมพันธ์ระหว่างทุนมนุษย์
กับผลการดำเนินงานของกิจการ: กรณีศึกษาบริษัทจดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทย. วารสารปัญญาภิวัฒน์, 9(3), 43-54.
อรวรรณ ไพโรจนวุฒิพงศ์, ราณี อิสิชัยกุล, กิ่งพร ทองใบ และมนตรี พิริยะกุล. (2560). อิทธิพลของการจัดการ
ทุนมนุษย์ในฐานะปัจจัยคั่นกลางที่ถ่ายทอดอิทธิพลของการจัดการความรู้และการจัดการผลงานสู่ผลการดำเนินงานขององค์การธุรกิจบริการในตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทย. วารสารวิชาการบริหารธุรกิจ สมาคมสถาบันอุดมศึกษาเอกชนแห่งประเทศไทย ในพระราชูปถัมภ์สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี, 6(1), 52-67.
Becker, G.S. (1975). Human Capital: A theoretical and empirical analysis, with special
reference to education (2nd ed.) New York: National Bureau of Economic Research.
Dress, G. G. & Pickon. (1999). Beyong Productivity: How Leading Companies achieve superior
performance by leveraging thier human capital. New York: American Management Association.
Felicio, J.A. & Couto, E. (2014). Human Capital, Social Capital and Organization Performance.
Management Decision, 52(2), 350-364.
Field, A. (2005). Discovering statistics using SPSS. London: Sage.
Ghosh, S. & Mondal, A. (2009). Indian software and pharmaceutical sector IC and financial
performance. Journal of Intellectual Capital, 10(3), 369-388.
Hair, J.F., Black, W.C, Babin, B. J & Anderson, R.E. (2014). Multivariate Data Analysis.
USA: Pearson Education.
Hsu, I. C., Lin, C. Y. Y., Lawler, J. J. & Wu, S. H. (2007). Toward a model of organizational
human capital development: Preliminary evidence from Taiwan. Asia Pacific Business
Review, 13(2), 251-275.
Kaplan, R.S. & Norton, D.P. (1996). Using the Balanced Scorecard as a Strategy Management
System. Harvard Business Review, 74(1), 75-85.
Marimuthu, M., Arokiasamy, L. & Ismail, M. (2009). Human capital development and its
impact on firm performance: evidence from developmental economics. The Journal
of International Social Research, 2(8), 265-272.
Najib, U. K., Shuangjie L., Muhammad N., S. & Zia U., K. (2019). The Role of Entrepreneurial
Strategy, Network Ties, Human and Financial Capital in New Venture Performance. Journal of Risk and Financial Management, 12(1), 1-16.
O*NET Online. (2019). Details Report for: Online Merchants. Retrieved November16, 2019,
from https://www.onetonline.org
Robbins, S., P. (2003). Organizational Behavior. NJ: Prentice-Hall.
Schultz, Theodore W. (1961). Investment in Human Capital. The American Economic Review,
51(1), 1-17.
การบินไทย จํากัด (มหาชน). วารสารบัณฑิตศาส์น มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย
(สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์), 15(1), 68-82.
เกศราภรณ์ พลสีลา, รัตพงษ์ สอนสุภาพ และจิรัชฌา วิเชียรปัญญา. (2558). ตัวแบบทุนมนุษย์ของ
โรงพยาบาลชุมชน. วารสารสาธารณสุขมหาวิทยาลัยบูรพา, 10(1), 96-106.
กัลย์ ปิ่นเกษา, เฉลิมชัย กิตติศักดิ์นาวิน และจิราวรรณ คงคล้าย. (2560). ทุนมนุษย์: ตัวชี้วัดทุนมนุษย์ระดับ
องค์การ. วารสารบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ในพระบรมชูปถัมภ์, 11(2),
193-202.
กัลยา วานิชย์บัญชา. (2555). สถิติสำหรับงานวิจัย. กรุงเทพฯ: ธรรมสาร
ธนาคารทหารไทย. (2563). 5 เรื่องจริงปวดใจของร้านค้าออนไลน์. สืบค้นเมื่อวันที่ 2 กุมภาพันธ์ 2563,
จาก https://www.tmbbank.com/sme
ธนาคารแห่งประเทศไทย. (2562). การปรับตัวของธุรกิจไทย ในยุค E-commerce. สืบค้นเมื่อวันที่
2 กุมภาพันธ์ 2563, จาก https://www.bot.or.th/Thai
ธนพร เทียนประเสริฐ. (2560). บทบาทของทุนมนุษย์ต่อการเติบโตทางเศรษฐกิจ: การเปรียบเทียบไทย
มาเลเซียและอินโดนีเซีย. วารสารบริหารธุรกิจศรีนครินทรวิโรฒ, 8(1), 27-38.
นิสดารก์ เวชยานนท์. (2559). การบริหารทุนมนุษย์เชิงกลยุทธ์เพื่อเพิ่มมูลค่า. กรุงเทพฯ: กราฟิกโก ซิสเต็มส์
นุช สัทธาฉัตรมงคล, เกิดศิริ เจริญวิศาล และพิทักษ์ ศิริวงศ์. (2562). ศึกษาแนวทางการพัฒนาทุนมนุษย์ของ
บุคลากรระดับปฏิบัติการในอุตสาหกรรมไมซ์. วารสารธุรกิจปริทัศน์, 11(1), 146-162.
ประสพชัย พสุนนท์. (2557). ความเชื่อมั่นของแบบสอบถามในการวิจัยเชิงปริมาณ. วารสารปาริชาต
มหาวิทยาลัยทักษิณ, 27(1), 145-163.
พสุ เดชะรินทร์. (2546). เส้นทางจากกลยุทธ์สู่การปฏิบัติด้วย Balanced Scorecard และ Key
Performance Indicators (พิมพ์ครั้งที่ 8). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์.
โพซิชั่นนิ่ง. (2563). เจาะลึกเรื่องต้องรู้ 6 แพลตฟอร์ม Social Media. สืบค้นเมื่อวันที่ 2 กุมภาพันธ์ 2563
จาก http://positioningmag.com/12
มุกดาวรณ์ สมจันทร์มะวงค์. (2561). การประเมินประสิทธิภาพองค์กรโดยใช้เทคนิคการบริหารแบบสมดุล
กรณีศึกษาสถานีรถไฟ ท่านาแล้ง ส ป ป ลาว, วารสารวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครพนม, 5(1), 79-90.
สุนีย์ วรรณโกมล และอดิศักดิ์ วรพิวุฒิ. (2559). ปัญหาและอุปสรรคของผู้ประกอบธุรกิจซื้อขายสินค้าผ่าน
ระบบอินเทอร์เน็ต. วารสารวิชาการพระจอมเกล้าพระนครเหนือ, 26(1), 133-140.
สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฏร. (2558). เศรษฐกิจดิจิทัล (Digital Economy): นโยบายขัยเคลื่อน
เศรษฐกิจใหม่. สืบค้นเมื่อวันที่ 15 กุมภาพันธ์ 2563. จาก https://parliament.go.th/ejounal
สำนักบริหารการทะเบียน. (2562). ประกาศจำนวนประชากร. สืบค้นเมื่อวันที่ 7 กุมภาพันธ์ 2563.
จาก https://www.bora.dopa.go.th
สำนักงานพัฒนาธุรกรรมทางอิเล็กทรอนิกส์. (2562). ETDA เผย ปี 62 คนไทยใช้อินเทอร์เน็ตเพิ่มขึ้นเฉลี่ย 10
ชั่วโมง 22 นาที Gen Y ครองแชมป์ 5 ปีซ้อน. สืบค้นเมื่อวันที่ 7 กุมภาพันธ์ 2563.
จาก https://www.etda.or.th/cntent/
สำนักงานพัฒนาธุรกรรมทางอิเล็กทรอนิกส์. (2561). รายงานผลสำรวจมูลค่าพาณิชย์อิเล็กทรอนิกส์ปี 2560.
สืบค้นเมื่อวันที่ 7 กุมภาพันธ์ 2563. จาก
https://dga.or.th/upload/download/file_41edad3e31172ef0ef319f7b22cc2cdc.pdf
วรีวรรณ เจริญรูป, พวงทอง วังราษฎร์ และนภาภรณ์ ทรัพย์กุลมงคล. (2560). ความสัมพันธ์ระหว่างทุนมนุษย์
กับผลการดำเนินงานของกิจการ: กรณีศึกษาบริษัทจดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทย. วารสารปัญญาภิวัฒน์, 9(3), 43-54.
อรวรรณ ไพโรจนวุฒิพงศ์, ราณี อิสิชัยกุล, กิ่งพร ทองใบ และมนตรี พิริยะกุล. (2560). อิทธิพลของการจัดการ
ทุนมนุษย์ในฐานะปัจจัยคั่นกลางที่ถ่ายทอดอิทธิพลของการจัดการความรู้และการจัดการผลงานสู่ผลการดำเนินงานขององค์การธุรกิจบริการในตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทย. วารสารวิชาการบริหารธุรกิจ สมาคมสถาบันอุดมศึกษาเอกชนแห่งประเทศไทย ในพระราชูปถัมภ์สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี, 6(1), 52-67.
Becker, G.S. (1975). Human Capital: A theoretical and empirical analysis, with special
reference to education (2nd ed.) New York: National Bureau of Economic Research.
Dress, G. G. & Pickon. (1999). Beyong Productivity: How Leading Companies achieve superior
performance by leveraging thier human capital. New York: American Management Association.
Felicio, J.A. & Couto, E. (2014). Human Capital, Social Capital and Organization Performance.
Management Decision, 52(2), 350-364.
Field, A. (2005). Discovering statistics using SPSS. London: Sage.
Ghosh, S. & Mondal, A. (2009). Indian software and pharmaceutical sector IC and financial
performance. Journal of Intellectual Capital, 10(3), 369-388.
Hair, J.F., Black, W.C, Babin, B. J & Anderson, R.E. (2014). Multivariate Data Analysis.
USA: Pearson Education.
Hsu, I. C., Lin, C. Y. Y., Lawler, J. J. & Wu, S. H. (2007). Toward a model of organizational
human capital development: Preliminary evidence from Taiwan. Asia Pacific Business
Review, 13(2), 251-275.
Kaplan, R.S. & Norton, D.P. (1996). Using the Balanced Scorecard as a Strategy Management
System. Harvard Business Review, 74(1), 75-85.
Marimuthu, M., Arokiasamy, L. & Ismail, M. (2009). Human capital development and its
impact on firm performance: evidence from developmental economics. The Journal
of International Social Research, 2(8), 265-272.
Najib, U. K., Shuangjie L., Muhammad N., S. & Zia U., K. (2019). The Role of Entrepreneurial
Strategy, Network Ties, Human and Financial Capital in New Venture Performance. Journal of Risk and Financial Management, 12(1), 1-16.
O*NET Online. (2019). Details Report for: Online Merchants. Retrieved November16, 2019,
from https://www.onetonline.org
Robbins, S., P. (2003). Organizational Behavior. NJ: Prentice-Hall.
Schultz, Theodore W. (1961). Investment in Human Capital. The American Economic Review,
51(1), 1-17.
Downloads
Published
2020-12-08
How to Cite
Jantakat, C., Jantakat, Y. ., & Tangjaturasopon, . A. . (2020). Human Capital Factors Affecting Nakhon Ratchasima Online Sellers’ Balanced Scorecard Performance . Jornal of Social Sciences and Humanities Association of Private Higher Education Institutions of Thailand, 26(2), 24–39. retrieved from https://so06.tci-thaijo.org/index.php/apheit-ss/article/view/242473
Issue
Section
Research Articles
