วิเคราะห์องค์ประกอบปัจจัยทุนมนุษย์ที่มีอิทธิพลต่อผลการดำเนินงานสมดุลของผู้ขายสินค้าออนไลน์ จังหวัดนครราชสีมา
คำสำคัญ:
ทุนมนุษย์, ผู้ขายสินค้าออนไลน์, ผลการดำเนินงานสมดุลบทคัดย่อ
วัตถุประสงค์ของการวิจัยเพื่อ 1) วิเคราะห์องค์ประกอบปัจจัยทุนมนุษย์ของผู้ขายสินค้าออนไลน์ และ 2) ศึกษาปัจจัยทุนมนุษย์ที่มีอิทธิพลต่อผลการดำเนินงานสมดุลของผู้ขายสินค้าออนไลน์ ในจังหวัดนครราชสีมา กลุ่มตัวอย่างในการวิจัยคือผู้ขายสินค้าออนไลน์ในจังหวัดนครราชสีมา จำนวน 250 ตัวอย่าง เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยได้แก่แบบสอบถาม สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล คือ สถิติเชิงพรรณนา วิเคราะห์ปัจจัย (Factor Analysis) และการวิเคราะห์สมการถดถอยเชิงพหุ (Multiple Regression Analysis) ผลการวิจัยพบว่า การวิเคราะห์องค์ประกอบปัจจัยทุนมนุษย์ มีค่า KMO เท่ากับ 0.869 และ ค่า Bartlett's Test แบบ Chi-Square เท่ากับ 772.107 และค่า Sig เท่ากับ 0.000 น้อยกว่า 0.05 สามารถนำไปวิเคราะห์ปัจจัยได้ หมุนแกนด้วยวิธี Varimax มีค่าความแปรปรวนสะสมเท่ากับร้อยละ 68.25 จัดกลุ่มปัจจัยองค์ประกอบได้ 3 กลุ่ม ได้แก่ ความรู้ของผู้ขายสินค้าออนไลน์ (Knowledge) ทักษะของผู้ขายสินค้าออนไลน์ (Skill) และ ความสามารถของผู้ขายสินค้าออนไลน์ (Abilities) โดยที่ปัจจัยทุนมนุษย์ทั้ง 3 องค์ประกอบมีอิทธิพลต่อผลกการดำเนินงานสมดุลของผู้ขายสินค้าออนไลน์ ในจังหวัดนครราชสีมา
References
กนกรส สุดประไพ. (2560). รูปแบบคุณภาพการบริการที่มีประสิทธิผลในการดําเนินธุรกิจของบริษัท
การบินไทย จํากัด (มหาชน). วารสารบัณฑิตศาส์น มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย
(สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์), 15(1), 68-82.
เกศราภรณ์ พลสีลา, รัตพงษ์ สอนสุภาพ และจิรัชฌา วิเชียรปัญญา. (2558). ตัวแบบทุนมนุษย์ของ
โรงพยาบาลชุมชน. วารสารสาธารณสุขมหาวิทยาลัยบูรพา, 10(1), 96-106.
กัลย์ ปิ่นเกษา, เฉลิมชัย กิตติศักดิ์นาวิน และจิราวรรณ คงคล้าย. (2560). ทุนมนุษย์: ตัวชี้วัดทุนมนุษย์ระดับ
องค์การ. วารสารบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ในพระบรมชูปถัมภ์, 11(2),
193-202.
กัลยา วานิชย์บัญชา. (2555). สถิติสำหรับงานวิจัย. กรุงเทพฯ: ธรรมสาร
ธนาคารทหารไทย. (2563). 5 เรื่องจริงปวดใจของร้านค้าออนไลน์. สืบค้นเมื่อวันที่ 2 กุมภาพันธ์ 2563,
จาก https://www.tmbbank.com/sme
ธนาคารแห่งประเทศไทย. (2562). การปรับตัวของธุรกิจไทย ในยุค E-commerce. สืบค้นเมื่อวันที่
2 กุมภาพันธ์ 2563, จาก https://www.bot.or.th/Thai
ธนพร เทียนประเสริฐ. (2560). บทบาทของทุนมนุษย์ต่อการเติบโตทางเศรษฐกิจ: การเปรียบเทียบไทย
มาเลเซียและอินโดนีเซีย. วารสารบริหารธุรกิจศรีนครินทรวิโรฒ, 8(1), 27-38.
นิสดารก์ เวชยานนท์. (2559). การบริหารทุนมนุษย์เชิงกลยุทธ์เพื่อเพิ่มมูลค่า. กรุงเทพฯ: กราฟิกโก ซิสเต็มส์
นุช สัทธาฉัตรมงคล, เกิดศิริ เจริญวิศาล และพิทักษ์ ศิริวงศ์. (2562). ศึกษาแนวทางการพัฒนาทุนมนุษย์ของ
บุคลากรระดับปฏิบัติการในอุตสาหกรรมไมซ์. วารสารธุรกิจปริทัศน์, 11(1), 146-162.
ประสพชัย พสุนนท์. (2557). ความเชื่อมั่นของแบบสอบถามในการวิจัยเชิงปริมาณ. วารสารปาริชาต
มหาวิทยาลัยทักษิณ, 27(1), 145-163.
พสุ เดชะรินทร์. (2546). เส้นทางจากกลยุทธ์สู่การปฏิบัติด้วย Balanced Scorecard และ Key
Performance Indicators (พิมพ์ครั้งที่ 8). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์.
โพซิชั่นนิ่ง. (2563). เจาะลึกเรื่องต้องรู้ 6 แพลตฟอร์ม Social Media. สืบค้นเมื่อวันที่ 2 กุมภาพันธ์ 2563
จาก http://positioningmag.com/12
มุกดาวรณ์ สมจันทร์มะวงค์. (2561). การประเมินประสิทธิภาพองค์กรโดยใช้เทคนิคการบริหารแบบสมดุล
กรณีศึกษาสถานีรถไฟ ท่านาแล้ง ส ป ป ลาว, วารสารวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครพนม, 5(1), 79-90.
สุนีย์ วรรณโกมล และอดิศักดิ์ วรพิวุฒิ. (2559). ปัญหาและอุปสรรคของผู้ประกอบธุรกิจซื้อขายสินค้าผ่าน
ระบบอินเทอร์เน็ต. วารสารวิชาการพระจอมเกล้าพระนครเหนือ, 26(1), 133-140.
สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฏร. (2558). เศรษฐกิจดิจิทัล (Digital Economy): นโยบายขัยเคลื่อน
เศรษฐกิจใหม่. สืบค้นเมื่อวันที่ 15 กุมภาพันธ์ 2563. จาก https://parliament.go.th/ejounal
สำนักบริหารการทะเบียน. (2562). ประกาศจำนวนประชากร. สืบค้นเมื่อวันที่ 7 กุมภาพันธ์ 2563.
จาก https://www.bora.dopa.go.th
สำนักงานพัฒนาธุรกรรมทางอิเล็กทรอนิกส์. (2562). ETDA เผย ปี 62 คนไทยใช้อินเทอร์เน็ตเพิ่มขึ้นเฉลี่ย 10
ชั่วโมง 22 นาที Gen Y ครองแชมป์ 5 ปีซ้อน. สืบค้นเมื่อวันที่ 7 กุมภาพันธ์ 2563.
จาก https://www.etda.or.th/cntent/
สำนักงานพัฒนาธุรกรรมทางอิเล็กทรอนิกส์. (2561). รายงานผลสำรวจมูลค่าพาณิชย์อิเล็กทรอนิกส์ปี 2560.
สืบค้นเมื่อวันที่ 7 กุมภาพันธ์ 2563. จาก
https://dga.or.th/upload/download/file_41edad3e31172ef0ef319f7b22cc2cdc.pdf
วรีวรรณ เจริญรูป, พวงทอง วังราษฎร์ และนภาภรณ์ ทรัพย์กุลมงคล. (2560). ความสัมพันธ์ระหว่างทุนมนุษย์
กับผลการดำเนินงานของกิจการ: กรณีศึกษาบริษัทจดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทย. วารสารปัญญาภิวัฒน์, 9(3), 43-54.
อรวรรณ ไพโรจนวุฒิพงศ์, ราณี อิสิชัยกุล, กิ่งพร ทองใบ และมนตรี พิริยะกุล. (2560). อิทธิพลของการจัดการ
ทุนมนุษย์ในฐานะปัจจัยคั่นกลางที่ถ่ายทอดอิทธิพลของการจัดการความรู้และการจัดการผลงานสู่ผลการดำเนินงานขององค์การธุรกิจบริการในตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทย. วารสารวิชาการบริหารธุรกิจ สมาคมสถาบันอุดมศึกษาเอกชนแห่งประเทศไทย ในพระราชูปถัมภ์สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี, 6(1), 52-67.
Becker, G.S. (1975). Human Capital: A theoretical and empirical analysis, with special
reference to education (2nd ed.) New York: National Bureau of Economic Research.
Dress, G. G. & Pickon. (1999). Beyong Productivity: How Leading Companies achieve superior
performance by leveraging thier human capital. New York: American Management Association.
Felicio, J.A. & Couto, E. (2014). Human Capital, Social Capital and Organization Performance.
Management Decision, 52(2), 350-364.
Field, A. (2005). Discovering statistics using SPSS. London: Sage.
Ghosh, S. & Mondal, A. (2009). Indian software and pharmaceutical sector IC and financial
performance. Journal of Intellectual Capital, 10(3), 369-388.
Hair, J.F., Black, W.C, Babin, B. J & Anderson, R.E. (2014). Multivariate Data Analysis.
USA: Pearson Education.
Hsu, I. C., Lin, C. Y. Y., Lawler, J. J. & Wu, S. H. (2007). Toward a model of organizational
human capital development: Preliminary evidence from Taiwan. Asia Pacific Business
Review, 13(2), 251-275.
Kaplan, R.S. & Norton, D.P. (1996). Using the Balanced Scorecard as a Strategy Management
System. Harvard Business Review, 74(1), 75-85.
Marimuthu, M., Arokiasamy, L. & Ismail, M. (2009). Human capital development and its
impact on firm performance: evidence from developmental economics. The Journal
of International Social Research, 2(8), 265-272.
Najib, U. K., Shuangjie L., Muhammad N., S. & Zia U., K. (2019). The Role of Entrepreneurial
Strategy, Network Ties, Human and Financial Capital in New Venture Performance. Journal of Risk and Financial Management, 12(1), 1-16.
O*NET Online. (2019). Details Report for: Online Merchants. Retrieved November16, 2019,
from https://www.onetonline.org
Robbins, S., P. (2003). Organizational Behavior. NJ: Prentice-Hall.
Schultz, Theodore W. (1961). Investment in Human Capital. The American Economic Review,
51(1), 1-17.
การบินไทย จํากัด (มหาชน). วารสารบัณฑิตศาส์น มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย
(สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์), 15(1), 68-82.
เกศราภรณ์ พลสีลา, รัตพงษ์ สอนสุภาพ และจิรัชฌา วิเชียรปัญญา. (2558). ตัวแบบทุนมนุษย์ของ
โรงพยาบาลชุมชน. วารสารสาธารณสุขมหาวิทยาลัยบูรพา, 10(1), 96-106.
กัลย์ ปิ่นเกษา, เฉลิมชัย กิตติศักดิ์นาวิน และจิราวรรณ คงคล้าย. (2560). ทุนมนุษย์: ตัวชี้วัดทุนมนุษย์ระดับ
องค์การ. วารสารบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ในพระบรมชูปถัมภ์, 11(2),
193-202.
กัลยา วานิชย์บัญชา. (2555). สถิติสำหรับงานวิจัย. กรุงเทพฯ: ธรรมสาร
ธนาคารทหารไทย. (2563). 5 เรื่องจริงปวดใจของร้านค้าออนไลน์. สืบค้นเมื่อวันที่ 2 กุมภาพันธ์ 2563,
จาก https://www.tmbbank.com/sme
ธนาคารแห่งประเทศไทย. (2562). การปรับตัวของธุรกิจไทย ในยุค E-commerce. สืบค้นเมื่อวันที่
2 กุมภาพันธ์ 2563, จาก https://www.bot.or.th/Thai
ธนพร เทียนประเสริฐ. (2560). บทบาทของทุนมนุษย์ต่อการเติบโตทางเศรษฐกิจ: การเปรียบเทียบไทย
มาเลเซียและอินโดนีเซีย. วารสารบริหารธุรกิจศรีนครินทรวิโรฒ, 8(1), 27-38.
นิสดารก์ เวชยานนท์. (2559). การบริหารทุนมนุษย์เชิงกลยุทธ์เพื่อเพิ่มมูลค่า. กรุงเทพฯ: กราฟิกโก ซิสเต็มส์
นุช สัทธาฉัตรมงคล, เกิดศิริ เจริญวิศาล และพิทักษ์ ศิริวงศ์. (2562). ศึกษาแนวทางการพัฒนาทุนมนุษย์ของ
บุคลากรระดับปฏิบัติการในอุตสาหกรรมไมซ์. วารสารธุรกิจปริทัศน์, 11(1), 146-162.
ประสพชัย พสุนนท์. (2557). ความเชื่อมั่นของแบบสอบถามในการวิจัยเชิงปริมาณ. วารสารปาริชาต
มหาวิทยาลัยทักษิณ, 27(1), 145-163.
พสุ เดชะรินทร์. (2546). เส้นทางจากกลยุทธ์สู่การปฏิบัติด้วย Balanced Scorecard และ Key
Performance Indicators (พิมพ์ครั้งที่ 8). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์.
โพซิชั่นนิ่ง. (2563). เจาะลึกเรื่องต้องรู้ 6 แพลตฟอร์ม Social Media. สืบค้นเมื่อวันที่ 2 กุมภาพันธ์ 2563
จาก http://positioningmag.com/12
มุกดาวรณ์ สมจันทร์มะวงค์. (2561). การประเมินประสิทธิภาพองค์กรโดยใช้เทคนิคการบริหารแบบสมดุล
กรณีศึกษาสถานีรถไฟ ท่านาแล้ง ส ป ป ลาว, วารสารวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครพนม, 5(1), 79-90.
สุนีย์ วรรณโกมล และอดิศักดิ์ วรพิวุฒิ. (2559). ปัญหาและอุปสรรคของผู้ประกอบธุรกิจซื้อขายสินค้าผ่าน
ระบบอินเทอร์เน็ต. วารสารวิชาการพระจอมเกล้าพระนครเหนือ, 26(1), 133-140.
สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฏร. (2558). เศรษฐกิจดิจิทัล (Digital Economy): นโยบายขัยเคลื่อน
เศรษฐกิจใหม่. สืบค้นเมื่อวันที่ 15 กุมภาพันธ์ 2563. จาก https://parliament.go.th/ejounal
สำนักบริหารการทะเบียน. (2562). ประกาศจำนวนประชากร. สืบค้นเมื่อวันที่ 7 กุมภาพันธ์ 2563.
จาก https://www.bora.dopa.go.th
สำนักงานพัฒนาธุรกรรมทางอิเล็กทรอนิกส์. (2562). ETDA เผย ปี 62 คนไทยใช้อินเทอร์เน็ตเพิ่มขึ้นเฉลี่ย 10
ชั่วโมง 22 นาที Gen Y ครองแชมป์ 5 ปีซ้อน. สืบค้นเมื่อวันที่ 7 กุมภาพันธ์ 2563.
จาก https://www.etda.or.th/cntent/
สำนักงานพัฒนาธุรกรรมทางอิเล็กทรอนิกส์. (2561). รายงานผลสำรวจมูลค่าพาณิชย์อิเล็กทรอนิกส์ปี 2560.
สืบค้นเมื่อวันที่ 7 กุมภาพันธ์ 2563. จาก
https://dga.or.th/upload/download/file_41edad3e31172ef0ef319f7b22cc2cdc.pdf
วรีวรรณ เจริญรูป, พวงทอง วังราษฎร์ และนภาภรณ์ ทรัพย์กุลมงคล. (2560). ความสัมพันธ์ระหว่างทุนมนุษย์
กับผลการดำเนินงานของกิจการ: กรณีศึกษาบริษัทจดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทย. วารสารปัญญาภิวัฒน์, 9(3), 43-54.
อรวรรณ ไพโรจนวุฒิพงศ์, ราณี อิสิชัยกุล, กิ่งพร ทองใบ และมนตรี พิริยะกุล. (2560). อิทธิพลของการจัดการ
ทุนมนุษย์ในฐานะปัจจัยคั่นกลางที่ถ่ายทอดอิทธิพลของการจัดการความรู้และการจัดการผลงานสู่ผลการดำเนินงานขององค์การธุรกิจบริการในตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทย. วารสารวิชาการบริหารธุรกิจ สมาคมสถาบันอุดมศึกษาเอกชนแห่งประเทศไทย ในพระราชูปถัมภ์สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี, 6(1), 52-67.
Becker, G.S. (1975). Human Capital: A theoretical and empirical analysis, with special
reference to education (2nd ed.) New York: National Bureau of Economic Research.
Dress, G. G. & Pickon. (1999). Beyong Productivity: How Leading Companies achieve superior
performance by leveraging thier human capital. New York: American Management Association.
Felicio, J.A. & Couto, E. (2014). Human Capital, Social Capital and Organization Performance.
Management Decision, 52(2), 350-364.
Field, A. (2005). Discovering statistics using SPSS. London: Sage.
Ghosh, S. & Mondal, A. (2009). Indian software and pharmaceutical sector IC and financial
performance. Journal of Intellectual Capital, 10(3), 369-388.
Hair, J.F., Black, W.C, Babin, B. J & Anderson, R.E. (2014). Multivariate Data Analysis.
USA: Pearson Education.
Hsu, I. C., Lin, C. Y. Y., Lawler, J. J. & Wu, S. H. (2007). Toward a model of organizational
human capital development: Preliminary evidence from Taiwan. Asia Pacific Business
Review, 13(2), 251-275.
Kaplan, R.S. & Norton, D.P. (1996). Using the Balanced Scorecard as a Strategy Management
System. Harvard Business Review, 74(1), 75-85.
Marimuthu, M., Arokiasamy, L. & Ismail, M. (2009). Human capital development and its
impact on firm performance: evidence from developmental economics. The Journal
of International Social Research, 2(8), 265-272.
Najib, U. K., Shuangjie L., Muhammad N., S. & Zia U., K. (2019). The Role of Entrepreneurial
Strategy, Network Ties, Human and Financial Capital in New Venture Performance. Journal of Risk and Financial Management, 12(1), 1-16.
O*NET Online. (2019). Details Report for: Online Merchants. Retrieved November16, 2019,
from https://www.onetonline.org
Robbins, S., P. (2003). Organizational Behavior. NJ: Prentice-Hall.
Schultz, Theodore W. (1961). Investment in Human Capital. The American Economic Review,
51(1), 1-17.
Downloads
เผยแพร่แล้ว
2020-12-08
How to Cite
ฉบับ
บท
บทความวิจัย
