ความรู้และการพัฒนาสมรรถนะด้านความรู้ของนักจิตวิทยาอุตสาหกรรมและองค์การในศตวรรษที่ 21
Keywords:
Knowledge competency, Industrial and organizational psychologists in 21st CenturyAbstract
The purposes of this qualitative research were 1) to study knowledge competencies of the industrial psychologists and organizations in the 21st century and 2) to study strategies of knowledge competency development of industrial psychologists and organizations in the 21st century. The 20 academicians and experts in industrial psychology and organizations were purposively selected as the key informants. The structured interview guide was developed as a research instrument. The data were analyzed by using taxonomy analysis in typological analysis. The results of the analysis were: 1) the knowledge competencies of the industrial psychologists and organizations in the 21st century were Psychology, Technology, Labor relations, Business, Diversity in Workplace and Ergonomics; 2) the strategies of knowledge competency development of industrial psychologists and organizations in the 21st century were self-directed learning, training, consulting expert, and formal education.
References
กานดา จันทร์แย้ม. (2556). จิตวิทยาอุตสาหกรรมและองค์การ. กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.
เกษมสันต์ วิลาวรรณ. (2561). คำอธิบายกฎหมายแรงงาน (พิมพ์ครั้งที่ 25). กรุงเทพฯ: วิญญูชน.
เจษฎา นกน้อย. (2560). พฤติกรรมองค์การ. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
_____________. (2556). 12 แนวคิด ฝ่าวิกฤตองค์กร. กรุงเทพฯ: วี พริ้นท์ (1991).
ฉลองชัย ธีวสุทรสกุล, อาจณรงค์ มโนสุทธิฤทธิ์, และสุภาวดี อิสณพงษ์. (2558). รายงานวิจัยเรื่อง การพัฒนารูปแบบการเรียนรู้แบบนำตนเองของนักศึกษาวิทยาลัยชุมชน โดยกระบวนการศึกษาผ่านบทเรียน. ชลบุรี: มหาวิทยาลัยบูรพา.
ฉัตรสุมน พฤฒิภิญโญ. (2553). หลักการวิจัยทางสังคมศาสตร์. กรุงเทพฯ: เจริญดีมั่นคงการพิมพ์.
ชนันภรณ์ อารีกุล. (2563). การศึกษาและการเรียนรู้ตลอดชีวิต แนวคิด หลักการ และสาระสำคัญ. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ชวลิต สละ. (2551). หลักเศรษฐศาสตร์แรงงานเบื้องต้น. กรุงเทพฯ: แอคทีฟ พริ้นท์.
ชาย โพธิสิตา. (2552). ศาสตร์และศิลป์แห่งการวิจัยเชิงคุณภาพ (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ: อมรินทร์พริ้นติ้ง แอนด์ พับลิชชิ่ง.
ชูชัย สมิทธิไกร. (2557). จิตวิทยาอุตสาหกรรมและองค์การ (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: วี.พริ้นท์ (1991).
____________. (2556). การฝึกอบรมบุคลากรในองค์การ (พิมพ์ครั้งที่ 8). กรุงเทพฯ: วี.พริ้นท์ (1991).
____________. (2554). จิตวิทยาอุตสาหกรรมและองค์การ. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เทื้อน ทองแก้ว. (2550). สมรรถนะ (Competency): หลักการและแนวปฏิบัติ. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนดุสิต.
นิทัศน์ ศิริโชติรัตน์. (2559). หลักการบริหารทรัพยากรมนุษย์ในศตวรรษที่ 21. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ประไพศรี ธรรมวิริยะวงศ์. (2559). การจัดการความหลากหลายของบุคลากรในองค์การ. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยกรุงเทพธนบุรี. ปีที่ 5 (ฉบับที่ 2), 1-12.
พยัต วุฒิรงค์. (2555). สุดยอดการบริหารทรัพยากรมนุษย์ยุคใหม่. กรุงเทพฯ: วี.พริ้นท์ (1991).
สกล วรเจริญศรี. (2559). จิตวิทยาสำหรับการฝึกอบรมและพัฒนาบุคลากรในองค์การ. กรุงเทพฯ: แดเน็กซ์อินเตอร์คอร์ปอเรชั่น.
สถาบันคุณวุฒิวิชาชีพ (องค์การมหาชน). (2563). กรอบคุณวุฒิวิชาชีพ. สืบค้นเมื่อวันที่ 26 พฤศจิกายน 2563, จาก https://www.tpqi.go.th/qualification.php.
สถาบันส่งเสริมความปลอดภัย อาชีวอนามัยและสภาพแวดล้อมในการทำงาน (องค์การมหาชน). (2562). มาตรฐานการจัดการความเสี่ยงด้านความปลอดภัย อาชีวอนามัยและสภาพแวดล้อมในการทำงาน. กรุงเทพฯ: ชยากร พริ้นติ้ง.
สมพงษ์ จุ้ยศิริ และเทพศักดิ์ บุณยรัตพันธุ์. (2542). หน่วยที่ 15. ใน เอกสารการสอนชุดวิชาองค์การและการจัดการงานบุคคล (หน่วยที่ 15, น. 687-728) (พิมพ์ครั้งที่ 5). นนทบุรี: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
สิริอร วิชชาวุธ. (2553). จิตวิทยาอุตสาหกรรมและองค์การเบื้องต้น. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
สุจิตรา ธนานันท์. (2553). การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพฯ: ห้างหุ้นส่วนจำกัด
ทีพีเอ็น เพรส.
สุภางค์ จันทวานิช. (2561). วิธีการวิจัยเชิงคุณภาพ (พิมพ์ครั้งที่ 24). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ. (2542). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542 และที่แก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2545. สืบค้นเมื่อวันที่ 1 มกราคม 2564, จาก http://www.bic. moe.go.th/images/stories/5Porobor._2542pdf.pdf.
องอาจ นัยพัฒน์. (2551). วิธีวิทยาการวิจัยเชิงปริมาณและเชิงคุณภาพทางพฤติกรรมศาสตร์และ
สังคมศาสตร์ (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: สามลดา.
อรรควิช จารึกจารีต. (2561). จิตวิทยาการเรียนรู้. กรุงเทพฯ: แดเน็กซ์อินเตอร์คอร์ปอเรชั่น.
อาภรณ์ ภู่วิทยพันธุ์. (2552). การจัดทำแผนพัฒนาบุคลากรรายบุคคล. กรุงเทพฯ: พิมพ์ดีการพิมพ์.
_______________. (2559). โปรแกรมพัฒนาสมรรถนะด้านบริหารจัดการสำหรับผู้นำ: Managerial Competency Development Program. กรุงเทพฯ: เอช อาร์ เซ็นเตอร์.
เอื้อมพร หลินเจริญ. (2555). เทคนิคการวิเคราะห์ข้อมูลเชิงคุณภาพ. วารสารการวัดผลการศึกษา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม. ปีที่ 17 (ฉบับที่ 1), 17-29.
Armstrong, M. (2014). Handbook of human resource management (13th Edition). London: Kogan page.
King, Laura A. (2012). The science of psychology (2nd Edition). New York: McGraw-Hill.
Nair, Nisha and Vohra, Neharika. (2015). Diversity and inclusion at the workplace: A review of research and perspectives. Retrieved August 15, 2021, from https://web.iima.ac.in/ assets/snippets/workingpaperpdf/8631467072015-03-34.pdf.