ยุทธศาสตร์การพัฒนาองค์กรให้เป็นองค์กรที่มีขีดสมรรถนะสูงของกองพลทหารราบที่ 11

ผู้แต่ง

  • ป้องรัฐ แย้มงามเลียบ สาขาวิชานโยบายสาธารณะและการจัดการ มหาวิทยาลัยเกษมบัณฑิต
  • นิตยา สินเธาว์ สาขาวิชานโยบายสาธารณะและการจัดการ มหาวิทยาลัยเกษมบัณฑิต
  • ขจรศักดิ์ เจ้ากรมทอง สาขาวิชานโยบายสาธารณะและการจัดการ มหาวิทยาลัยเกษมบัณฑิต

คำสำคัญ:

ยุทธศาสตร์องค์กร, ขีดสมรรถนะสูง, การจัดการความรู้, ระบบราชการ 4.0, SWOT

บทคัดย่อ

การวิจัยมีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) วิเคราะห์สภาพแวดล้อมภายในและภายนอกของกองพลทหารราบที่ 11, 2) ศึกษาการจัดการความรู้และการพัฒนาคุณภาพการบริหารจัดการภาครัฐตามแนวทาง PMQA 4.0 และ 3) กำหนดยุทธศาสตร์การพัฒนา พล.ร.11 สู่การเป็นองค์กรที่มีขีดสมรรถนะสูง ใช้วิธีวิจัยเชิงคุณภาพ โดยเก็บข้อมูลจากเอกสาร การสังเกตแบบมีส่วนร่วม การสนทนากลุ่ม และการสัมภาษณ์เชิงลึก วิเคราะห์ข้อมูลด้วยการวิเคราะห์เชิงเนื้อหา ผลการวิจัยพบว่า จุดแข็งของกองพลทหารราบที่ 11  ได้แก่ โครงสร้างที่ยืดหยุ่น กำลังพลมีคุณภาพ และการใช้เทคโนโลยี จุดอ่อนคือความไม่พร้อมของบางหน่วยงาน งบประมาณจำกัด และการพึ่งพาบุคคล โอกาสได้แก่ ความก้าวหน้าทางเทคโนโลยี และความร่วมมือกับภาคส่วนต่าง ๆ ขณะที่ภัยคุกคามคือการเมืองและภัยไซเบอร์ ด้านการจัดการความรู้ พบว่ากำลังพลมีความเชี่ยวชาญและถ่ายทอดองค์ความรู้ แต่ยังขาดวิสัยทัศน์ร่วม การคิดเชิงระบบ และการมองโลกตามความเป็นจริง ด้าน PMQA 4.0 องค์กรมีพัฒนาการในหลายด้าน มีข้อจำกัดด้านวิสัยทัศน์และการบริหารทรัพยากรไม่ทั่วถึง ข้อเสนอเชิงยุทธศาสตร์คือมุ่งเน้นแนวทางองค์กรสมรรถนะสูง (HPO) ได้แก่ การมุ่งผลลัพธ์ การปรับตัว ภาวะผู้นำ การใช้เทคโนโลยี การบริหารบุคลากร และวัฒนธรรมองค์กรที่ยืดหยุ่น

เอกสารอ้างอิง

กนิษฐา ฐิติวัฒนา (2565) การวิจัยเชิงยุทธศาสตร์ในรูปแบบวิทยาลัยการทัพบก. วารสารเสนาธิปัตย์,72 (1), 7-14.

ดุษณีย์ ยศทอง. (2561). แนวทางการพัฒนาคุณภาพการบริหารจัดการสู่องค์กรพยาบาลสมรรถนะสูง :

กรณีศึกษาโรงพยาบาลศิริราช. (วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต). มหาวิทยาลัยสยาม.

นิศากร จินต์แสวง. (2560). การศึกษาองค์ประกอบขององค์การสมรรถนะสูงสำหรับงานพิธีการกองทัพอากาศ. วารสารบัณฑิตวิทยาลัยสวนดุสิต. 13(1), 147 – 157.

เพ็ญศรี ลี้สุวรรณกุล. (2559). การพัฒนาองค์การให้มีสมรรถนะสูง กรณีศึกษาสำนักงานพระพุทธศาสนาจังหวัดเพชรบุรี. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลรัตนโกสินทร์.

สุนิสา ธิปัตย์ พร้อมพิไล บัวสุวรรณ และสุดารัตน์ สารสว่าง. (2563). ปัจจัยเชิงสาเหตุที่ส่งผลต่อการเป็นองค์กรสมรรถนะสูงของกรมแพทย์ทหารบก. วารสารสถาบันวิชาการป้องกันประเทศ, 11(2), 103 -118

สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาระบบราชการ (กพร.). (2560). คู่มือการประเมินส่วนราชการตามมาตรการปรับปรุงประสิทธิภาพในการปฏิบัติราชการของส่วนราชการ ประจำปีงบประมาณ พ.ศ. 2560.

André A. de Waal. (2012). What Makes a High Performance Organization: Five Factors of Competitive Advantage that Apply Worldwide. Global Professional Publishing.

Brunyé, T.T., Brou, R., Doty, T.J. et al. (2020). A Review of US Army Research Contributing to Cognitive Enhancement in Military Contexts. J Cogn Enhanc 4, 453–468 https://doi.org/10.1007/s41465-020-00167-3

Hayter, R. (1997). The Dynamics of Industrial Location: The Firm, the Factory and the Production System. Notes of the Book

Ikmal Rashmy Ismail. (2022). High performance organization (HPO): the effective organizational structure and leadership role in automotive industry -a literature review. ResearchGate. https://www.researchgate.net/publication/ 344152079.

Linda Holbeche (2005). The High Performance Organization. Butterworth-Heinemann

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2025-06-30

รูปแบบการอ้างอิง

แย้มงามเลียบ ป., สินเธาว์ น., & เจ้ากรมทอง ข. (2025). ยุทธศาสตร์การพัฒนาองค์กรให้เป็นองค์กรที่มีขีดสมรรถนะสูงของกองพลทหารราบที่ 11. วารสารสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์ สถาบันอุดมศึกษาเอกชนแห่งประเทศไทย, 31(1), 59–69. สืบค้น จาก https://so06.tci-thaijo.org/index.php/apheit-ss/article/view/283791

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย