การศึกษาพระวินัยของพระสงฆ์เถรวาท(ปัณณัตติวัชชะ) กับ บทบัญญัติว่าด้วยโลกติเตียน(โลกวัชชะ)

บทคัดย่อ

พระวินัยว่าโดยโทษของการละเมิดมีอยู่ 2 ประเภทคือ 1.ปัณณัตติวัชชะ หมายถึง อาบัติที่เป็นโทษทางพระวินัยหรือสิกขาบท 2.โลกวัชชะ หมายถึง อาบัติที่เป็นโทษทางโลกติเตียน สำหรับโทษของอาบัติที่เป็นโลกวัชชะ ซึ่งสิกขาบทบางข้อเป็นอาบัติหนัก และ บางข้อเป็นอาบัติเบา บางสิกขาบทเกี่ยวข้องกฎหมาย จึงจำเป็นจะต้องให้สละสมณเพศไป มีปรากฏอยู่ตามข่าวต่าง ๆ ซึ่งพระวินัยในฝ่ายสงฆ์คล้าย ๆ กับกฎหมายของประชาชน สิกขาบทบางข้อที่เป็นอาบัติหนักซึ่งเป็นโทษที่มีชาวบ้านติเตียนอยู่ด้วย จำเป็นต้องลาสิกขาและบางข้อเป็นอาบัติเบาแต่มีโทษที่ชาวโลกติเตียนด้วย จำเป็นต้องลาสิกขาหรือให้ลาสิกขาก็มี เช่น อาบัติหนัก คือ อาบัติปาราชิกทั้ง 4 ข้อ เป็นวินัยร้ายแรง แก้ไขไม่ได้ เมื่อละเมิดแล้วต้องขาดจากความเป็นพระ ไม่สามารถกลับมาบวชได้อีก และเป็นสิ่งที่ชาวโลกติเตียนหรือเป็นโทษทางโลก (โลกวัชชะ) ด้วย เป็นต้น ส่วนอาบัติเบา เช่น ในปาจิตตีย์ (92 ข้อ) จัดอยู่ในอาบัติเบาตามพระธรรมวินัย แต่มีบางข้อที่ถ้าเมื่อทำแล้วเป็นโลกวัชชะจำต้องให้ลาสิกขาหรือสละสมณเพศได้ เช่น  พระสงฆ์ห้ามดื่มสุราเมรัย เมื่อประพฤติผิดแล้วต้องให้ลาสิกขาจากความเป็นพระ หรือ อาบัติทุกกฎ เป็นอาบัติที่เบากว่าปาจิตตีย์ เช่น ห้ามพระขับรถ เป็นต้น ซึ่งการปกครองคณะสงฆ์การลงโทษพระที่ขับรถก็ต่างกันออกไป บางพื้นที่เพียงตักเตือน ลงทัณฑ์ บางพื้นที่ ถึงขั้นรายงานผู้บังคับบัญชาและให้ลาสิกขาจากความเป็นพระ